Tim Bouwhuis
Personal website & portfolio: https://timbouwhuis.nl/
I recently graduated at Utrecht University with a master degree in Religious Studies. My academic background is in Film Studies (University of Antwerp, MA) and History (Utrecht University, BA). I have written my final thesis on the configuration of "Olympism" in recent Olympic opening and closing ceremonies.
Since April 2019, I assist the NWO research project 'Religious Matters in an Entangled World' (https://religiousmatters.nl/), which is supervised by Prof.Dr. Birgit Meyer. I also work as a freelance film critic/journalist for Cine.nl and Indebioscoop.com.
Check my uploads, my research interest tags and/or my personal website for a complete overview of the broad range of topics I am interested in and/or have written about.
Languages: English & Dutch
LinkedIN: https://www.linkedin.com/in/tim-bouwhuis-0447a4163/
I recently graduated at Utrecht University with a master degree in Religious Studies. My academic background is in Film Studies (University of Antwerp, MA) and History (Utrecht University, BA). I have written my final thesis on the configuration of "Olympism" in recent Olympic opening and closing ceremonies.
Since April 2019, I assist the NWO research project 'Religious Matters in an Entangled World' (https://religiousmatters.nl/), which is supervised by Prof.Dr. Birgit Meyer. I also work as a freelance film critic/journalist for Cine.nl and Indebioscoop.com.
Check my uploads, my research interest tags and/or my personal website for a complete overview of the broad range of topics I am interested in and/or have written about.
Languages: English & Dutch
LinkedIN: https://www.linkedin.com/in/tim-bouwhuis-0447a4163/
less
InterestsView All (34)
Uploads
Thesis Chapters by Tim Bouwhuis
principles underpinning the Olympic Games, in the context of Olympic opening and closing ceremonies. I argue that the category of worldview and the field of worldview studies can offer significant contributions to the ongoing discourse on the present and future of religious studies, informed by the crisis of the category of religion. Olympism offers a case in which the interest of religious studies should not be obstructed by the problems that would coalesce with the framing of Olympism as religion. Instead I propose an approach in which Olympism can be understood as worldview and Olympic ceremonies as rituals, devoting particular attention to the applicability of ‘ritual’ in the ceremonial context and the political and socio-cultural functions and effects of the Olympic Games. My focus is on the last three editions of the Olympics up to Tokyo 2021, which means I analyze the ceremonies of Beijing 2008, London 2012 and Rio de Janeiro 2016. The overarching argument of the study relates the popularity and mediated visibility of the ceremonies as mass events of the global, digital age to the politically charged configuration of “togetherness” in an internationalist context, where the IOC (International Olympic Committee) is cooperating with
the United Nations to promote an idealist conception of peace and a future utopian world society.
In het tweede hoofdstuk spits ik me toe op de pogroms die in de Zuidelijke Nederlanden plaatsvonden. Ik doe dit aan de hand van een historiografisch debat over de schuldvraag. Centraal staan de visies van Karel Meinsma en Christoph Cluse: Meinsma betoogt dat de flagellanten (christelijke geselbroeders die rondtrokken ten tijde van de Zwarte Dood en de pogroms) verantwoordelijk waren voor de pogroms in de Zuidelijke Nederlanden, Cluse gaat daartegen in. Ik zal kritisch reflecteren op de these van beide auteurs, maar het is niet mijn bedoeling zelf conclusies te trekken met betrekking tot de schuldvraag. Ik gebruik het debat primair om de koppeling te maken tussen het eerste en het derde hoofdstuk. Waar de these van Meinsma past in de behandeling van negatieve christelijke beeldvorming over Joden, sluit Cluses betoog aan bij een bespiegeling uit hoofdstuk één, over de rol van lokale autoriteiten in tijden van crisis.
In het derde hoofdstuk blijf ik in de Zuidelijke Nederlanden, maar concentreer ik me weer volledig op christelijke beeldvorming over Joden. Aan de basis van dit afsluitende hoofdstuk ligt een primaire bron, het Boek van de Wraak Gods (geschreven in de Zuidelijke Nederlanden ten tijde van de Zwarte Dood), dat een negatieve christelijke visie op Joden en Joodse religie tentoonspreidt. Ik zal betogen dat het Boek van de Wraak Gods aansluit bij een stroom van christelijke moreel-didactische literatuur, die vanaf het begin van de twaalfde eeuw op gang komt. Het is waarschijnlijk dat er een duidelijk verband bestaat tussen deze stroom van literatuur en de ontwikkeling van een sociaal klimaat van wantrouwen ten aanzien van Joden (zoals geschetst wordt in hoofdstuk één).
Het doel van deze scriptie is om de koppeling te maken tussen negatieve beeldvorming over Joden op macro-en op microniveau. Ik wil laten zien dat een uitgelezen voorbeeld van anti-Joodse literatuur (namelijk het Boek van de Wraak Gods) niet los gezien kan worden van een brede voedingsbodem van anti-Joodse sentimenten die zich vanaf het begin van de twaalfde eeuw sterk ontwikkelt.
