Эчтәлеккә күчү

HD182640

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD182640 latin yazuında])
HD182640
Сурәт
Масса 1,65 M☉
Каталог коды SAO 124603[1], 2MASS J19252990+0306532[1], HD 182640[1], HIP 95501[1], HR 7377[1], GJ 760[1], BD+02 3879[1], δ Aql, 1RXS J192530.0+030640[1], 2EUVE J1925+03.1[1], ASCC 1160894[1], CCDM J19254+0307A[1], CSV 101835[1], EUVE J1925+03.1[1], FK5 730[1], GC 26816[1], GCRV 11863[1], HIC 95501[1], IDS 19205+0255 A[1], IRAS 19229+0300[1], IRC +00429[1], JP11 3101[1], LSPM J1925+0306[1], LTT 15672[1], N30 4301[1], NLTT 47775[1], NSV 12004[1], PLX 4542[1], PMC 90-93 519[1], PPM 167816[1], ROT 2793[1], TD1 24638[1], TYC 469-6227-1[1], UBV 16450[1], WDS J19255+0307A[1], WDS J19255+0307Aa,Ab[1], WEB 16698[1], 30 Aql, Gaia DR3 4289041379340453376[1], Gaia DR2 4289041379334773888[1], UCAC4 466-102721[1], TIC 228896480[1], AG+03 2453[1], UBV M 23752[1] һәм Renson 50510[1]
Йолдызлык Бөркет йолдызлыгы[d]
Орбита эксцентриты 0,36 ± 0,07[2]
Скорость вращения звезды 87,3 km/s[3]
Параллакс 64,41 ± 1 миллисекунда дуги[4]
Склонение собственного движения 82,51 ± 0,77 миллиарксекунд в год[4]
Прямое восхождение собственного движения 254,54 ± 1,19 миллиарксекунд в год[4]
Радиаль тизлек −34 ± 0,2 km/s[5]
Тип переменной звезды Переменная типа Дельты Щита[d]
Спектраль сыйныф F1IV-V(n)[6]
Күренмә йолдызча зурлык 3,36[7]
Светимость 8,9 солнечная светимость
Абсолют йолдыз зурлыгы 2,46
Металличность −0,06[8]
Радиюс 2,04 солнечный радиус
Чор J2000.0[d][4][1]
Туры калкулык 291,374589139 °[4]
Авышлык 3,114779475 °[4]
Нәтиҗәле температура 7396 K[8]
Өслек гравитациясе 18 600 сантиметр на секунду в квадрате[8]
Оценка возраста объекта 2 000 000 000 гигагод[9]

HD182640 — Бөркет йолдызлыгы[d]нда урнашкан F1IV-V(n)[6] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 3,36[7] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[10] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[11][12]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[13] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[14] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[15] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[16]

Искәрмәләр

[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 1,30 1,31 1,32 1,33 1,34 1,35 1,36 1,37 1,38 1,39 1,40 1,41 1,42 1,43 del Aql SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ https://dx.doi.org/10.1086%2F115169
  3. ↑ C. Schröder, A. Reiners, J. H. M. M. Schmitt Ca II HK emission in rapidly rotating stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2009. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:200810377
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 Leeuwen F. v. Validation of the new Hipparcos reduction // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2007. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20078357 — arXiv:0708.1752
  5. ↑ Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system // Ast. Lett. / R. Sunyaev — Nauka, Springer Science+Business Media, 2006. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327 — doi:10.1134/S1063773706110065 — arXiv:1606.08053
  6. ↑ 6,0 6,1 Gray, R. O., Napier, M. G., Winkler, L. I. The Physical Basis of Luminosity Classification in the Late A-, F-, and Early G-Type Stars. I. Precise Spectral Types for 372 Stars // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 2001. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.1086/319956
  7. ↑ 7,0 7,1 Ducati, J. R. Catalogue of Stellar Photometry in Johnson's 11-color system — 2002.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 Grebel E. K. SP_Ace: a new code to derive stellar parameters and elemental abundances // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2016. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361/201526758 — arXiv:1512.01546
  9. ↑ http://stars.astro.illinois.edu/sow/deltaaql.html
  10. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  11. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  12. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  13. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  14. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  15. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  16. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият

[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]


Сатурн
 Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп, Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD182640&oldid=2934926