Academia.edu no longer supports Internet Explorer.
To browse Academia.edu and the wider internet faster and more securely, please take a few seconds to upgrade your browser.
2025
S48: Merging Two Realities: Integrating Mixed Reality (MR) and Gamification in On-Site Archaeological Projects Session Organisers
2020
It is well known that the inverted Collatz sequence can be represented as a graph or a tree. Similarly, it is acknowledged that in order to prove the Collatz conjecture, one must demonstrate that this tree covers all (odd) natural numbers. A structured reachability analysis is hitherto not available. This paper investigates the problem from a graph theory perspective. We define a tree that consists of nodes labeled with Collatz sequence numbers. This tree will be transformed into a sub-tree that only contains odd labeled nodes. The analysis of this tree will provide new insights into the structure of Collatz sequences. The findings are of special interest to possible cycles within a sequence. Next, we describe the conditions which must be fulfilled by a cycle. Finally, we demonstrate how these conditions could be used to prove that the only possible cycle within a Collatz sequence is the trivial cycle, starting with the number 1, as conjectured by Lothar Collatz.
This work explores the interactive book app for children as a form of literary expression that requires from the young reader the capacity to orchestrate various forms of literacy to promote their ability to read critically multimodal, digital and interactive texts. Serafini's model for the analysis of picturebooks in three levels, perceptive, structural, and ideological (SERAFINI, 2010; 2015), is proposed as a didactic tool to promote these multiliteracies at school through the reading of picturebook apps.
Negócios Estrangeiros, 2007
Negócios Estrangeiros, número 10 Fevereiro 2007, publicação do Instituto Diplomático do Ministério dos Negócios Estrangeiros
Illuminations Editions , 2024
פלדמן אביבה לדפוס: והכנה לשון עריכת 978-965-7456-05-7 מסת״ב: © תל-אביב לאוניברסיטת שמורות הזכויות כל תל-אביב אוניברסיטת גרפי, לעיצוב במשרד סודר צדוק-קינן בדפוס נדפס 7 העניינים תוכן 9 רוזן-צבי וישי מרגולין רון בוהק, גדעון הקדמה 15 בוהק גדעון המיסטיקה, אל מהאפוקליפטיקה גרינולד: איתמר פרופסור הדתות מדעי אל היהדות ממדעי וגלגוליו המיתוס 31 קליין-ברסלבי שרה העדן גן בסיפור הנחש לדמות הרלב"ג פירוש 73 קנוהל ישראל היהודית באפוקליפסה חורי מיתוס של גלגוליו וארמילוס, אוליכומי 85 רום-שילוני דלית פנים-מקראית מחלוקת על האמנם? -אבי" אבד "ארמי המשותף האב מיתוס בשאלת 137 מרגולין רון ועד המקרא מן היהודי: המיתוס של השונים פניו בחסידות הרעיונית להפנמתו 250 Moshe Idel Mircea Eliade: Androgyne, Totality, and Reintegration והיסטוריה מיתוס 253 קריניס אהוד היבטים -השיעי המשיח האמאם והיעדרות ישראל עם גלות מוקדמים) שיעים-אמאמים ומחברים הלוי (יהודה השוואתיים 8 307 מאך פ. מיכאל היהודית המשיחיות תפיסת לשינויי לזריחה? משקיעה העתיקה בעת 361 רוזן-צבי ישי חז"ל בספרות הגוי הופעת וריטואל מיתוס 441 אפטרמן אדם
Un cubilote es un horno vertical para refundir los lingotes de hierro que se obtienen en los altos hornos, chatarra reutilizada, alimentadores y bebederos de piezas fundidas anteriormente, principalmente se usa para fundir fundición gris y con la ayuda de metales añadidos al momento del sangrado denominados inoculantes se puede obtener fundición nodular, eventualmente se usa también para aleaciones de cobre pero el uso no es muy difundido. Del material líquido vaciado en moldes apropiados se podrá fabricar directamente piezas de maquinaria y objetos de hierro fundido. El cubilote es básicamente un tubo vertical que sirve de soporte al refractario que lo recubre interiormente. Se han dado casos