Voor deze scriptie maak ik gebruik van een recente Nederlandse vertaling van het Boek van de Wraak Gods. In het eerste hoofdstuk hanteer ik onder andere de inzichten van de gerenommeerde historici Robert Ian Moore en Robert Chazan. Het tweede hoofdstuk baseer ik op de contrasterende historiografische theses van Karel Meinsma en Christoph Cluse. Behulpzaam in het derde hoofdstuk is niet alleen het Boek van de Wraak Gods, maar ook een uitgebreid veertiende-eeuws literatuuroverzicht van Neerlandicus Frits van Oostrom.
Papers by Tim Bouwhuis
This paper covers season 1 and 2. The release of the third season is planned for coming Saturday, June 27th.
(...) This initial suggestion brings about two related questions: How, and, more importantly, why is Eilish employing text [lyrics] and imagery evoking this figure? This paper approaches these questions through the lens of the cultural and religious context(s) in which all the good girls go to hell was created. My aim is to explain why Eilish’ performance as Lucifer neatly fits the (counter-)cultural environment in which both the song and the music video originate. I do so by means of establishing an explicit connection between the literary construction of Lucifer as a romantic hero and the countercultural position of the [revolting] artist as genius. My argument is that Billie Eilish’ music video displays a performance of what I call expressive individualism (following Robert Bellah [1985] and Charles Taylor [2007]), an ideology that she subsequently embodies through the figure of Lucifer.
Origineel gepubliceerd op de website van het Parabelproject (UU/Universiteit Tilburg) op 16 Maart 2021: https://parabelproject.nl/welke-taal-spreekt-het-beeld-over-de-studie-van-film-als-parabel/
Op 3 December 2020 gepubliceerd op de website van ''Het Parabelproject" (UU/Universiteit Tilburg): https://parabelproject.nl/ome-winter-heeft-geoordeeld-la-cinquieme-saison-2012-als-filmische-parabel/
In addition, I hope to demonstrate how Kreuzweg is caught in its paradoxical stance towards conversion as change. This stance entails a rigid dichotomy between religious conversion and secular conversion, that is framed through the poignant gap that separates the protagonist’s ideal ideals/desires and her repressive and imprisoning reality.
In this entry, I start from the idea that the ‘Kind van de Duivel’-controversy can be understood as an example of offense. I am well aware that this assumption directly raises some a question of qualification: what is it, exactly, that is designated as ‘offense’ by these particular groups of people? Although much can be said about the references that are included in both the song and its clip, I have decided to follow Birgit Meyer and others (2018) in their assessment that offensiveness is not intrinsic to images [in this case, the clip of Kind van de Duivel]. Instead, as Christoph Baumgartner states, ‘’In the context of an analysis of offensive pictures, how- ever, »offense« more often refers to the effect of a deed or an event: the offense that someone takes at something’’. In this regard, I will still discuss some basic qualitative notions of offense through the eyes of someone who takes offense to the song. My focus, however, is not necessarily on the offense itself, but on the way in which the offense is negotiated. I will reflect upon the difference between the two, and the significance of that difference, in my closing paragraph.
principles underpinning the Olympic Games, in the context of Olympic opening and closing ceremonies. I argue that the category of worldview and the field of worldview studies can offer significant contributions to the ongoing discourse on the present and future of religious studies, informed by the crisis of the category of religion. Olympism offers a case in which the interest of religious studies should not be obstructed by the problems that would coalesce with the framing of Olympism as religion. Instead I propose an approach in which Olympism can be understood as worldview and Olympic ceremonies as rituals, devoting particular attention to the applicability of ‘ritual’ in the ceremonial context and the political and socio-cultural functions and effects of the Olympic Games. My focus is on the last three editions of the Olympics up to Tokyo 2021, which means I analyze the ceremonies of Beijing 2008, London 2012 and Rio de Janeiro 2016. The overarching argument of the study relates the popularity and mediated visibility of the ceremonies as mass events of the global, digital age to the politically charged configuration of “togetherness” in an internationalist context, where the IOC (International Olympic Committee) is cooperating with
the United Nations to promote an idealist conception of peace and a future utopian world society.
In het tweede hoofdstuk spits ik me toe op de pogroms die in de Zuidelijke Nederlanden plaatsvonden. Ik doe dit aan de hand van een historiografisch debat over de schuldvraag. Centraal staan de visies van Karel Meinsma en Christoph Cluse: Meinsma betoogt dat de flagellanten (christelijke geselbroeders die rondtrokken ten tijde van de Zwarte Dood en de pogroms) verantwoordelijk waren voor de pogroms in de Zuidelijke Nederlanden, Cluse gaat daartegen in. Ik zal kritisch reflecteren op de these van beide auteurs, maar het is niet mijn bedoeling zelf conclusies te trekken met betrekking tot de schuldvraag. Ik gebruik het debat primair om de koppeling te maken tussen het eerste en het derde hoofdstuk. Waar de these van Meinsma past in de behandeling van negatieve christelijke beeldvorming over Joden, sluit Cluses betoog aan bij een bespiegeling uit hoofdstuk één, over de rol van lokale autoriteiten in tijden van crisis.
