Estudio de la Comunicación Humana

La Comunicación no verbal, 2020

Los orígenes del estudio de lo llamado comunicación no verbal, son de índole multidisciplinario. Desde 1914 hasta 1940 hubo un llamativo interés en el estudio de dicho fenómeno, pero este interés chocaba con lecturas estereotipadas al considerarlo esotérico o reservado para unos pocos. Los primeros antecedentes los podemos encontrar en el libro del naturalista y fundador del evolucionismo, Charles Darwin " The Expression of Emotion in Man and Animals " (1872) que influyó de manera notable sobretodo, en el estudio de las 1 expresiones faciales. Otros Antecedentes pueden ser los estudios de el reconocido antropólogo Edward Sapir (1949) que declaraba que los movimientos del cuerpo no son fortuitos es 2 decir, estos responden a un código arbitrario que no está escrito en ninguna parte. A pesar de reconocer que los movimientos y gestos responden a una aplicación de códigos los antropólogos no expresaron interés en descifrarlos hasta la década del cincuenta. La aparición de estudios especialmente los realizados por los teóricos de la escuela de Palo Alto de la universidad de Chicago como los especialista en proxemia Edward T. Hall y los teóricos Erving Goffman y Paul Ekman, intentaron 3 darle una coherencia a las ideas existentes e iniciaron una conceptualización sistemática del tema. Según dicha escuela, se intenta concebir la comunicación como alejada del movimiento lineal clásico por un modelo circular retroactivo (Norbert Wiener) evitando el reduccionismo lineal de los modelos anteriores.

COOL BOOK

Teoría de la Comunicación Humana" (Watzlaw ick) El estudio de la Comunicación Humana puede subdiv idirse en 3 áreas:

Quedan rigurosamente prohibidas, sin la autorización escrita de los titulares del copyright, bajo las sanciones establecidas en las leyes, la reproducción total o parcial de esta obra por cualquier medio o procedimiento, comprendidos la reprografía y el tratamiento informático, y la distribución de ejemplares de ella mediante alquiler o préstamo públicos Título original.

