AFRO-poppenkast

Gea, 2004

Dwars door Afrika loopt de Oost-Afrikaanse Riftzone. Deze structuur is goed te vervolgen over een afstand van meerdere duizenden kilometers. De Oost-Afrikaanse Rift strekt zich uit van Malawi in het zuiden tot aan de Afar-driehoek in Ethiopië, waar de rift overgaat in de Rode-Zeerift en de Golf van Aden (afb. 1). Er zijn aanwijzingen dat het riftsysteem is Afb. 1. Overzichtskaart Oost-Afrika. Verschillende segmenten van de rift, koppeling met de Rode Zee. (Naar Algemene Geologie, red. Pannekoek/van Straaten).

2020

Patronen en scheidslijnen 116 Vorm en persoonlijke achtergrond 117 De verschillende discours: politici, journalisten, historici en veteranen 118 'Oorlogmisdaden': een controversiële term 124 Oorlogsgeweld en strafbaarheid 124 Benamingen en standpunten 125 De rechtsgrond voor de beoordeling van oorlogsmisdaden in Nederlands-Indië 126 DEEL II a politici en de excessennota: taboe of doofpot ? Taboe en doofpot 133 Taboe: een antropologisch begrip 133 De Excessennota: een effectief reinigingsritueel 135 De deksel op de doofpot: een vertrouwde politieke oplossing? 137 De wordingsgeschiedenis 138 De eerste reacties 138 Organisatie van het onderzoek en selectie van bronnen 141 Het vervolg: de aanpak van het historisch onderzoek 144 Uitslag van het onderzoek 148 Reacties in de ministerraad 148 Aanpassingen in de tekst 149 De uiteindelijke versie 151 Het oordeel van politici en ooggetuigen 158 Het debat in de Tweede Kamer 158 De reactie van minister-president Piet de Jong 166 Commentaar op het debat 170 Kritiek van ooggetuigen 172 Conclusie: de doofpot of het taboe? 175 b historici aan zet: de cultuur van de doofpot? De houding van historici 183 De doofpotthese van Kousbroek 184 'Neutraliteit' met betrekking tot het 'verkeerde verleden' 189 'Neutraliteit' ten aanzien van de excessenproblematiek 191 Historische publicaties 194 Bronnenpublicatie 194 J.A.A. van Doorn en W.J.Hendrix, Ontsporing van Geweld 202 W. IJzereef, De Zuid-Celebes-affaire 212 L. de Jong, de paragraaf 'Oorlogsmisdrijven' 221 Conclusie: de doofpot of het taboe? 241 c veter anen en hun tr auma's Inleiding 249 Over Nederlands-Indië, trauma's en veteranen 251 Trauma als historische metafoor 251 Het Indië-trauma van de veteranen 253 Trauma in medisch-psychologische zin 256 Trauma als strategie 259 De basisingrediënten van het 'trauma' 262 De psyche van de militair: over heimwee, uitputting en angst 262 De thuiskomst van de militair: over vervreemding en teleurstelling 274 Bronnen van 'traumatisering' 291 Januari 1969: oorlogsmisdaden op de televisie 295 De Achter het Nieuws-uitzendingen van de var a 295 Het veteranenlandschap in 1969: reacties van veteranenorganisaties 302 Brieven van veteranen aan de var a 311 Sporen van traumatisering? 318 De strijd om waardering en erkenning 322 Het uitlekken van de conceptparagraaf en het debat in de media 322 Reacties van veteranen in de pers 327 Reacties in veteranenbladen 334 Brieven aan L. de Jong 341 Sporen van traumatisering? 348 slotbeschouwing Ontwikkelingen in de jaren negentig 355 Conclusies 357 Noten 365 Geraadpleegde bronnen 418 Register 430 Dankwoord 435 Summary 437 Fotobijschriften 446 Inleiding De sporen van onze eerste vragen, van onze eerste verbazing en emotie, zijn onuitwisbaar.