In het derde hoofdstuk blijf ik in de Zuidelijke Nederlanden, maar concentreer ik me weer volledig op christelijke beeldvorming over Joden. Aan de basis van dit afsluitende hoofdstuk ligt een primaire bron, het Boek van de Wraak Gods (geschreven in de Zuidelijke Nederlanden ten tijde van de Zwarte Dood), dat een negatieve christelijke visie op Joden en Joodse religie tentoonspreidt. Ik zal betogen dat het Boek van de Wraak Gods aansluit bij een stroom van christelijke moreel-didactische literatuur, die vanaf het begin van de twaalfde eeuw op gang komt. Het is waarschijnlijk dat er een duidelijk verband bestaat tussen deze stroom van literatuur en de ontwikkeling van een sociaal klimaat van wantrouwen ten aanzien van Joden (zoals geschetst wordt in hoofdstuk één).
Het doel van deze scriptie is om de koppeling te maken tussen negatieve beeldvorming over Joden op macro-en op microniveau. Ik wil laten zien dat een uitgelezen voorbeeld van anti-Joodse literatuur (namelijk het Boek van de Wraak Gods) niet los gezien kan worden van een brede voedingsbodem van anti-Joodse sentimenten die zich vanaf het begin van de twaalfde eeuw sterk ontwikkelt.
Voor deze scriptie maak ik gebruik van een recente Nederlandse vertaling van het Boek van de Wraak Gods. In het eerste hoofdstuk hanteer ik onder andere de inzichten van de gerenommeerde historici Robert Ian Moore en Robert Chazan. Het tweede hoofdstuk baseer ik op de contrasterende historiografische theses van Karel Meinsma en Christoph Cluse. Behulpzaam in het derde hoofdstuk is niet alleen het Boek van de Wraak Gods, maar ook een uitgebreid veertiende-eeuws literatuuroverzicht van Neerlandicus Frits van Oostrom.
This paper covers season 1 and 2. The release of the third season is planned for coming Saturday, June 27th.
(...) This initial suggestion brings about two related questions: How, and, more importantly, why is Eilish employing text [lyrics] and imagery evoking this figure? This paper approaches these questions through the lens of the cultural and religious context(s) in which all the good girls go to hell was created. My aim is to explain why Eilish’ performance as Lucifer neatly fits the (counter-)cultural environment in which both the song and the music video originate. I do so by means of establishing an explicit connection between the literary construction of Lucifer as a romantic hero and the countercultural position of the [revolting] artist as genius. My argument is that Billie Eilish’ music video displays a performance of what I call expressive individualism (following Robert Bellah [1985] and Charles Taylor [2007]), an ideology that she subsequently embodies through the figure of Lucifer.
Origineel gepubliceerd op de website van het Parabelproject (UU/Universiteit Tilburg) op 16 Maart 2021: https://parabelproject.nl/welke-taal-spreekt-het-beeld-over-de-studie-van-film-als-parabel/
Op 3 December 2020 gepubliceerd op de website van ''Het Parabelproject" (UU/Universiteit Tilburg): https://parabelproject.nl/ome-winter-heeft-geoordeeld-la-cinquieme-saison-2012-als-filmische-parabel/
In addition, I hope to demonstrate how Kreuzweg is caught in its paradoxical stance towards conversion as change. This stance entails a rigid dichotomy between religious conversion and secular conversion, that is framed through the poignant gap that separates the protagonist’s ideal ideals/desires and her repressive and imprisoning reality.
In this entry, I start from the idea that the ‘Kind van de Duivel’-controversy can be understood as an example of offense. I am well aware that this assumption directly raises some a question of qualification: what is it, exactly, that is designated as ‘offense’ by these particular groups of people? Although much can be said about the references that are included in both the song and its clip, I have decided to follow Birgit Meyer and others (2018) in their assessment that offensiveness is not intrinsic to images [in this case, the clip of Kind van de Duivel]. Instead, as Christoph Baumgartner states, ‘’In the context of an analysis of offensive pictures, how- ever, »offense« more often refers to the effect of a deed or an event: the offense that someone takes at something’’. In this regard, I will still discuss some basic qualitative notions of offense through the eyes of someone who takes offense to the song. My focus, however, is not necessarily on the offense itself, but on the way in which the offense is negotiated. I will reflect upon the difference between the two, and the significance of that difference, in my closing paragraph.
In this reflection essay, I intend to outline some of the questions and considerations that were shared by four of the attending scholars, namely Martin Hoondert (University of Tilburg), Joanna Wojtkowiak (Universiteit voor Humanistiek), Brenda Mathijssen (University of Groningen) and Janieke Bruin-Mollenhorst (University of Tilburg). Although the focus of most research (projects) was on particular Dutch contexts, the presentations encouraged attendants (including myself) to think beyond the broad angles that the presenters already provided. In an attempt to revive this stimulating mode of thought, I reason from three underlying goals: 1) to interconnect, as much as possible, the central questions and ideas of the four presentations that I will refer to, 2) to merge these questions and ideas with insights from other scholars (i.e. mainly Philippe Ariès and Michael Hviid Jacobsen) within this particular field of research and 3) to come up with a final suggestion for a future paper of my own.