Şehzade Korkut’un Katli

Research Article / Araştırma Makalesi Şehzade Korkut’un Katli * The Murder of Sehzade Korkut Mehmet Balaban** Abstract: In this study, the execution of Sehzade Korkut, who is one of the sehzades in Ottoman classical era, is researched. Firstly, as the son of Sultan Bayezid and the older brother of Sultan Selim, Sehzade Korkut’s birth, his circumcision feast, his deputize for the Sultan, his duties as Manisa and Antalya flagbanner (Sancakbeyi) and his outgoing to Egypt are contextually analyzed, and also by emphasizing the rivalry between living sons of Beyazid II, namely Ahmed, Selim, and Korkut, their efforts of being prepared for the throne in case of a possible change in power and their struggle for the sake of this purpose is mentioned. Besides, how Sehzade Korkut tried to exist in these struggles, his politics during these struggles and the events that were the results of his politics are discussed. Depending on the political environment after Sultan Selim’s accession to the throne, Korkut’s alliance with his brother Sultan Selim and his political approach towards the struggle of Sultan Selim and Sehzade Ahmed, who doesn’t acknowledge the power of Sultan Selim and rebels, his attitude towards Sehzade Ahmed who attempted to form alliance with him and his efforts to deny the rumors about his opposition or his readiness to oppose Sultan Selim, the execution of nephew sehzades in spite of their obedience to their uncle depending on the Sultan Selim’s enthronement and the terror that seized Sehzade Korkut because of these executions are also discussed in this context. Afterwards, the reasons of the process that leaded the death of Sehazde Korkut, how and on what grounds he was condemned to be killed in spite of his obedience towards his brother Sultan Selim, the reactions of the sehzade to this act of condemning and his struggle to save his life, his being captured and killed and some exceptions that are claimed to be the reasons of this execution are examined. Structured Abstract: Sehzade Korkut is born in Amasya, in 1467 or in 1469, during the flagbanner of his father Sultan Bayezid II. Sehzade Korkut spends his first years in Amasya, with his brothers and Cem's son Oğuzhan, he's brought to Istanbul at the request of Sultan Mehmed II and circumcised. Korkut and Oğuzhan are left in Istanbul after circumcision. The presence of Korkut in Istanbul is an opportunity for Bayezid II, who is in a throne struggle with his brother, Cem after the death of Mehmed II. In the turmoil, Bayezid II supporters enthrone Korkut until his father comes. Sehzade Korkut stays in Istanbul for about two years after his deputize for Sultan. In 1483, he is assigned to Manisa (Saruhan) flagbanner. Korkut serves in Manisa until 1512. During this period, he's in conflict with Hadım Ali Pasha because of İzmir has lands. Izmir has lands, previously given to viziers, within the boundaries of the flag of Sehzade, are given to the Pasha at Ali Pasha's request. Sehzade, objects Bu çalışma yazarın yüksek lisans tezinden üretilmiştir. Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Entitüsü Yeniçağ Tarihi Ankara Hacı Bayram Veli University Graduate Education Institute History of the Modern Age 0000-0003-0371-7798 [email protected] * ** Cite as/ Atıf: Balaban, M. (2021). Şehzade Korkut’un katli. Turkish Studies - History, 16(2), 105-119. https://dx.doi.org/10.47846/TurkishStudies.49096 Received/Geliş: 29 January/Ocak 2021 Checked by plagiarism software Accepted/Kabul: 20 June/Haziran 2021 Published/Yayın: 25 June/Haziran 2021 CC BY-NC 4.0 106 Mehmet Balaban to this change and wants his has lands back. But, his request isn't taken into consideration, on the contrary, he is removed from his duty in Manisa and assigned to Antalya (Teke). Ibn Kemal states that Korkut also wanted this assignment, But it isn't possible for Sehzade to want to leave Manisa, which has a more strategic location. The main reason for Sehzade Korkut's assignment to Antalya is that Ahmed, who sees Korkut as a threat, wants to break his influence by sending Sehzade to a farther region. While in Antalya, Sehzade Korkut asks his father for permission to go on hajj. This request is denied. Then, Sehzade abandons his duty and withdraws to Antalya Castle despite Bayezid's objections. After a while, Sehzade sends a letter to Seltan Bayezid II stating that he has seen the Prophet in his dream and The Prophet has invited him to hajj and takes the road for Egypt. During his stay in Egypt, Korkut is hosted with respect by Sultan Gavri but isn't allowed to go on hajj due to Bayezid's refusal, and his trip to Egypt resulted in forgiveness of Bayezid, thanks to Sultan Gavri's mediation and his return to Antalya. In the last period of Bayezid's rule, Sehzade Ahmed, Korkut and Selim engage in a throne fight because of rumors such as Bayezid's illness worsens and Sehzade Ahmed will be enthroned. These fights break out because of flagbanner issues. Upon the rejection of his request to replace his flagbanner with Rumelia, he moves to Kefe and then to Rumelia without permission. This situation results in the confrontation of father-son and the defeat of Sehzade Selim and fleeing to Kefe. Sehzade Korkut chooses to be close to Istanbul by requesting a change of flagbanner. He wants Antalya and Alaiye to be replaced by Tire, İzmir, Menemen, Ayasluğ. When his requests are not fulfilled, he goes to Manisa without permission and settles there. Sehzade Ahmed, looking for ways to go to Istanbul in order not to lose the throne in an extraordinary situation, faced the objection-rebellion of the Janissaries despite getting permission from Bayezid and he cannot enter the capital. Then, Ahmed advances towards his nephew, Sehzade Mehmed and seizes Karaman and becomes a rebel. As a result of the events, Selim supporters persuade Sultan Bayezid II to call the Sehzade Selim. Bayezid invites Selim to Istanbul to solve the Ahmed issue. Korkut also receives invitation letters to the throne from statesmen who despaired of Ahmed. Thinking that the situation is suitable, he comes to Istanbul without permission. He is a guest of the janissaries in Istanbul and takes steps for the throne. But, he realizes that Selim's influence has reached unavoidable proportions. He participates in the welcoming ceremony of Selim and choses to act as allies with his brother. Bayezid II can no longer resist the pressure, increasing with Selim's arrival and probably reluctantly hands over the throne to Selim. Sehzade Korkut obeys Sultan Selim and retires to his flagbanner. He develops a policy based on loyalty. Sehzade Ahmed, who does not acknwledge Selim's reign, attempts to cooperate with Korkut, but Korkut continues his loyalty to Sultan Selim. During this period, Korkut makes requests from Selim, such as changing the flagbanner and increasing his income, and it is seen that he justifies his requests through Ahmed's rebellion. Sultan Selim goes to Anatolia to eliminate Ahmed but Ahmed flees. Selim has his nephews strangled in order not to leave heirs for his power. This situation causes Korkut to worry. Korkut repeats in his letters that he is loyal to Selim. Selim replies to these letters not to worry. Despite the answers that calms his brother, Selim advances on Korkut from Bursa with a force of ten