Brood & Rozen, 1997

Brood & Rozen, 2006

2018

In opdracht van de Intergemeentelijke Studiegroep Boomverzorging (ISB) is een richtlijn ontwikkeld die gebruikt kan worden bij het beoordelen van populieren. Deze richtlijn richt zich specifiek op het aspect takbreuk. Bij bepaalde typen populier kunnen ogenschijnlijk gezonde takken een verhoogd risico op takbreuk opleveren. Bij een periodieke boomveiligheidscontrole wordt doorgaans onvoldoende op deze specifieke problematiek gelet. Aanvullende kennis en informatie is noodzakelijk voor een goede beoordeling van populieren op dit risico. De richtlijn, die bestaat uit acht stappen, reikt hiervoor aanknopingspunten aan.

Agora, 1988

Vechten tegen een dreigende degradatie Kennis, de nieuwe der Lage Landen grondstof In de jaren zeventig was het kerngebied van Europa in het noord-westen van het continent"gesitueerd. Dit Westeuropese kerngebied is aan veranderingen onderhevig. Het laat zich aanzien dat het gebied 'uiteengetrokken' wordt in twee afzonderlijke kerngebieden, van verschillende signatuur. We noemen ze respectievelijk de 'High Lands' en de 'Low Lands'. De algemene opvatting is dat binnen Europa een verschuiving van economische activiteiten naar het zuiden plaatsvindt. Landschappelijke en klimatologische kwaliteiten van het woonmilieu liggen mede ten grondslag aan de economische groei van de High Lands In het Alpengebled.

Arabian Humanities, 1983

identiteit omwille van de mediamieke identifidie haar schrijversrol vereist, een navrante bevestiging van het grondbeginsel van de Amerikaanse belevingswereld zoals O.u es die zelf in haar fictie gestalte heeft jçejçevrn: ondanks dr »ch ij n verheer lij king van het lichaam in sport, disco, en seksualiteit leidt de Amerikaanse droom tot de ontkenning van echte lichamelijkheid en de vergankelijkheid van het vlees. Oates' mediamieke overtuiging "of being absolutely whatever she knows herself to be' is /.elf een kenmerkend bewijs dat zij, als vrouw, maar ook als stilist en auteur, een dochter is van de Amerikaanse droom.

2008

Van Mensen en Dingen: tijdschrift voor volkscultuur in Vlaanderen

De verering van Onze-Lieve-Vrouw van St.-Jan te Poperinge na een mirakel in 1481. De auteur gaat dieper in op het verschijnsel dat doodgeachte kinderen 'getoond' werden aan miraculeuze beelden en uiteindelijk in gewijde grond mochten begraven worden.

Aziatische Kunst, 2008

In 1996 kreeg de Vereniging van Gerrit Jan Korteling een bekervaas van enkele eeuwen voor onze jaartelling. Het stuk was geen onbekende. Al sinds 1979 was het in bruikleen op de afdeling Aziatische kunst van het Rijks museum. Deze vaas op een hoge voet behoort tot het Ban Chiang-aardewerk, genoemd naar een dorp in Noord-Thailand waar vanaf de jaren '60 van de 20e eeuw aardewerk, brons en menselijke overblijfselen zijn gevonden, resten van een zeer oude cultuur waarvan tot dat moment niemand iets wist. De vaas is betrekkelijk dunwandig en gemaakt van een donkere klei met een licht zeemkleurige sliblaag. De potten werden met de hand (dus zonder draaischijf) 'opgebouwd' en vervolgens afgewerkt door de wand van binnenuit te ondersteunen met een afgeplatte steen en er van buitenaf op te slaan met een plat stuk hout (paddk and anvil). De potten werden zonder oven, in het open vuur gebakken. De beschildering is uitgevoerd met een rode ijzerhoudende verf. Fraaie lusvormige motieven zijn scherp ingesneden en wit gelaten; zij versieren de schouder en voet van de vaas. De functie van de vaas is niet duidelijk. Het is in ieder geval wél duidelijk dat het aardewerk dat in Ban Chiang is opgegraven, grafgiften zijn. Uit de opgravingen blijkt dat in de periode dat dit type vazen voornamelijk werd gemaakt, het gebruik bestond de keramiek stuk te gooien in het graf. Niet bekend is in hoeverre de grafgiften overeenkomen met vormen die gebruikt werden in het dagelijks leven. De zorg waarmee het aardewerk is gemaakt en versierd is opvallend en geeft een indicatie van de hoge status die de stukken moeten hebben gehad.