de cubilotes hechos hasta de cilindros vacíos de aceite apilados uno encima del otro y recubiertos de arcilla que sea refractaria, lógicamente los lotes de producción serán para uso eventual o en zonas aisladas. Comercialmente los cubilotes oscilan entre los 450 mm (18") de diámetro interior con producciones de algunos cientos de kilos hora de fundición gris hasta unidades de más de 2 m de diámetro interno (80") con producción de varias toneladas por hora. Al cubilote lo rodea un anillo cerrado de mayor diámetro denominado caja de viento donde se sopla aire externo con una cierta presión que estará en función del diámetro y altura del cubilote llegando desde los 400 mm de columna de agua de presión estática hasta más de 1200 mm de la misma. El cubilote consume en términos generales el mismo peso en aire que el del metal que logra fundir y la relacdión de metal a carbón que son cargados por la boca de carga alternativamente puede oscilar entre una parte de carbón por seis de metal hasta una de carbón por diez de metal, dependiendo de las características del carbón, de las dimensiones del cubilote y del diseño delas toberas de soplado. Existen cubilotes que aprovechan los gases de escape para precalentar el aire de soplado y los resultados han sido variados desde unidades que logran gran eficiencia térmica precalentando hasta los +525 °C el aire de soplado hasta unidades cuyos costos de operación y mantenimiento del sistema de precalentamiento suben tanto que hacen que el sistema no sea rentable. El cubilote es el único horno de fusión secundaria, no siderúrgico, que tiene al metal y al combustible en contacto directo por lo que logra altos grados de eficiencia térmica. El combustible más usado es el coque de carbón, el carbón mineral y el carbón vegetal obteniéndose con este último hierro fundido de muy bajo contenido de azufre, la implicancia de tipo ecológico hace que esto solo sea posible actualmente con carbón obtenido de bosques cultivados. Actualmente hay una empresa inglesa que ha desarrollado un cubilote que no usa carbón y lo reemplaza por quemadores de gas natural con la adición de unas bolas cerámicas dentro del horno para permitir el paso de los gases de combustión. El cubilote está forrado interiormentede ladrillos refractarios y tiene dos aberturas opuestas en la parte baja a las cuales se les da el nombre de boca de sangría y de escoriado: por ellas sale el metal líquido fundido y por la otra la escoria de fundición que no es otra cosa que las cenizas de combustión, los óxidos metálicos no reducidos, las impurezas dela chatarra, el refractario
documenta studien 05/2019, 2019
Heute ist der 3. November 2031, und es ist viel los in unserem kleinen besetzten Museum in Wien – wir werden jeden Tag mehr, wir machen jeden Tag weiter. Wir sichten Material, wir stellen uns Thesen vor, wir kochen, wir forschen, wir machen Ausstellungen, eröffnen sie und zeigen sie einander, wir lesen und schreiben, wir lernen Sprachen, wir machen einen Blog, der international gelesen wird, wir organisieren uns. Das Museum ist uns Rückzugsraum und Zufluchtsort, Diskussions-, Denk- und Lebensraum geworden. Wir haben es sukzessive für unsere Zwecke angeeignet und umgebaut. Zwei Räume haben wir in ihrer ursprünglichen Form belassen – sie dienen uns für Ausstellungen. Wir wissen schon lange, dass wir nicht viel ausrichten können. Wenn wir uns gegenseitig aufbauen wollen, stellen wir uns vor, dass wir ein Echo aus der Zukunft sind – also, dass es nach diesem Regime, nach der scheinbar endlosen Wiederholung von Lügen und Gewalt, etwas Neues geben wird – wir sprechen von einer neuen Linken, wir stellen sie uns feministisch vor, aber