thousand soldier. Korkut, receiving the news that Selim is coming to Manisa to execute him, takes Piyale Bey with him and flees to Antalya but he is captured near Hasan Halife Village of Korkuteli. Sehzade, handed over to Sinan Bey, the flagbanner of Menteşe, sent by Selim, is strangled in Eğrigöz, Kütahya. Sehzade Korkut is buried in the Tomb of Orhan Gazi, Bursa on March 17, 1513. Ottoman chronicles write that Sehzade is executed due to his positive responses to the letters of invitation to the throne sent by Selim, written by statesmen. But, it doesn't seem possible that Sehzade makes a positive response to these letters. Because he's worrying about his own life as a result of execution of his nephews. When Sehzade goes to Istanbul, he realizes Selim's power and gives up his claim to the throne. Even before Selim has come to Istanbul and taken the throne, during his visit to Istanbul, he realizes that he has to obey his brother in order to survive. Moreover, Korkut is an experienced Sehzade who knows that these letters won't be taken into account without precaution and confirmation. The reason for the execution of Turkish Studies - History, 16(3) Şehzade Korkut’un Katli 107 Sehzade is that Sultan Selim, succeeding in seizing power, wants to eliminate the possible threat of his brother Korkut and to provide his absolute authority. Keywords: New Age History, Sehzade, Korkut, Selim, Muderer, Sancakbeyliği (flagbanner), Manisa Öz: Bu çalışmada Klasik dönem Osmanlı şehzadelerinden Şehzade Korkut’un katli inceleme konusu yapılmıştır. Öncelikle Sultan II Bayezid’in oğlu, Sultan Selim’in ağabeyi Şehzade Korkut’un doğumu, sünneti, saltanat vekâleti, Manisa ve Antalya sancakbeylikleri ile Mısır’a gidişi hakkında bilgi verilmiş, II. Bayezid’in hayatta kalan şehzadeleri Ahmed, Selim ve Korkut arasında meydana gelen rekabet üzerinde durularak bu rekabetin asli gerekçesini teşkil eden şehzadelerin olası bir iktidar değişikliğinde tahta sahip olmak için hazırlıklı olma çabalarına ve bu uğurda verdikleri mücadelelere değinilmiştir. Ayrıca Şehzade Korkut’un bu mücadeleler içerisinde nasıl var olmaya çalıştığı, bu mücadelede yürüttüğü siyaset ve bu siyasetin sonucunda meydana gelen hadiseler üzerinde durulmuştur. Sultan Selim’in tahtı ele geçirişine bağlı olarak oluşan siyasal ortam, Korkut’un kardeşi Sultan Selim ile gerçekleştirmiş olduğu ittifak ve Sultan Selim’in iktidarını tanımayarak başkaldıran Şehzade Ahmed’in Sultan Selim ile olan mücadelesinde Korkut’un nasıl bir politika izlediği, kendisiyle Sultan Selim’e karşı ittifak yapma girişimlerinde bulunan Ahmed’e karşı geliştirdiği yaklaşım ve kardeşi Selim’e muhalefet ettiği-etmeye müsait olduğu gibi çıkan dedikoduların gerçeği yansıtmadığını ispatlama çabası, yeğen şehzadelerin Sultan Selim’in cülusuna bağlı olarak gelip amcalarına biat etmiş olmalarına rağmen katledilmeleri ve bu katillerin Şehzade Korkut üzerinde meydana getirdiği korku ele alınmıştır. Devamında ise Şehzade Korkut’u katle götüren sürecin nedenleri, şehzadenin kardeşi Sultan Selim’e sadakat ekseninde bir yaklaşım sergilemiş olmasına rağmen nasıl ve ne gibi gerekçelerle katline hükmedildiği, şehzadenin bu katil hükmü karşısında sergilediği tepkiler ve canını kurtarmak için giriştiği mücadele, yakalanıp katledilmesi ve bu katle sebep teşkil ettiği iddia edilen kimi isnatlar üzerinde tetkikler yapılmıştır. Anahtar Kelimeler: Yeniçağ Tarihi, Şehzade, Korkut, Selim, Katil, Sancakbeyliği, Manisa Giriş Şehzade Korkut Klasik dönem Osmanlı şehzadeleri içerisinde müstesna bir yere sahiptir. Buna rağmen Korkut ile ilgili bu zamana kadar yürütülen çalışmalar ya genel bir değerlendirme, genel bir biyogrofi hüviyetinde kalmış ya da şehzadenin ilmi ve edebi kişiliğinden hareketle ortaya konulmuştur. Bu noktada araştırma-inceleme eserler ve Osmanlı kroniklerinin yanında özellikle Topkapı Sarayı Müzesi Arşivi’nde gün yüzüne çıkartılan yeni belger Şehzade Korkut’un yeniden ele alınmasını gerekli kılmaktadır. Şehzadenin gerek siyasi kişliğinin gerekse katline giden sürecin müstakil bir çalışma ile ele alınması hem dönemin siyasi atmosferinin hemde Klasik dönem Osmanlı veraset anlayışının aydınlatılmasına imkan sağlayacaktır. Şehzade Korkut, 872 (1467) veya 874 (1469) tarihinde babası Sultan II. Bayezid’in (14811512) sancakbeyi bulunduğu Amasya’da doğmuştur (Emecen, 2002: 226; Uzunçarşılı, 1966: 539). Korkut yaşamının ilk yıllarını Amasya’da babasının yanında geçirmiş, dedesi Sultan II. Mehmed’in (1451-1481) talebi üzerine sünnet edilmek maksadıyla ağabeyleri Şehinşah, Ahmed kardeşleri Selim, Alemşah ve amcası Cem’in oğlu Oğuzhan ile birlikte 885 (1480) tarihinde İstanbul’a gönderilmiştir (İbn Kemal, 1991: 521). Saray-ı Kadim’de gerçekleştirilen bu tören büyük bir merasimle kutlanmış, törende şehzadelerin sünnetlerinin yanında Bayezid’in büyük şehzadesi Abdullah’ın düğün merasimi de gerçekleştirilmiştir (İbn Kemal, 1991: 521-523). Şehzade, sünnetin ardından amcasının oğlu Oğuzhan ile birlikte dedesi Sultan II. Mehmed’in yanında İstanbul’da bırakılmıştır. Bazı kaynaklar şehzadelerin payitahtta bırakılmalarının zorunlu bir durum olduğunu, II. Mehmed tarafından babalarının herhangi bir isyan girişimleri ihtimaline binaen rehin olarak tutulduklarını yazmaktadırlar (Hammer, 2010: 445; Alderson, 1998: 50). www.turkishstudies.net/history 108 Mehmet Balaban Ne var ki bir sefer sırasında II. Mehmed’in Gebze yakınlarında bulunan Tekfur Çayırı’nda rahatsızlanıp 4 Rebiülevvel 886 (3 Mayıs 1481) tarihinde vefat etmesi (Oruç Beg, t y: 129; Anonim, 1991:118) sonucu bu zorunluluk hali Korkut ve babası Bayezid için bir avantaja dönüşmüştür. Cem taraftarı olan Karamani Mehmed Paşa’nın Fatih’in vefat haberini Şehzade Cem’e zamanında ulaştıramaması ve Sultan Mehmed’in vefatının duyulması üzerine çıkan olaylarda Mehmed Paşa’nın katledilmesi sonucu (İbn Kemal, 1991: 532; Matrakçı, 2019: 286) Bayezid taraftarı olan İshak Paşa, Şehzade Korkut’u babası gelene kadar vekâleten tahta çıkarmıştır (İbn Kemal, 1991: 533; Matrakçı, 2019: 286; Solak-zade, 1989a: 365). Şehzade Korkut, bu vekâlet döneminde yaşanan hadiselere bir hükümdar gibi müdahil olmuş, Divan-ı Hümayun’u toplayarak divan kurmuş, tebrik ve biatları kabul etmiştir. (İbn Kemal,1991: 533) Şehzade ayrıca sayıları seksen bini bulan kapıkullarını yatıştırmak ve biatlarını almak maksadıyla kapıkullarına ikişer bin akçe dağıttırmıştır (İbn Kemal, 1991: 533). Kaynaklar şehzadenin tahta çıkış tarihi ve ne kadar süre saltanat sürdüğüne dair sağlıklı bilgiler içermemektedir. Hammer, şehzadenin tahta çıkış tarihini 5 Rebiülevvel (4 Mayıs) olarak göstermektedir (Hammer, 2010: 445). Ancak şehzadenin tahta çıkarılışının, Sultan II. Mehmed’in cenazesinin gizlice İstanbul’a getirilmesi, vefatın duyulmaması için birtakım tedbirlerin alınması, kapıkuları tarafından vefatın duyulması üzerine kargaşanın patlak vermesi ve Mehmed Paşa’nın katli neticesinde gerçekleşmiş olması dikkate alındığında bu hadiselerin o dönemin koşullarında bir gün içerisinde vuku buluş olması mümkün gözükmemektedir. Şehzade Korkut’un bu kısa süreli saltanatı Sultan II. Bayezid’in İstanbul’a ulaşması ve tahtı oğlundan devralması ile sona ermiştir. Kaynaklar Bayezid’in tahta çıkışı ile ilgili çeşitli gün ve tarihleri işaret etmektedirler. Buna göre bazı kaynaklar cülus tarihini 19 Rebiülevvel 886 (18 Mayıs 1481) olarak göstermekte (Oruç