Şehrengiz Tarih ve Kültür Dergisi, XV/147 (Mayıs-Haziran 2024), s. 34-45

Fethe katılmış görgü şâhidlerinin notları, mektupları ve onlarla görüşen müverrihler tarafından kaleme alınan çağdaş kaynakların çoğunda, ortak bir çizgide şehre ilk girilen ve ilk sancak dikilen noktanın şehrin en büyük ve en yüksek burcu olan Romanos / Topkapı burcu olduğu açıkça belirtilmekle birlikte, buraya dikilen sancak yâhut bayrak hakkında çok az miktarda bilgi yer aldığı dikkati çeker. Fethin çağdaşı Osmanlı ve Lâtin kaynaklarındaki bu ortak tasvirlerden, son hücum ânında Fatih’in seçkin askerleri Romanos/Topkapı burcuna çıktıkları sırada, burcun tepesine bir değil birkaç sancak diktikleri net olarak anlaşılmakla birlikte; söz konusu kaynaklar bu sancakların sayıları, hangi renkte oldukları, vasıfları ve ne gibi özellikler taşıdıkları konusunda herhangi bir ayrıntı içermezler. Mazerolles'in, Tedaldi ve çağdaşı bir başka göz tanığının izlenimlerine dayanan fetihten altı-yedi yıl sonra çizdiği çağdaş minyatürde, Hasan Ağa’nın diktiği Ak sancağın yanı sıra; Fatih’in bugüne dek hiç bilinmeyen özel Hükümdarlık bayrağının rengine ve tasarım şekline de ışık tutacak oldukça önemli ayrıntılar yer alır. Resimde Fâtih’in biraz ilerisinde, ordunun önünde duran asıl Sancaktâr’ının elinde tuttuğu bu özel Hükümdarlık bayrağı bizzat “Türk mâvisi” renkte olup, üzerinde altın yaldızla işlenmiş büyük bir “Sîmûrg” (Ankâ kuşu) figürü vardır ki; bu onun saklı ruh ve düşünce dünyâsını, siyâsî hedef ve amaçlarını da nitelikli ve ayrıntılı bir şekilde çözümlememizi sağlar. Onun Has hükümdarlık bayrağında kullandığı “Türk mâvisi” rengi; sonsuzluk, İlâhî kut ve göklerden (Arş’tan) kendisine erişen İlâhî yardım ve desteği; üzerindeki “Sîmûrg-ı Ankâ’ ” figürü ise imkânsızı başarma yolundaki azîm ve kararlılığını, büyük dirâyeti ve ortaya koyduğu eşsiz kudreti, bu yolda gerekirse her şeyini fedâ edebilecek düzeyde göstereceği büyük cesâreti temsil eder. Bu iki unsur birleştirildiğinde ise Fâtih’in henüz şehri fethetmeden önce, kendisini Allâh’ın ezelî takdîriyle “İlâhî kut”a mazhar olmuş, “Mü’eyyed min ‘indi’llâh” (Allah katından destekli) bir hükümdar olarak kabul ettiği ve İstanbul’u kuşattığı taktirde mutlaka fethedip vaad edilen İlâhî desteğe erişeceğinde şüphe etmediği gerçeği ortaya çıkar. Dolayısıyla Sultan Mehmed’in kuşatmadan önce tasarlanmış olan Ak sancağı, onun Fetih Hadîs’ine odaklı olarak “dinî”; Türk Mâvisi özel bayrağı ise İstanbul’u fethe çıkmış bir Türk hükümdârı olmasına atfen “siyâsî” anlamda otoriteyi elinde tutacak büyük bir Sultan olacağına işâret etmekteydi. Nitekim o 29 Mayıs 1453 sabâhı önce Hazret-i Muhammed (s.a.v.)’in “Livâ”sı ile aynı renkteki beyaz sancağını burca çektirerek, beklenen Peygamberî müjdenin onun mûcizesini aşikâr kılacak şekilde artık gerçekleştiğini tüm dünyâya ilân edecekti. Ulubatlı Baba Hasan Ağa’nın Topkapı’ya diktiği bu “Ak sancak” burcun üstünde asılı hâlde kalacak; İtalyan hekim Barbaro’nun çağdaş tasvirine göre Sultan’ın siyâsî erk ve gâyesini simgeleyen özel flaması ise burçtan indirilerek, birkaç yeniçeri tarafından şehrin meydanına getirilip San Marko ve imparatorun bayraklarının bulunduğu kuleye asılacaktı.

(Roma, 29 novembre 2024) Sapienza Università di Roma - Dipartimento di Diritto ed Economia delle Attività Produttive - Unione dei Privatisti, 2024

Nachrichten aus Niedersachsens Urgeschichte 92, 2023

Mit der Entdeckung eines Erdwerkes an der Mittelweser im Jahr 2008 bei Müsleringen, Ldkr. Nienburg (Weser), eröffneten sich der niedersächsischen Erdwerksforschung neue Perspektiven. Die Doppelgrabenanlage aus der Zeit zwischen 4100 und 3900 v. Chr. gehört in den Michelsberger Horizont und ist das bislang nordwestlichste Erdwerk dieser Zeitstellung. Der Fundplatz liegt am Übergang von der Mittelgebirgszone zum niedersächsischen Tiefland. Diese Region befindet sich am Ende des 5. und beginnenden 4. Jahrtausends v. Chr. in einem Spannungsfeld verschiedener Einflüsse, die sich im keramischen Fundmaterial des Fundplatzes widerspiegeln. Die Gefäßkeramik lässt einerseits deutliche Beziehungen des westfälisch-niedersächsischen Michelsberg zum frühtrichterbecherzeitlichen Horizont der Norddeutschen Tiefebene und andererseits auch zur Swifterbant Kultur im Westen erkennen. Der Fundplatz spielt daher eine wichtige Rolle für das Verständnis der Genese der frühen Trichterbecherkeramik und der damit verbundenen Neolitisierung der Norddeutschen Tiefebene.