vor allem freier, gleicher und solidarischer, als es die Linke und die Zukunft bisher waren. Wir stellen uns also eine andere Zukunft vor, anders, als die Zukunftsvorstellungen, die wir bisher kennen, aber vor allem anders als eine weitere Verlängerung dieser Gegenwart. Wir helfen uns damit auch dabei, diese Gegenwart zu überstehen. Wir schauen nach vorne und wir schauen zurück, um besser zu verstehen, was passiert ist. Nicht weil wir glauben, dass es möglich sei, keine Fehler zu machen, aber weil wir glauben, dass nicht immer dieselben Fehler gemacht werden müssen. Ich bin hier gerne für die Ausstellungen hauptverantwortlich. Zumal wir diese als Versammlungsräume verstehen. Ich werde also morgen vor dem Plenum wieder eine Führung geben und die neue Ausstellung zeigen. Sie basiert auf dem Material von 426 Tagen in den 10er Jahren. Die kleine Archivausstellung beginnt im April 2017 mit der documenta 14, die in Athen und Kassel stattfand, und sie endet im Frühjahr 2018 mit der 10. Berlin Biennale. https://documenta-studien.de/media/1/Nora_Sternfeld_Irgendetwas_stimmte_nicht_DE_FINAL.pdf
Cumhuriyetin 100. Yılına Bakış, 2024
Spinoza’ya göre madde ve ruh, aynı varlığın (Tanrı-yahut-Doğa’nın) iki veçhesinden başka bir şey değildir. Millî egemenlik düşüncesinde hukuk ve devlet arasındaki irtibat da buna benzer. İkisi de aynı varlığın (milletin) tecellisi olmak itibarıyla bir arada ve yekdiğerinin izdüşümü olarak ortaya çıkar. Milletin bedeni (örgütlenmiş, tecessüm etmiş hâli) devlet, ruhu (örgütleyici ve hareket ettirici ilkesi) ise hukuktur. Böyle bir kurguda, devlet adına hareket ettiğini iddia eden kimselerden sadır olan hukuka aykırı tasarrufların himaye görmesi yahut bunlara bir şekilde geçerlilik kazandırılması mümkün değildir. Çünkü devlet, tanımı gereği hukuka uygun olmak zorundadır. ... Modern zamanların ideal devleti olan hukuk devleti, milletin öz varlığını idrak edip tarihin seyrine el koyması neticesinde ortaya çıkmış bir fikirdir. XVIII. asırdan itibaren milletler, beşerî hayatı tanzim edecek kuralları koyma ve uygulama yetkisini, kerameti kendinden menkul şahıslardan ve zümrelerden alarak bizzat üstlenmeye başlamıştır. Böylece devlet ve hukuk, aynı varlığın (milletin) birbirini nakzedemez tecellileri hâlinde, yeniden kurgulanmıştır. Hukuk devleti; çoğulcu ve katılımcı demokrasiyi, temel hak ve hürriyetlerin güvence altına alınmasını, kuvvetler ayrılığını, kamusal otoritelerin yargısal denetime tabi tutulmasını ve sekülerizmi gerektirir. Yakından bakıldığında bütün bu gerekliliklerin, millî egemenlik düşüncesine irca edilebildiği (yahut millî egemenliğin varlık koşulları olarak formüle edilebileceği) görülür. Şu hâlde hukuk devletinin, her şeyden önce hürriyeti, eşitliği ve egemenliği arzulayan bir milletin varlığını gerektirdiği söylenebilir. Devletlerin hukuk devleti olma iddialarını tam anlamıyla gerçekleştirememesi de, aslında her zaman millet olma bilincindeki eksikliklerden kaynaklanır. Yüzüncü yaşında Türkiye Cumhuriyeti’nin hukuk devleti olma yolunda karşılaştığı güçlükler, kanaatimce bir de bu gözle değerlendirilmelidir.
Loading Preview
Sorry, preview is currently unavailable. You can download the paper by clicking the button above.
Forthcoming, International Journal of Constitutional Law (ICON) 2019 17(2)
PATTIMURA Legal Journal, 2022
Michigan Journal of Community Service Learning , 2009
Texila International Journal of Public Health, 2021
The Journal of Academic Social Science Studies, 2021
Universal Journal of Public Health, 2024
IRAQI JOURNAL OF AGRICULTURAL SCIENCES, 2021
Intensive Care Medicine, 2019
Persona y Derecho
The Plant Cell, 2013
DOAJ (DOAJ: Directory of Open Access Journals), 2016