Beğ, t y: 129; Matrakçı, 2019: 284-286) bazı kaynaklar ise Bayezid’in 21 Rebiülevvel (20 Mayıs) tarihinde tahta çıktığını yazmaktadırlar (Sadettin, 1992a: 191; Solak-zade, 1989a: 366-369; Müneccimbaşı, t y: 371). Bunların yanında başka bir kaynak Bayezid’in tahta çıkışının 22 Rebiülevvel (21 Mayıs)de gerçekleştiğini ifade etmektedir (Tursun Bey, 1977: 193). Şehzade Korkut’un ne zaman tahta çıktığı ile ilgili kesin bir kanaate sahip olunamaması ve Bayezid’in cülusu ile ilgili ortaya konulan farklı görüşler şehzadenin kaç gün saltanat sürdüğü ile ilgili kesin bir sonuca ulaşılmasına imkân tanımamaktadır. Bununla beraber şehzade, babası lehine tahtı muhafaza ettiği bu vekâlet döneminde kardeşleri arasında önemli bir avantaj elde etmiştir. Özellikle Klasik dönem taht mücadeleleri ve tahta giden yolda gerekli olan güç ve mücadele ruhunun yanında hak ve meşruiyet gibi arayışların önemi göz önünde bulundurulduğunda Şehzade Korkut’un kısa bir süre de olsa tahtta bulunmuş olması oldukça mühimdir. Şehzadenin yaşanan bu hadiseler neticesinde babası ile amcası arasında meydana gelen saltanat davasında kilit bir rol üstlendiği, babası adına tahta vekâlet ederek Sultan II. Bayezid’in iktidar yürüyüşüne ciddi derecede katkı sağladığı açıktır. Ayrıca Korkut bu vekâlet döneminde iktidar olmanın muktedirliği ve amcasının yetişip siyasi atmosferin değişmesi ihtimali üzerinden karşı karşıya kalabileceği sorunların gölgesinde bir saltanat geçirmiş olmalıdır. Şehzade Korkut, babasına tahtı devrettikten sonra yaklaşık iki yıl İstanbul’da kalmış, Karaman Sancakbeyi Şehzade Abdullah’ın vefatıyla dönemin Saruhan Sancakbeyi Şehinşah’ın Karaman’a gönderilmesi üzerine boşalan Saruhan’a (Manisa) 888 (1483) yılında tayin edilmiştir (İbn Kemal, 1997: 51-52). Ancak bir arşiv kaydından anlaşıldığına göre Şehzade Korkut ilk tayin yeri olan Manisa’ya gönderilmeden önce bir törenle İshak Paşa’nın sarayına uğurlanmıştır (BOA, TSMA, E: 851/3/2). Sancağa çıkarılmadan önce bir süre İshak Paşa’nın sarayında misafir edilen şehzade için maiyet oluşturulmuş, kendisi ve maiyeti maaşa bağlanmıştır. Buna göre şehzadeye aylık üç bin akçe, annesine aylık bin beş yüz akçe, sütannesine aylık iki yüz on akçe, hemşiresine aylık yüz elli akçe, lalasına ise aylık bin beş yüz akçe tahsis edilmiştir (BOA, TSMA, E: 851/3/2). Turkish Studies - History, 16(3) Şehzade Korkut’un Katli 109 Başka bir arşiv kaydından ise şehzadenin ilk sancak tayininin Zilkade 888 (Ocak 1483) tarihinde gerçekleştirildiği anlaşılmaktadır (BOA, TSMA, E: 851/3/1). Bu arşiv kaydına göre sancağa çıkarılan şehzadeye yüz bin akçe, annesine ise on bin akçe ödenek ayrılarak kendisine ve maiyetine birtakım hediyeler verilmiştir (BOA, TSMA, E: 851/3/1). İlk tayin yeri olan Manisa’da 908 (1512) yılına kadar görev yapan Şehzade Korkut, Manisa’dan vazgeçerek muhtemelen İstanbul’a daha yakın bir konumda olması münasebetiyle tercih ettiği Bergama’nın kendisine verilmesi talebinde bulunmuştur (Uzunçarşılı, 1966: 544; Gökbilgin, 1977: 857; Emecen, 2002: 205). Şehzadenin Manisa sancakbeyliği döneminde bu sancak değişikliği talebinin yanında Veziriazam Hadım Ali Paşa ile de İzmir hasları meselesinden karşı karşıya geldiği anlaşılmaktadır. Korkut’un görev bölgesi içerisinde bulunan ve veziriazamlara tahsis edilmekte olan İzmir hasları şehzadenin talebi üzerine Sultan II. Bayezid tarafından şehzadeye verilmiş, dönemin veziriazamı Mesih Paşa ise bu duruma itiraz etmemiştir (Solak-zade, 1989a: 433). Ancak Mesih Paşa’dan sonra veziriazamlığa getirilen Ali Paşa bu hasların iadesini talep etmiş, bu talep II. Bayezid tarafından uygun bulunarak haslar şehzadeden alınıp Ali Paşa’ya verilmiştir (Solak-zade, 1989a: 433). Korkut ise bölgenin kendi sancağının sınırları içerisinde yer alması ve gazaya çıkardığı gemilerinin bu bölgedeki limanlarda bulunması gibi sebeplerle bu duruma itiraz ederek bölgenin kendisine geri verilmesini talep etmiş hatta bu talebini Ali Paşa’ya dahi iletmiştir (Uzunçarşılı, 1966: 546; Tiktiti, 2004: 80). Fakat şehzadenin bu talebi merkez tarafından dikkate dahi alınmadığı gibi dahası şehzade 908 (1502) tarihinde Saruhan sancağından uzaklaştırılarak Teke (Antalya)ye tayin edilmiştir (Uzunçarşılı, 1966: 546; Tiktiti, 2004: 80). İbn Kemal, her ne kadar şehzadenin Antalya tayininin bölgede Kızılbaşlar’ın yürütmekte olduğu bölücü faaliyetlerle alakalı olduğunu hatta şehzadenin bu durumdan mütevellit bu değişikliği kendisinin de istediğini ifade etse de (İbn Keml, 1997: 253-254) şehzadenin Antalya’ya nazaran daha stratejik konumda bulanan Manisa’dan vazgeçmesi olası değildir. Ayrıca Antalya’ya tayinini takip eden sene içerisinde Korkut’un yerine Saruhan’a görevlendirilen Şehzade Alemşah’ın hayatını kaybetmesi ile yerine tayin edilen Şehzade Mahmut’un da vefat etmiş olması sebebiyle boş kalan eski sancağına geri iade edilmesini istemesi bu sancak değişikliğinden ve Antalya’dan memnun olmadığının göstergesidir. Şehzadenin Antalya’ya naklinin asıl sebebi ise İzmir hasları meselesinde ters düştüğü Ali Paşa’nın Şehzade Ahmed ile müttefik hareket etmesidir. Şehzade Ahmed, Manisa gibi payitahta yakın bir mevkide sancakbeyliği yapan ve vekâlet döneminin vermiş olduğu gücün de etkisiyle tahta giden yolda kendisine tehdit teşkil eden kardeşi Korkut’u Antalya gibi uzak bir sancağa gönderterek kardeşinin etki alanını kırmayı planlamıştır. Bakıldığı zaman Şehzade Ahmed’in bu politikasında başarılı olduğu anlaşılmaktadır. Şehzade Korkut’un Antalya’ya tayini neticesinde merkezle olan diyaloglarında ciddi kırılmalar yaşanmıştır. Özellikle kardeşlerinin vefatlarıyla boş kalan Saruhan’ı mütemadiyen talep etmesine rağmen şehzadenin bu isteklerinin dikkate dahi alınmayarak Ahmed taraftarı Ali Paşa marifetiyle reddedilmesi (Sadettin, 1992b: 1; Müneccimbaşı, t y: 420) onun idari vasıf ve vazifelerini feragati ile sonuçlanan hadiselerin yaşanmasına ve Mısır’a gidişine zemin hazırlamıştır. Şehzade babasına bir mektup göndererek herhangi bir vazife beklentisi içerisinde olmadığını ve hacca gitmek istediğini bildirmiş ancak bu istek Sultan II. Bayezid tarafından reddedilmiştir (Emecen, 2002: 205). Bunun üzerine Korkut idari görevlerini terk ederek Antalya Kalesi’ne çekilip ilim ve ibadetle meşgul olmaya başlamış, bu kararından vazgeçirilmeye çalışıldıysa da ikna edilememiştir (İbn Kemal, 1997: 267). Korkut, kendisine nasihatçi olarak gönderilen Alaüddin Ali’ye her ne kadar kırgınlığının olmadığını, ilim ve ibadetle meşgul olmak için böylesi bir karar aldığını ifade etmiş olsa da (İbn Kemal, 1997: 267) Şehzade Ahmed’in Sultan II. Bayezid ve devlet erkanı üzerinde giderek www.turkishstudies.net/history 110 Mehmet Balaban arttırdığı nüfuzu, İzmir hasları üzerinden yaşanan hadiselerin vermiş olduğu kırgınlık ve ikinci plana itilişinin psikolojisi ile böylesi bir karar almış olmalıdır. Ne var ki kararından vazgeçirilemeyen şehzadenin bu durumu kabul edilerek günlük işlerinin görülmesi için kendisine bir görevli tayin edilmiş, (Gelibolulu, 1997: 912; Solak-zade, 1989a: 434) ve gelirlerinin cizye haslarından gelen vergilerden tahsis edilmesi isteği de kabul edilmiştir (Gökbilgin, 1977: 856). Ancak bir süre sonra Korkut ve merkez arasındaki ihtilafların tekrar körüklendiği görülmektedir. Şehzade almış olduğu bir kararla Sultan II. Bayezid’e bir mektup yazarak rüyasında Hz Peygamber’i gördüğünü ve kendisini hacca davet ettiğini belirterek 