Will Ye Go Robbie, Go? - A Filk

Lovely, lovely song. Real groovy., 2021

On Dylan's Merseybeat-rocker from 1965

This paper gives a definitive early history of the popular folk song "The Leaving of Liverpool," including its collection from the oral tradition and its incorporation in the folk revival. It then examines a little-known version, which is one of only two known field recordings. It explores the unusual life of the singer who sang it, and the implications of his version for our understanding of sea shanties and of "The Leaving of Liverpool" in particular.

Reproduced with permission from the Guardian.

conTRAmare.net, 2014

Requested by The Conversation (“one of Australia’s largest news and commentary sites, with all our analysis sourced from the academic and research community”), Arts+Culture desk, on 1 June 2014, sent on 4 June, unpublished.

Remembering Robert Creeley

2013

Some background notes Answer for the Whigs (1830-40) […] when the lovely Bill appears, The Bill of true Reform, We'll up and sing unto our Peers, And so avert the storm Aytoun, The Friend of the People!! A New Song. Tune "Arethusa" (1830-40) Come all Reformers of the Town, Since Jeffrey now has got the Gown, And pitch your voice to the highest tone, To sing huzza for Aytoun. The Hale Rick-ma-Tick. Air "Whole Hog or None" (1879) Attention, freens, and listen while I sing to yon a sang, And tell ye what I think is richt, and what I think is wrang, Owre a' the principal topics, I'll rin in succession quick, And gi'e you my opinion o' the hale rick-ma-tick. So then, freens, I pray you give attention, And many various subject I unto you will mention, So list while I lean upon my old fashioned stick, 9 And I'll gi'e ye my opinion on the hale rick-ma-tick.

This is an essay on language choice in 1990s and early 2000s Indonesian underground music. It was published in 2003.

An essay on Michael Warren's exhibition 'Those Who Go/Those Who Stay' curated by Helen Carey at the Limerick City Gallery of Art January-March 2014

Er(r)go. Teoria - Literatura - Kultura

Er(r)go… , …coś wzywa, coś boli, nie wiadomo co: rana? blizna? choroba? Rana w człowieku splata się z raną kultury, choroba staje się obiektem fascynacji. Gorączka rozpala krew. Wchodzimy w krainę niedyspozycji. Na początek pobieżny rzut oka na to, co nas tutaj czeka: tyfus i cholera, halucynacje, fantasmagorie, poronienia i aborcje, gruźlicze żądze, kawerny, rozpadówki, ropnie, wysięki, syfilis i rzeżączka, zoonozy, deformacje ciała, retrowirusy, kaszel, spluwanie krwią, nieprzyjemna woń oddechu, do wyboru: choroby zakaźne i choroby pasożytnicze, niechciane ciąże, obsesje, fiksacje, choroby generyczne, traumatyzujące męki ciała, nadwrażliwość, hipochondria, lobotomia, obrażenia od ognia, od powietrza i od lodu, zepsute zęby, drzazgi, ugryzienia kleszczy, rozcięcia i przecięcia skóry, otarcia, użądlenia pszczół, ospa, odra, wyczerpanie, sińce, strupy i blizny, samookaleczenia, ukąszenia, zadrapania, rak, choroby sercowo-naczyniowe, paraliż, neurastenia, krwawiące rany, dziedziczne osłabienie, garby, zez, narośla skórne, rezerwuary zarazków, zawroty głowy, amok, upływ krwi, nienaprawialny stan zmęczenia, ataksja, bagienna gorączka, wampiryzm i likantropia, zakażenia, zepsucie i ogólnie degradacja budząca odruchy nieestetyczne. W tym nie całkiem może przyjaznym, acz wielce intrygującym środowisku dzieją się jak zwykle rzeczy godne uwagi. Prątki ze zdziwieniem rozglądają się po okolicy, traumy podważają myślenie linearne, krew gwałtownie rzuca się gardłem, surogatki zapładniane są wbrew swojej woli, fabulacje spekulatywne pozwalają dostrzec sprzeczne morfizmy, podczas gdy służący noszą grube kapcie. Na domiar złego kamerdyner nie rozumie bohatera, spłycony ideowo i zniszczony Śląsk staje się raną i wstydzi się Jorga, zaś Ofelia wstydzi się samej siebie, pewna podmiotka zdaje sobie sprawę z cielesności zwierząt, pies kąsa piersi, a byt kuli się w sobie, na co konkret staje się nieznośny. Na szczęście są i wieści pocieszające: Ȭma króluje, maligna wyzwala samopoznanie, bohaterka spożywa kaczą wątrobę, by szybciej wyjść z choroby, wywiadowca wyręcza metafizyka, a poetka wykuwa z bryły strzępy i okruchy. I jeszcze, co ważne, petryfikacja staje się petryfikcją. W tak sprzyjającej atmosferze doktor Fallus wysłuchuje zwierzeń inżyniera Beksaya na temat korzyści płynących z uprawiania miłości ze staruszkami, ciała kobiet przeistaczają się w ciała świń, a kwiaty ożywają niczym węże i przeistaczają się w kochankę, postpacjent kolonizuje niepewną przyszłość, poetka pisze raną, Agee chce zawrzeć synkopy przypadku jako aleatoryczne źródło swej sztuki, natomiast trzydziestoletnia Bettina Göring-w monumentalnym geście-poddaje się zabiegowi podwiązania jajowodów i wymazuje skazę z przyszłej ludzkości.

This monograph aims to analyse Marlon James’ A brief history of seven killings from a postmodern perspective, exploring the ways in which the author transgresses the ontological boundary between the real and the fictional inducing a flickering effect between these two worlds. For this purpose, Brian McHale’s concepts in Postmodernist Fiction will be applied as the theoretical framework, examining the use and purpose of postmodern strategies on plot, character and setting to construct apocryphal histories which subvert both the orthodox version of the past and the conventions and norms of historical fiction itself. The use of both facts and speculation surrounding Bob Marley’s murder attempt as a portal into Jamaican culture and politics will also be examined together with the multiplicity of voices the author creates to immerse the reader into these worlds.