915 Muharrem (1509 Nisan)de Mısır’a hareket etmiştir (Gelibolulu, 1997: 912-913). Şehzadenin ani ve habersiz bir şekilde Mısır’a gelişi Mısır sultanı ve devlet adamlarını hayrete düşürmüş, şehzade derhal gerekli ilgi ve alaka ile karşılanmıştır (İbn İyas, 1984: 152-154). Korkut, Mısır’da bulunduğu süre zarfında Sultan Kansu Gavri tarafından büyük bir hürmetle ağırlanmıştır (İbn İyas, 1984: 67 ve 187). Ancak şehzadenin Mısır dönüşünde Mısır’da bulunduğu dönem ile ilgili bilgiler verdiği ve divana göndermiş olduğu bir mektupta bu ziyaretten memnun kalmadığı anlaşılmaktadır. Şehzade, mektubunda kendisine söz verilmiş olmasına rağmen orada kalıp ikamet etmesi ile ilgili herhangi bir girişimin olmadığı ve hacca gidemediğinden şikâyet etmektedir (BOA, TSMA, E: 759/110). Şehzadenin merkezi yönetimi tedirgin eden bu Mısır seyahati Sultan Kansu Gavri’nin arabuluculuğu ile babası tarafından affedilmesi sonucu sona ermiş, (Gelibolulu Mustafa, 1997: 919) şehzade 4 Rebiülahir 916 (11 Temmuz 1510) tarihinde Sultan Gavri ile vedalaşıp Mısır’dan ayrılarak sancağı Antalya’ya geri dönmüştür (İbn İyas, 1984: 186). Taht Mücadeleleri ve Şehzade Korkut Sultan II. Bayezid’in hayatta kalan üç şehzadesi Ahmed, Korkut ve Selim’in (1512-1520) babaları sağ ve tahtta olmasına rağmen bir mücadele içerisine giriştikleri anlaşılmaktadır. Bu durumun sebebi şüphesiz Sultan II. Bayezid’ten sonra tahta kimin sahip olacağı meselesidir. Bu rekabeti körükleyen yegâne unsur ise Şehzade Ahmed’in özellikle en büyük destekçisi Ali Paşa marifetiyle babası ve devletin ileri gelenleri üzerinde kurmakta olduğu etki ve Şehzade Selim’in Trabzon’da İstanbul’a uzak bir mevkiye hapsedilmesi, Şehzade Korkut’un da Saruhan’dan alınarak Antalya gibi uzak bir bölgeye tayin edilmiş olmasıdır. Bu dönemde şehzadeler arasındaki bu rekabet sancak meseleleri üzerinden patlak vermiştir. Şehzade Selim, bir süredir oğlu Şehzade Süleyman’ın (1520-1566) uygun bir sancağa tayin edilmesi için gerçekleştirdiği ve Süleyman’ın Kefe’ye tayini ile sonuçlanan girişimlerde bu tayininin Şehzade Ahmed’in itiraz ve istekleri gözetilerek yapılmış olmasına incinmiştir (Celalzade Mustafa, 1990: 287). Burada mesele kardeşler arasında avantajlı sancağa sahip olma konusundaki rekabettir. Bu dönemde fiili olarak harekete geçen ilk şehzade Şehzade Selim’dir. Selim, Süleyman’ın sancak tayini meselesinin ardından kendi sancağının da Rumeli’de bir sancakla değiştirilmesi talebinde bulunmuş ancak bu talep İstanbul tarafından reddedilmiştir (Sadettin, 1992b: 13; Müneccimbaşı, t y: 422-423). Bunun üzerine şehzade Trabzon’u terk ederek izinsiz bir şekilde oğlu Süleyman’ın yanına Kefe’ye gitmiştir (Celal-zade Mustafa, 1990: 288; Matrakçı, 2015: 86-87; Sadettin, 1992b: 14). Şehzade Selim’in görev bölgesini terk etmiş olması İstanbul’da ciddi bir tepkiye neden olmuş, Selim sancağına geri dönmesi noktasındaki tüm ikazlara rağmen sancak değişikliği talebini yinelemiş, bunun üzerine kendisine Menteşe sancağı teklif edilmiştir (Tansel, 1966: 272-274). Ancak şehzade Menteşe’yi kabul etmeyerek kendisine Silistire’nin verilmesini istemiştir (Uluçay, 1954: 82; Emecen, 2013: 49). Turkish Studies - History, 16(3) Şehzade Korkut’un Katli 111 Bakıldığı zaman Selim ve Korkut’u harekete geçiren meselelerin başında Sultan II. Bayezid’in rahatsızlıklarının artması ve tahtın Ahmed’e devredileceğine dair birtakım dedikoduların duyulması yer almaktadır (Gelibolulu, 1997: 933-934). Bu dönemde Şehzade Korkut’un da birtakım faaliyetler içerisinde olduğu görülmektedir. Şehzade, Mustafa Paşa ve Ali Paşa’ya göndermiş olduğu mektuplarda Alaiye’nin Menemen, Ayasluğ ve İzmir ile Antalya’nın ise Tire ile değiştirilmesini talep etmektedir (BOA, TSMA, E: 759/107; 759/111/6). Ayrıca Korkut’un kız kardeşine yazmış olduğu bir mektup şehzadenin kardeşi Selim’in yürüttüğü faaliyetleri de takip etmekte olduğunu göstermektedir. Korkut mektubunda kardeşi Selim’in Manisa’ya görevlendirildiğini öğrendiğini, kendisinin ise burada sıkıntı içerisinde olduğunu ifade etmekte artık Antalya’da kalamayacağını üç, dört güne Tire’ye gideceğini yazmaktadır (BOA, TSMA, E 746/104). Şehzade Korkut’un lalası Hüseyin Bey tarafından merkeze gönderilen bir mektupta da şehzadenin hastalığından dolayı Antalya’nın havasının kendisine iyi gelmediği için Tire’ye gitmek maksadıyla Antalya’dan ayrıldığı belirtilmektedir (BOA, TSMA, E 968/53). Ancak şehzade her ne kadar mektuplarında Tire’yi talep etmiş ve Tire’ye gideceğini belirtmiş olsa da eski sancağı Manisa’ya kadar ilerleyerek babası ve devlet ricaline bir emrivaki yapmıştır (Gelibolulu, 1997: 927). Korkut’un Manisa’ya gidişine bakıldığı zaman Selim’i harekete geçiren sebeplerle paralellik arz etmektedir. Korkut taht yarışında avantaj elde edebilmek için daha stratejik konumda olan Manisa’yı bir emrivaki ile elde etmiştir. Şehzade Korkut ve Şehzade Selim’in bu faaliyetleri karşısında Şehzade Ahmed’in rahatsızlık duyduğu anlaşılmaktadır. Ahmed, Korkut’un ani bir kararla Manisa’ya hareketi üzerine şehzadeyi cezalandırmak ve eski sancağına geri göndermek maksadıyla Amasya’dan Ankara’ya hareket etmiş ancak Sultan II. Bayezid’in müdahalesiyle karşılaşıp Şahkulu İsyanı’nın bastırılmasına memur tayin edilerek geri döndürülmüştür (Sadettin, 1992b: 51-53). Selim ise Kefe’den Rumeli’ye geçerek topladığı kuvvetlerle Edirne’ye yürümüş, niyetinin isyan olmadığı, ağabeyi Ahmed’e tahtın devredileceği haberini aldığı, babasının elini öpmek maksadıyla geldiği gibi gerekçeler ileri sürmesine rağmen nihayetinde Çorlu yakınlarında babasının emrindeki kuvvetlerle karşı karşıya gelip ağır bir mağlubiyete uğrayarak kaçıp Kefe’ye sığınmıştır (Sadettin, 1992b: 39-41). Ali Paşa ile birlikte Şahkulu İsyanı’nın bastırılmasına memur tayin edilmesine rağmen Selim ve Korkut’un faaliyetleri sebebiyle isyancıları takibi bırakarak Üsküdar civarındaki Maltepe’ye kadar ilerlemiş olan Şehzade Ahmed, Sultan II Bayezid’e el öpmek maksadıyla geldiğini ifade eden bir mektup göndererek babasından payitahta gelmesine müsaade edilmesini istemiş, bu talep babası tarafından kabul edilmiştir (Sadettin, 1992b: 75-76; Müneccimbaşı, t y: 433). Ahmed taraftarlarının asıl amacı bir şekilde Şehzade Ahmed’in İstanbul’a gelişini sağlayarak bir oldubitti ile yorgun ve hasta bir durumda olan II. Bayezid’in tahtı Ahmed’e devretmesini sağlamaktır. Ne var ki Şehzade Ahmed’in İstanbul’a davet edildiği haberini alan yeniçeriler Şahkulu hadisesindeki başarısızlığı ile muhalefet ettikleri Ahmed’in gelişine karşı çıkarak isyan etmişler ve Ahmed yanlısı olarak gördükleri paşaların konaklarını basmışlardır (Gelibolulu, 1997: 948). Şehzade Ahmed bu isyan neticesinde İstanbul’a giremeyerek Anadolu’ya yönelmiştir. Bu hadise tahtın sahibini belirleyen en mühim hadiselerin başında gelmektedir. Yeniçeriler bu kalkışma ile sadece muhalefet ettikleri Ahmed’in önünü kesmekle kalmamışlar Şehzade Selim taraftarlıklarını da yüksek sesle duyurmaya başlamışlardır. Ayrıca İstanbul önlerinden geri dönmek zorunda kalan Ahmed, Karaman üzerine yürüyüp yeğeni Şehzade Mehmed’in direnişini kırarak şehri ele geçirmiştir (Sadettin, 1992b: 82-83). Sultan II. Bayezid’in tüm uyarlarına rağmen şehri iade etmeyen Şehzade Ahmed babası tarafından gönderilen elçinin kulaklarını kestirerek geri www.turkishstudies.net/history 112 Mehmet Balaban göndermiştir (Hammer, 2010: 537). Ahmed, Karaman’ı cebir ile zapt etmesi ve babası tarafından gönderilen elçiye uyguladığı muamele neticesinde isyânkar pozisyonuna düşmüştür. Şehzade Ahmed’in böylesi bir duruma düşmesi şüphesiz Selim taraftarlarının elini güçlendirmiştir. Şehzade Selim’in İstanbul’a davet edilip Ahmed’in üzerine gönderilmesini öneren Selim taraftarları Sultan II. Bayezid’i de ikna ederek Şehzade Selim’in serasker tayin edilerek İstanbul’a çağrılmasını sağlamışlardır (Tansel, 1966: 294-296). Şehzade Korkut’un ise bu yarışın içerisinde var olmaya çalıştığı anlaşılmaktadır. Şehzade bu dönemde beklenmedik bir kararla İstanbul’a hareket etmiştir. Bazı Osmanlı kronikleri Şehzade Korkut’a, Şehzade Ahmed’den ümidini kesen Ahmed yanlısı devlet adamlarının tahta sahip olmak istiyorsa derhal gelmesi gerektiğine dair mektup gönderdiklerini yazmaktadırlar (Matrakçı, 2019: 304; Sadettin, 1992b: 88; Solak-zade, 1989a: 463). M. F. harfleriyle imzalanmış tarihsiz ve kime gönderildiği belirsiz bir mektup Şehzade Korkut’un İstanbul ziyareti ile ilgili birtakım bilgiler içermektedir. Mektuba göre Korkut, Selim’in İstanbul’a davet edilişinden üç gün sonra 9 Muharrem 918 (27 Mart 1512) tarihinde İstanbul’a gelip geceyi yeniçeri odalarında geçirmiştir (BOA, TSMA, E:701/28). Bunların yanında mektupta şehzadenin kapıkullarına dağıtmak maksadıyla yirmi bin filori getirdiği ancak askerin buna itibar etmeyerek Şehzade Selim’e olan sadakatlerinden vazgeçmedikleri ifade edilmektedir (BOA, TSMA, E: 701/28). Şehzade Korkut’un İstanbul’a gelişi ile ilgili bilgiler veren İbn Kemal şehzadenin gelip yeniçerilerin arasına girdiğini, saltanata vekâlet ettiği dönemden kalma askerleri çağırtarak o dönemi hatırlattığını, tahtı II. Bayezid’e babalık hakkından dolayı devrettiğini belirtip tahtın kendi hakkı olduğunu ifade ettiğini, yeniçerilerin şehzadeye hürmetlerinin sonsuz olduğunu fakat Selim’e taraftar oldukları için şehzadeye destek veremeyeceklerini ancak Şehzade Selim’in tahta geçmesi halinde canına kast ettirmeyeceklerini söylediklerini bunun üzerine tahttan ümidini kesen Şehzade Korkut’un çok müteessir olduğunu yazmaktadır (Kökoğlu, 1994: 105). Bazı Osmanlı kronikleri ise İbn Kemal’in aksine yeniçerilere konuk olan Şehzade Korkut’un, askerin üzerinde Şehzade Selim taraftarlığının önlenemez bir boyut kazandığını anlayınca niyetini dile dahi getiremediğini, niçin geldiği sorulduğunda ise ağabeyi Ahmed’in saldırısından çekindiği için burada olduğunu ifade ettiğini iddia etmektedirler (Sadettin, 1992b:89; Solak-zade, 1989a: 463,464; Müneccimbaşı, t y: 437-438). Her iki görüş birbirinden farklı iddiaları barındırsa da şehzadenin İstanbul’da aradığını bulamadığı açıktır. Tahttan ümidini kesen Korkut, serasker tayin edilerek İstanbul’a davet edilen Selim’i bekleyerek onu İstanbul’a gelişinde karşılamaya gidenlerin arasında yer almış, (Matrakçı, 3015: 305; Menavino, 2011. 132) kardeşi ile müttefik hareket etme yolunu seçmiştir. Şehzade Selim’in İstanbul’a gelişiyle birlikte oğlunun etki alanının önlenemez seviyeye ulaştığını anlayan ve baskılara dayanamayan Sultan II. Bayezid, muhtemelen gönülsüz bir şekilde tahttan çekilmek zorunda kalmıştır. Böylece Sultan Selim Devlet-i Aliyye’nin dokuzuncu hükümdarı olarak 8 Safer 918 (25 Nisan 1512) tarihinde tahta çıkmıştır (Matrakçı, 2019: 306; Celal-zade Mustafa, 1990: 323). Şehzade Korkut’un Katli Beklenmedik bir kararla İstanbul’a hareket eden habersiz ve müsaadesiz bir şekilde İstanbul’a girip kimi girişimlerde bulunan ancak payitahtta aradığını bulamayan Şehzade Korkut’un artık bu gelişmelerden sonra çağrılmış olduğunu muhtemelen İstanbul’a geldiğinde öğrendiği ve güçlü nüfuzuyla tahtı elde edeceğine kanaat getirdiği kardeşi Şehzade Selim’e biat ederek onu destekleyen ve onunla ittifak içerisine giren bir siyaset güttüğü görülmektedir. Turkish Studies - History, 16(3) Şehzade Korkut’un Katli 113 Şehzade Selim’in gelişini karşılamak maksadıyla İstanbul’dan ayrılan grubun içerisinde yer alan Korkut, Selim’e biat edip onun tahta geçirilmesine destek vererek İstanbul’dan ayrılmış ve sancağı Manisa’ya dönmüştür. Bazı Osmanlı kronikleri İstanbul’a yaklaşmış olan Sultan Selim’in karşılanmasında hazır bulunan Korkut’a iki kardeşin arasında oluşan ittifakın neticesi olarak Midilli’nin verildiğini yazmaktadırlar (Matrakçı, 2019; 306; Gelibolulu, 1997: 953; Solak-zade, 1989a: 469; Müneccimbaşı, t y: 439). Sultan Selim’in Şehzade Korkut’a cevaben yazmış olduğu anlaşılan bir mektupta şehzadenin böyle bir talebinin söz konusu olduğu bu sebepten Midilli meselesinin gündeme geldiği açıktır. Ancak bu mektuba göre gelirlerinin arttırılması talebinde bulunan ve bu noktada Midilli Adası’nı isteyen hatta bu talebinin ve işlerinin takibi için Ferhatzade isimli bir adamını İstanbul’da bırakan şehzadenin bu isteğinin Sultan Selim tarafından reddedildiği anlaşılmaktadır (BOA, TSMA, E: 754/101/2). Sultan Selim, bu mektupta şehzadeye talebinin görüşüldüğünü hatta babası Sultan II. Bayezid’e de danışıldığını ancak Bayezid’in Midilli’nin denizin ortasında bulunması ve tehlikeli bir konumda olması sebebiyle razı olmadığını dolayısıyla salyanesinde bir değişikliğin yapılamadığını belirtmektedir (BOA, TSMA, E: 754/101/2). Mektuptan Sultan Selim ve Şehzade Korkut arasındaki ittifak akdinin bu dönemde köklü bir birliktelik şeklinde olduğu anlaşılmaktadır. Mektupta gayet dostane bir üslup kullanan ve şehzadenin ilmi meziyetlerine atıfta bulunan Sultan Selim, şehzadenin ilmiyle bu durumu anlayacağına inandığını belirtmekte, salyanesinin vakti geldiğinde talebinin üzerinde, umduğundan daha fazla bir şekilde arttırılacağına dair söz vermekte ve söz birliklerine riayet etmeye devam etmesini istemektedir (BOA, TSMA, E:754/101/2). Şehzade Korkut tarafında Sultan Selim’e yazılmış olan diğer mektuplarda ise şehzadenin Midilli’den başka birtakım taleplerde de bulunduğu anlaşılmaktadır. Şehzade bir mektubunda talepte bulunduğu Midilli Adası’nın reddedilmesi üzerine masraflarının fazlalığı, gelirlerinin bu masrafları karşılayamadığı ve Şehzade Ahmed tarafından Anadolu’da başlatılan muhalefetin önünün kesilmesi maksadıyla Saruhan sancağına ilaveten Aydın, Menteşe ve Teke sancaklarının kendisine verilmesini talep etmektedir (BOA, TSMA, E:759/111/1). Yine Korkut tarafından kaleme alınan başka bir mektup şehzadenin Aydın, Menteşe ve Teke taleplerinin karşılanmadığını ortaya koymaktadır. Bu mektuba göre şehzade talep ettiği bu sancakların yerine Alaiye ve Teke’yi istemekte bu sancakların masraflarını karşılamaması durumunda Menteşe ve Hamid sancaklarının Teke’ye yakın bölgelerinden karşılanmasını, buralarında gelirlerini karşılamaması halinde kalanının Sakız cizyesinden verilmesini ancak gelirlerinin salyane olmayıp timar şeklinde tahsis edilmesini talep etmektedir (BOA, TSMA, E:759/111/2). Şehzade tarafından gönderilen başka bir mektupta ise muhtemelen önceki mektuplarında bahsi geçen sancaklara atfen talep etmiş olduğu dört sancaktan bahsetmekte ancak bu sancakların isimlerini vermemektedir (BOA, TSMA, E: 750/61). Şehzade bu taleplerinin de yerine getirilmemesi sebebiyle yeni isteklerde bulunmuş, Sultan Selim’den Teke ve Alanya sancaklarını tekrar talep etmiş, bu sancakların gelirlerinin salyane olmayıp timara bağlanması talebini yinelemiştir (BOA, TSMA, E: 750/61). Şehzade mektubunda ayrıca Aydın ve Saruhan gibi ortalık bir sancakta bulunmasından dolayı kalabalık bir kapı halkına sahip olduğu için buradaki gelirlerinin masraflarını karşılamamasından şikâyet etmektedir (BOA, TSMA, E: 750/61). Mektupta dikkat çekici ifadelerin de yer aldığı görülmektedir. Şehzade bu taleplerinin de yerine getirilmemesi durumunda mevcut gelirlerinin masraflarını karşılayamayacağından dolayı bu masraflarını devlete aktarılan gelirlerden karşılamak zorunda kalacağını belirtmektedir (BOA, TSMA, E: 750/61). Bu dönemde Şehzade Korkut’un Sultan Selim’e biat ederek sancağına çekildiği anlaşılmaktadır. Ancak Şehzade Ahmed kardeşi Sultan Selim’in iktidarını tanımayarak saltanat www.turkishstudies.net/history 114 Mehmet Balaban davası gütmüş, bağımsız hareket ederek Korkut’un idaresi altındaki bölgeler harici Anadolu’ya hakim olmuştur. Şehzade Korkut tarafından Sultan Selim’e gönderilen başka bir mektup Şehzade Ahmed’în Anadolu’daki faaliyetlerini ve hakimiyet sahasını nasıl genişlettiğinin anlaşılması açısından oldukça mühimdir. Korkut’un bu mektubuna göre Menteşe Sancakbeyi, Şehzade Ahmed’e ulaklar gönderip biat ettiğini bildirmiş bunun üzerine Ahmed, bölgeye İskender adlı bir adamını göndererek avarız vergisi toplatıp, ulufeci yazdırmış, İskender ve adamları Beçin Kalesi’ne girerek kendilerinden korkarak kaçıp kaleye sığınan Müslümanların mallarını gasp etmişlerdir (BOA, TSMA, E: 858/95). Korkut mektubunun devamında bu hadiselerin kendisi tarafından duyulması üzerine Saruhan Alaybeyi Hüseyin’i bir miktar kuvvetle birlikte İskender’in üzerine gönderdiğini, Hüseyin Bey’in Menteşe’ye girdiğinde yardım için iki binden fazla askerin silahlanmış olduğunu ancak sancakbeyinin kendi adamlarından kuvvet göndermediğini, sipahilerin dahi gelmesini engellediğini, öğrendiğine göre İskender def edildikten sonra vilayetten toplanan gönüllülerin deftere yazılıp sancakbeyine götürüldüğünde gelenlere eziyetler edip boş laflar söylediğini, kırkelli adamıyla birlikte oğlunu İskender’in yanına verip Şehzade Ahmed’in hizmetine gönderdiğini yazmaktadır (BOA, TSMA, E: 858/95). Şehzade ayrıca oğlunu Şehzade Ahmed’in hizmetine göndererek ihanet içerisine girmiş olduğunu yazdığı bu sancakbeyinin vilayeti harap ettiğini, sancakbeyninin Tanrıbilmez adlı subaşısının kabahatlerinin dokuz yüzden fazla şikâyet defterini doldurduğunu, yine sancakbeyinin İlyas isimli kethüdasının uygunsuz bir şekilde yedi pazar dükkanını zorla çalıştırdığını ifade etmektedir (BOA, TSMA, E: 858/95). Bunların yanında şehzade birçok köyde Cuma namazının dahi kılınmadığını, bazı yerlerde Cuma çıkışı günahlı günahsız halkın bu adamlar tarafından azarlanıp mallarının gasp edildiğini, sancakbeyinin Tanrıbilmez adlı subaşısını payitahta gönderdiğinin haberinin alındığını, sancakbeyinin sadakatini bildirip temize çıkmaya çalışacağını, bu taraflardan kendisi ile ilgi haberler getirip nifak tohumları ekeceğini, yalan söylediğinin bilinmesi gerektiğini belirtmektedir (BOA, TSMA, E: 858/95). Şehzadenin bu mektubu Anadolu’daki faaliyetlerini giderek arttıran Şehzade Ahmed ve tahta oturmuş olmasına rağmen bu başkaldırı ile iktidarını hali hazırda kati bir şekilde sağlamlaştıramamış olan Sultan Selim arasındaki bu kavgada Şehzade Korkut’un izlediği siyasetin ve hangi tarafı seçmiş olduğunun anlaşılması açısından önemlidir. Şehzade Korkut tarafından Sultan Selim’e gönderilen başka bir mektupta ise Şehzade Ahmed’in Korkut ile temasa geçerek işbirliği içerisine girmeye çalıştığı ve şehzadeden destek istediği görülmektedir. Bu mektuba göre Ahmed, Korkut’a ulufecibaşısını gönderip iki tarafın da zarar görmeyeceğine dair yemin ederek görüşme talebinde bulunmuş, şehzade ise talebe tedbiren muhalefet etmeyip bu görüşme için kapıcıbaşısı Ferhat’ı memur tayin etmiştir. Şehzade Ahmed gönderdiği elçi ile Şehzade Korkut’tan Rumeli’ye geçmek için gemilerinin kendisine tahsis edilmesini istemiş, Korkut ise bu isteği gemilerin gazada olacağı bahanesiyle reddetmiştir (BOA, TSMA, E: 759/111/5). Şehzadenin bu mektuplarından anlaşıldığı üzere siyasetini sadakat ekseninde şekillendirdiği, Sultan Selim’e biat ederek Şehzade Ahmed’in kendi bölgesinde ve civarında yürüttüğü politikalardan huzursuz olarak bunları savuşturmaya ve Ahmed’in taleplerine karşı durmaya çalıştığı anlaşılmaktadır. Bu dönemde şehzadenin huzurunu kaçıran bir diğer mesele ise Sultan Selim’in cülusu ile birlikte amcalarına biat eden yeğen şehzadelerin Bursa’da katledilmeleridir. Sultan Selim, Şehzade Ahmed’in muhalefetinin giderek artması üzerine Anadolu’ya geçerek ağabeyi Ahmed’in peşine düşmüştür (Sadettin 1992b: 147-149; Solak-zade, 1989b: 3). Ancak Selim karşısında direnemeyeceği kanaatine varan Ahmed, Osmanlı topraklarını terk etmiştir (Emecen, 2018: 80-81). Bunun üzerine Sultan Selim bu tehdidin hala ortadan kaldırılamamış olması sebebiyle Anadolu’da kalarak kışı geçirmek için Bursa’ya gitmiştir. Selim, bu dönemde Bursa’da ikamete mecbur ettiği Turkish Studies - History, 16(3) Şehzade Korkut’un Katli 115 yeğenlerini aldığı bir kararla katlettirmiştir (Sadettin, 1992b: 154; Solak-zade, 1989b: 5; Müneccimbaşı, t y: 453). Bidlisi, Sultan Selim tarafından suçlu bulunmaları sebebiyle bazı yeniçerilerin azarlatılması üzerine bu yeniçerilerin böylesi bir muamaleyi hak etmediklerini ve saltanata aday on bir şehzadenin bulunduğunu söyleyerek tehdit yollu ifadeler kullanmalarının bu katilleri tetiklediğini yazmaktadır (Bidlisi, 2001: 112-113). Bidlisi’nin bu ifadeleri ortaya koymuş olduğu eserin genel havasını yansıtır tarzdadır. Bidlisi’nin Selim-name’si dolayısıyla bu ifadeleri Sultan Selim’in gerçekleştirdiği katillere meşruiyet yükleme çabası içerisindedir. Şehzade Korkut ise bu katillerden ciddi derecede etkilenerek kendi akıbetinin de bu şekilde olmasından endişe duymuştur. Bu endişenin anlaşılması bakımından Korkut ve Sultan Selim arasındaki bazı mektuplaşmalar dikkat çekicidir. Feridun Bey’in nakline göre Korkut kardeşi Selim’e yazmış olduğu mektupta karadan ve denizden ablukaya alındığının ve üzerine asker sevk edileceğinin haberinin geldiğini, kendisinin bu zamana kadar sadakatten ayrılmadığını, arada fitne çıkarmaya çalışanların olduğunu belirtmiş, küçüklüklerinden beri her zaman birbirlerine sevgi ile yaklaştıklarından söz etmiştir (Feridun Bey, 1274: 373-374). Sultan Selim ise ağabeyi Şehzade Korkut’un bu mektubuna vermiş olduğu cevapta doğuya Şah İsmail’in üzerine sefere çıkmak niyetinde olduğunu, sadakatinden şüphe etmiyorsa yani sadakatine devam ediyorsa endişe etmemesini bildirmiştir (Feridun Bey, 1274: 373-374). Ne var ki bu ahitleşmeye rağmen gelişen hadiseler Şehzade Korkut’un akıbeti ile ilgili duyduğu endişeleri haklı çıkaracak bir hal almıştır. Sultan Selim, yeğenlerinin katlinden sonra Bursa’da kışladığı sırada aldığı bir kararla Şehzade Korkut’un üzerine yürümüştür. Osmanlı kronikleri Selim’in aldığı bu kararın arka planında Korkut’a gönderilen tahta davet mektuplarına verdiği cevapların yattığını yazmaktadırlar. Bu kaynaklara göre Sultan Selim, Şehzade Korkut’un aleyhinde gelen haberlerden şüphelenmiş, sadakatini denemek maksadıyla şehzadeye devlet adamlarının ağzından tahta davet mektupları yazdırmış, şehzade ise bu mektuplara olumlu yanıtlar vermiştir (Matrakçı, 2019: 309; Sadettin, 1992b: 156; Gelibolulu, 1997: 1063; Solak-zade 1989b: 6; Müneccimbaşı t y: 453). Bu durum karşısında Sultan Selim, ağabeyi Korkut’un kendisine muhalefete kalkışmaya hazır olduğuna kanaat getirmiş, ağabeyini ele geçirmek için avlanma bahanesiyle Bursa’dan hareket ederek şehzadenin sancağı olan Manisa’ya ilerlemiştir (Sadettin, 1992b: 156; Solak-zade 1989b: 6; Müneccimbaşı t y: 453). Beşinci günün sonunda Manisa’ya ulaşan Sultan Selim ve kuvvetleri şehzadenin bunduğu Manisa Sarayı’nı kuşatmışlar ancak Şehzade Korkut bu durum karşısında işin iç yüzünü anlayarak yanına sadık adamı Piyale ve taşıyabileceği miktarda değerli eşyayı alarak sarayın arka bahçesinden kaçmayı başarmıştır (Sadettin, 1992b: 156; Gelibolulu, 1997. 1063; Solak-zade 1989b: 6; Müneccimbaşı t y: 453). Sultan Selim’in Manisa’ya hareketi sırasında orduda bulunduğunu belirten Menavino ise Şehzade Korkut’a Sultan Selim’in gelişinin bildirildiğini yazmaktadır. Menavino’ya göre paşalara ve askere nereye gidileceğinin bilgisi verilmeden on bin kişilik bir kuvvetle harekete geçilmiş, bir süre sonra Manisa’ya Şehzade Korkut’un üzerine gidildiğinin anlaşılması üzerine paşalardan birinin hizmetkarı gizlice ordudan ayrılarak Korkut’a durumu bildirmiş, şehzade de Sultan Selim Manisa’ya gelmeden kaçmıştır (Menavino, 2011: 137). Şehzadeyi elinden kaçıran Sultan Selim, on beş gün kadar Manisa’da kaldıktan sonra şehrin muhafazası için bin kişilik kuvvet bırakarak Bursa’ya dönmüş, şehzadenin Manisa Sarayı’ndaki mallarına ise el konularak bu mallar İstanbul’a gönderilmiştir (Menavino, 2011: 137). Sultan Selim şehzadenin ailesini de yanında Bursa’ya götürmüştür (Uzunçarşılı, 1966: 586). Ayrıca Korkut’un İtalya’ya kaçabileceği düşünülerek yollar, limanlar, geçitler ve sınır boyları tutulmuştur (Sadettin, 1992: 157; Solak-zade 1989b: 7). Şehzadenin kaçışı ile ilgili Ahmed isimli bir şahsın verdiği bilgilere göre Korkut’a Sultan Selim’in gelişinin haber verildiği anlaşılmaktadır. Bu mektuba göre şehzade ile birlikte firar eden www.turkishstudies.net/history 116 Mehmet Balaban Piyale Bey’in kız kardeşinin iki oğlu ve bir adamı ele geçirilerek sorgulanmıştır. Bu şahısların verdiği bilgilere göre Şehzade Korkut, Sultan Selim’in geliş haberini alması üzerine sakalını beyaza boyayıp başına külah geçirip eski kıyafetler giyip Piyale’yi de yanına alarak derhal saraydan ayrılmıştır (BOA, TSMA, E: 759/112). Mektubunda bu bilgileri veren Ahmed isimli şahıs ayrıca Menemen, Hocalar ve Yunddağı mevkilerinin araştırıldığını ancak şehzade ile ilgili bir ize rastlanmadığını belirtmektedir (BOA, TSMA, E: 759/112). Hemdem Paşa tarafından Sultan Selim’e gönderildiği anlaşılan bir arizada ise paşa, Hamiteli beylerinden mektup aldığını, bu mektupta halk arasında şehzadenin seyyid kılığına girerek ortadan kaybolduğuna dair birtakım dedikoduların dolaştığı haberinin verildiğini ancak bölgenin tamamen kontrol altında tutulduğunu yazmaktadır (BOA, TSMA, E 756/40). Kaçmayı başaran Şehzade Korkut ve Piyale Bey izlerini kaybettirmek için bir mağaraya gizlenmişler yirmi gün kadar bu mağarada saklanarak sınır dışına çıkıp Frengistan’a kaçmak için Teke sancağına yönelmişlerdir (Sadettin, 1992b: 157; Müneccimbaşı, t y: 454). Şehzade ve Piyale Bey her tarafın tutulmuş olması hasebiyle geceleri hareket ederek dağlardan geçip şehirlere uğramadan Teke sancağına ulaşmışlar, burada (İstanos) Korkuteli’nin Osman Halife Köyü’nün kuzeyinde on beş dakikalık mesafede bulunan bir mağaraya sığınmışlardır (Uzunçarşılı, 1966: 587). Piyale Bey saklandıkları bu mağaradan erzak tedariki için ayrılmış, rastladığı bir Türkmen köylüye sırlarını paylaşarak bir miktar altın karşılığında şehzadenin atını da vererek kendilerine erzak getirmesini talep etmiştir (Sadettin, 1992b: 158; Gelibolulu, 1997: 10641065; Solak-zade, 1989b: 7; Müneccimbaşı, t y: 454). Türkmen köylü birkaç gün boyunca mağarada saklanmakta olan şehzade ve adamına erzak taşımış, şehzadenin isteği üzerine bir gemi ayarlamak için limana inmiş, orada atının bir köylüye ait olmayacak kadar güzel olması sebebiyle dikkat çekerek yakalanıp sorguya alınmıştır (Sadettin, 1992b: 158; Gelibolulu, 1997: 1065; Solak-zade, 1989b: 8). Köylü bu sorgu neticesinde bir şey anlatmamış olması sebebiyle Teke Sancakbeyi Kasım’ın huzuruna çıkarılmış, burada gördüğü işkencenin tesiriyle şehzadenin yerini bildirerek ele geçirilmesine yol açmıştır (Gelibolulu, 1997: 1065; Müneccimbaşı, t y: 454). Bidlisi ise bu görüşün aksine şehzadenin, köylüye işkence edilmesi neticesinde değil köylünün bindiği attan şüphelenilerek durumun Kasım Bey’e bildirilmesi ve Kasım Bey’in adamlarının köylüyü takip etmeleri sonucunda yakalandığını yazmaktadır (Bidlisi, 2001: 113). Kasım Bey şehzadenin yerinin tespit edilmesi üzerine hemen durumu Sultan Selim’e bildirerek şehzade ve adamını yakalatmış, Sultan Selim ise Karaçinoğu’nu göndererek şehzadenin teslim edilmesini emretmiş, bu emir üzerine Kasım Bey, Korkut ve adamını Karaçinoğlu’na teslim etmiştir (Sadettin, 1992b: 158; Gelibolulu, 1997: 1065). Karaçinoğlu’na teslim edilen şehzadenin yola çıkarıldığının haberinin alınması üzerine ise Sultan Selim, şehzadenin karşılanıp uygun bir zamanda boğdurulması için Kapıçıbaşı Sinan’ı göndermiştir (Sadettin, 1992b: 159; Gelibolulu, 1997: 1065; Solak-zade, 1989b: 8). Uzunçarşılı, Sultan Selim’in, şehzadenin İstanbul’a getirtilmesinin halk ve asker arasında bir kargaşaya sebep olabileceği düşüncesiyle Sinan’ı göndererek derhal boğdurulmasını emrettiği görüşüne sahiptir (Uzunçarşılı, 1966: 589). Eğer şehzadenin katlinin böylesi bir karışıklığa sebep olabileceği düşüncesi hakim olduysa Şehzade Korkut’un birtakım sebeplerle tahta uygun olmadığı ve ciddiye alınacak derecede bir taraftar kitlesine ulaşamadığı görüşü yanlış bir yaklaşım olacak ki şehzade tehdit olarak görülmüş ve tedbiren İstanbul’a getirtilmemiştir. Sultan Selim tarafından İstanbul’dan gönderilen Sinan Bey yolda kafileyi karşılayıp şehzadeyi Karaçinoğlu’ndan teslim almış, şehzadeye kardeşi Sultan Selim’den selam getirdiğini belirterek ona hürmet gösterip tedirginliğini gidermeye çalışmıştır (Sadettin, 1992b: 159; Solakzade, 1989b: 8). Turkish Studies - History, 16(3) Şehzade Korkut’un Katli 117 Şehzadenin katli ise kafilenin konaklamak için durduğu bir vakitte şehzadenin uğrayacağı akıbetin farkına vararak efendisini yalnız bırakmamaya çalışan Piyale’nin Sinan Bey tarafından bir bahaneyle çağrılması ile gerçekleştirilmiştir. Kroniklere göre Sinan Bey tarafından çağrılan Piyale odadan dışarı çıkarılmış böylece odada yalnız bırakılan ve uykuya dalmış olan Şehzade Korkut cellatlar tarafından boğulmuştur (Sadettin, 1992b: 159; Gelibolulu, 1997: 1065). Bir müddet sonra odaya gelen Piyale Bey, şehzadenin vefat ettiğini görünce bu duruma çok üzülmüştür. Sinan Bey, Sultan Selim namına çeşitli vaatlerde bulunup Piyale’yi teselli etmeye çalışılmışsa da bu vaatlerle tatmin olmayan Piyale Bey ömrünün sonuna kadar Bursa’ya getirtilip Orhan Gazi türbesine defnedilen Şehzade Korkut’un türbedarlığını yapmıştır (Solak-zade, 1989b: 9-10). Menavino ise Sultan Selim’in yakalanan şehzadenin boğulması için bir kumandan gönderdiğini, kumandanın şehzadenin tutulduğu yere ulaşıp uyumakta olan şehzadeyi uyandırarak emri bildirdiğini, bunun üzerine şehzadenin bir saat kadar müsaade isteyip kağıt ve kalem talep ederek nazım şeklinde bir mektup yazdığını ve bu mektubun kardeşine ulaştırılmasını istediğini, şehzadenin boğulup naaşı getirildikten sonra mektubu alan Sultan Selim’in ağladığını yazmaktadır (Menavino, 2011: 138). Şehzadenin Bursa Şeriyye Siciline kaydı düşülen defin tarihi ise 9 Muharrem 919 (17 Mart 1513)dur (BOA, 919 Tarihli Bursa Şeriyye Sicili, vr: 13). Şehzade Korkut, Muharrem 919 (Mart 1513) tarihli metrukat defterinin tutulduğu bir kayıttan anlaşıldığına göre Eğrigöz kasabasında boğdurulmuştur. Bu defter kaydı Menteşe Sancakbeyi Sinan Bey tarafından tutulmuştur (BOA, TSMA, E: 759/113). O halde şehzadenin boğdurulması için görevlendirilen kişi kroniklerin yazdığına göre Kapıcıbaşı Sinan değil bu defteri tutmuş olan Menteşe Sancakbeyi Sinan olmalıdır (Uzunçarşılı, 1966: 589). Bu defter kaydına göre şehzadenin katli sırasında üzerinde bulunan eşyalar şu şekildedir: Ciltli bir Kur’an-ı Kerim, ciltli küçük boy Kaside-i Bürde, bir Türkçe tıp kitabı, yeşil taş işlemeli bir adet altın yüzük, iki adet kırmızı yakut altın yüzük, bir adet kırmızı altın yüzük, bir adet gök yakut altın yüzük, bir adet kara gümüş yüzük, bir adet Rize elması, bir adet altın ibrişim kuşak, bir adet piyade kılıcıdır (BOA, TSMA, E 759/113). Bunların yanında bir kağıt içerisine sarılmış ilaçlar, tütsü, iki adet anahtar, bir adet çakmak, iki adet makas, bir gözlük, bir adet çelik ayna, iki adet dirhem ve bir adet eski külah, iki adeti eski olmak üzere dört adet gömlek, bir kaftan ve kürk gibi şehzadenin kıyafetleri yer almaktadır (BOA, TSMA, E 759/113). Sonuç Şehzadelik kurumu Osmanlı yönetim mekanizması içerisinde büyük bir yere sahiptir. Bu uğurda Osmanlı şehzadelerine oldukça önem verilmiş, şehzadeler devletin ve hanedanın devamlılığının teminatı olarak görülmüşlerdir. Şehzadelerin gelecekte devletin başına geçmeye namzet olmaları onların iyi birer şehzadelik dönemi geçirmelerini mecbur kılmış, vefat, tahttan feragat veya el çektirme gibi sebeplerle gerçekleşen iktidar değişikliklerinde veraset usulünün gereği her bir şehzade tahtta eşit hakka sahip olmuştur. Bundan mütevellit Osmanlı tarihi içerisinde taht değişikliklerinin büyük mücadelelere sahne olduğu görülmektedir. Bu mücadeleler neticesinde iktidarı elde etmeyi başaran hükümdar hanedanın diğer erkek mensuplarını ya isyan etmiş olmaları ya da isyana teşebbüs etme ihtimalleri üzerinden geliştirdikleri motivasyonla katletmişlerdir. Şehzade Korkut da katledilen bu hanedan mensupları arasında yer almaktadır. Şehzadenin katlinin babası Sultan II. Bayezid’e el çektirerek tahta sahip olmuş olan kardeşi Sultan Selim’e karşı bir isyan girişimi içerisine girmemiş olmasına rağmen gerçekleştirilmiş olduğu anlaşılmaktadır. Şehzade Korkut’un katli ile ilgili bazı Osmanlı kroniklerinde ortaya konulan gerekçe ağabeyi Korkut’tan şüphelenen Sultan Selim’in devlet adamları ağzından yazdırdığı tahta davet mektuplarına şehzadenin olumlu yanıtlar vermesidir. Kroniklere göre şehzadenin bu olumlu dönüşleri Sultan Selim’i iktidarın devamlılığı, ikililiğin oluşmaması ve bir fitnenin baş göstermemesi için tedbir almaya itmiş böylece ağabeyi Korkut’u katlettirmiştir www.turkishstudies.net/history 118 Mehmet Balaban İstanbul’da bulunduğu dönemde kardeşi Selim’in nüfuzunun kırılamayacak kadar güçlenmiş olduğuna kanaat getiren ve Sultan Selim ile işbirliği içerisine giren, Selim’in tahta çıkışı ile birlikte kardeşine sadakatini bildiren Şehzade Korkut’un bazı Osmanlı kroniklerinin iddia ettiği gibi böylesi bir durumun içerisine girmiş olması olası değildir. Dahası yeğenlerinin katledilmeleri sonrası can telaşına düşerek kardeşi Selim’e sadakatini ispat çabası içerisine girmiş olan şehzadenin bu atmosfer içerisinde bu mektuplara itibar ederek olumlu yanıt vermiş olması mümkün gözükmemektedir. Şehzade, daha Sultan Selim İstanbul’a gelip tahta çıkmadan evvel gerçekleştirdiği İstanbul ziyareti sırasında hayatta kalmak için kardeşine biat etmesi gerektiğini anlamıştır. Kaldı ki karşısında babasını sağlığında tahtan indirecek kadar kati bir iradeye sahip olan ve yeğenlerini ortadan kaldıran bir Selim profili bulunan Şehzade Korkut, bu mektuplara teyit edilmeden itibar gösterilmeyeceğini bilecek kadar deneyimlidir. Şehzadenin katlinin gerekçesi ise iktidarı ele geçirmeyi başarmış olan Sultan Selim’in ağabeyi Şehzade Korkut’un kendi hakimiyetine tehdit oluşturma ihtimalini ortadan kaldırarak mutlak otoritesini sağlama çabasıdır. Kaynakça Arşiv Kaynakları Başkanlık Osmanlı Arşivi (BOA), Topkapı Sarayı Müzesi Arşivi Evrakları (TSMA, e): 701/28, 746/104, 750/61, 754/101/2, 756/40, 759/107, 759/110, 759/111/1, 759/111/5, 759/111/6, 759/112, 759/113, 851/3/1, 851/3/2, 858/95, 968/53. Başkanlık Osmanlı Arşivi (BOA), Meşihat Arşivi (MHŞ): 919 Tarihli Bursa Şeriyye Sicili, vr: 13. Kaynak Eserler Anonim Tevarih-i ali Osman. (1991). (Haz: N. Azamat). Edebiyat Fakültesi Basımevi. Celal-zade Mustafa. (1990). Selim-name. (Haz: A. Uğur, M. Çuhadar). Kültür Bakanlığı Yayınları. Edirneli Oruç Beğ. (t y). Oruç Beğ tarihi. (Haz: H. N. Atsız). Tercüman. Feridun Bey. (1274). Mecmua-ı el-selatin, I Gelibolulu Mustafa Ali Efendi. (1997). Kitabü’t –tarih-i künhü’l- ahbar. (Haz: A. Uğur, A. Gül, M. Çuhadar vd). Erciyes Üniversitesi Yayınları, I, (II). Hoca Sadettin Efendi. (1992a) Tacüt-Tevarih. (Çev: İ. Parmaksızoğlu). Kültür Bakanlığı Yayınları, III. Hoca Sadettin Efendi. (1992b). Tacüt-Tevarih. (Çev: İ. Parmaksızoğlu). Kültür Bakanlığı Yayınları, IV. Müneccimbaşı Ahmed Dede. (t y) Safaif-ül- ahbar fi Vekayi-ül-a’sar. (Çev: İ. Erünsal) Tercüman, II. İbn İyas. (1984). Beda’i ‘ı uz- zühur fi vakai ed-duhur. (Ed: M. Mustafa), IV. İbn Kemal. (1991). Tevarih-i al-i Osman VII. Defter. (Haz: Ş. Turan). Türk Tarih Kurumu Basımevi. İbn Kemal. (1997). Tevarih-i al-i Osman VIII. Defter. (Haz. A. Uğur). Türk Tarih Kurumu Basımevi. İdris-i Bidlisi. (2001). Selim Şah-name. (Haz: H. Kırlangıç). Kültür Bakanlığı Yayınları. Turkish Studies - History, 16(3) Şehzade Korkut’un Katli 119 Matrakçı Nasuh. (2019). Rüstem Paşa tarihi olarak bilinen tarih-i al-i Osman. (Ed: E. Afyoncu, Haz: G. İnan). İmak Ofset Basım Yayın. Matrakçı Nasuh. (2015). Tarih-i Sultan Bayezid. (Haz: R. Bilge, Çev: M. Tulum). Arnava Yayınları. Menavino, G. A. (2011). Türklerin hayatı ve adetleri üzerine bir inceleme. (Çev: H. Mutluay) Dergah Yayınları. Solak-zade Mehmed Hemdemi Çelebi. (1989a). Solak-zade tarihi. (Haz: V. Çabuk). Kültür Bakanlığı Yayınları, I. Solak-zade Mehmed Hemdemi Çelebi. (1989b). Solak-zade tarihi. (Haz: V. Çabuk) Kültür Bakanlığı Yayınları, II. Tursun Bey. (1977). Tarih-i ebü’l-feth. (Haz: M. Tulum). Baha Matbaası. Araştırma-İnceleme Eserler Alderson, A. D. (1998). Osmanlı hanedanının yapısı. (Haz: M. Armağan). İz Yayıncılık. Al Tikriti, N. (2004). Şehzade Korkud (ca. 1468-1513) and the articulation of early 16th century Ottoman religious identity [Yayımlanmamış Doktora Tezi]. The University of Chicago, Chicago, Illınois. Emecen, F. M. (2018). Yavuz Sultan Selim. Kapı Yayınları. Emecen, F. (2002). Korkut. TDV İslam Ansiklopedisi, 26, 205-207. Gökbilgin, M. T. (1977). Korkud. İslam Ansiklopedisi. Ankara: MEB, VI, 855-860. Kökoğlu. A. (1994). Kemal Paşa-zade’nin selim-namesi. [Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kayseri. Purgstall Hammer, B. J. V. (2010). Büyük Osmanlı tarihi. (Haz: M. Çevik. Milliyet Gazetesi, II. Tansel, S. (1966). Sultan II. Bayezid’in siyasi hayatı. Milli Eğitim Basımevi. Uluçay, M. Ç. (1954). Yavuz Sultan Selim nasıl padişah oldu? (I). İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 6(9), 53-90. Uzunçarşılı, İ. H. (1966). II. Bayezid’in oğullarından Sultan Korkut. Belleten, XXX(120), 539-601. www.turkishstudies.net/history