Elguja Khintibidze
Doctor of Philology, Professor, Academician - The Georgian National Academy of Sciences.
Editor of the journal “Literary Research” (Proceedings of Tbilisi University).(1976-2004)
Member of the editorial board of the journal “Georgica” (1978 →).
Founder and editor of the journal “The Kartvelologist” (Journal of Georgian Studies) (1993 →).
Founder and head of the Centre and the Fund for Kartvelian Studies (1992 →).
Founder of the International Summer School in Kartvelian Studies (1995 →).
Organizer and convener of six international symposia on Kartvelian Studies.
Participant of International Congresses and Symposia and deliverer of lectures at the Universities of: Madrid, Basco, Tel-Aviv, Jerusalem, Helsinki, Turku, Ottawa, Moscow, St. Petersburg, Berlin, Jena, Erfurt, Fraising, Massachusetts at Amherst, Georgetown, Western Michigan, Columbia, London, Oxford, Cambridge, Rome, Pisa, Ravenna, Venice, Palermo, Sofia, Tehran.
Awards -
International Order of Merit – IOM (Cambridge).
Georgia’s Order of Merit (Tbilisi).
Ivane Javakhishvili Prize (Tbilisi).
Editor of the journal “Literary Research” (Proceedings of Tbilisi University).(1976-2004)
Member of the editorial board of the journal “Georgica” (1978 →).
Founder and editor of the journal “The Kartvelologist” (Journal of Georgian Studies) (1993 →).
Founder and head of the Centre and the Fund for Kartvelian Studies (1992 →).
Founder of the International Summer School in Kartvelian Studies (1995 →).
Organizer and convener of six international symposia on Kartvelian Studies.
Participant of International Congresses and Symposia and deliverer of lectures at the Universities of: Madrid, Basco, Tel-Aviv, Jerusalem, Helsinki, Turku, Ottawa, Moscow, St. Petersburg, Berlin, Jena, Erfurt, Fraising, Massachusetts at Amherst, Georgetown, Western Michigan, Columbia, London, Oxford, Cambridge, Rome, Pisa, Ravenna, Venice, Palermo, Sofia, Tehran.
Awards -
International Order of Merit – IOM (Cambridge).
Georgia’s Order of Merit (Tbilisi).
Ivane Javakhishvili Prize (Tbilisi).
less
InterestsView All (43)
Uploads
Papers by Elguja Khintibidze
The Kartvelologist’s publications (The Kartvelologist, #14, 15, 16,19, 20). One theme, pointed out in these publications, a parallel study of the main literary characters of the MPS and Cymbeline, has prompted me to realize the significance of those symbolic meanings, which, in certaincases, were used by the great playwright when selecting the names of his characters. From this point, the nameof the king’s only daughter Imogen, being the protagonist of Cymbeline, is also worth noting.The present study is dedicated to the interpretation of the symbolic meaning of the name Imogen aswell as the acceptability of its modified version–Innogen in some publications of the play.
The fact that the MPS was used as a plot story in early 17th century English dramaturgy, namely in the plays of Francis Beaumont and John Fletcher (A King and No King, Philaster) was dealt with in my earlier study. Further research into this topic led me to new conclusions. The point is that back in the 19th century a plot, thematic and ideal similarity was noticed between Beaumont and Fletcher’s Philaster and Shakespeare’s Cymbeline. In the opinion of modern researchers, these resemblance must derive from a common literary source. My discovery of the MPS being the plot story of Philaster, hitherto unknown to English literary criticism, prompted me to the need of studying the relationship of Shakespeare’s Cymbeline to the MPS. It transpired that the common source of the resemblance, noticed between Cymbeline and Philaster in English literary criticism, is the story of Rustaveli’s Nestan and Tariel. Furthermore, the subtle differences found between similar passages of Shakespeare’s Cymbeline and Philaster by Beaumont and Fletcher are again related to MPS. The present issue of the Kartvelologist carries only the first part of the study.
ის გარემოება, რომ ვეფხისტყაოსანი სიუჟტურ წყაროდ იყო გამოყენებული XVII საუკუნის დასაწყისის ინგლისურ დრამატურგიაში, კერძოდ, ფრანსის ბომონტისა და ჯონ ფლეტჩერის პიესებში (მეფე და არა მეფე; ფილასტერი) ჩემს ადრინდელ გამოკვლევებში იყო გამოვლენილი. ამ საკითხის შემდგომმა კვლევამ მე მიმიყვანა ახალ დასკვნებამდე. საქმე ისაა, რომ ინგლისურ ლიტერატურულ კრიტიკაში ჯერ კიდევ XIX საუკუნეში იყო შენიშნული ბომონტისა და ფლეტჩერის ფილასტერის სიუჟეტური, თემატური და იდეური მსგავსება შექსპირის ციმბელინთან. ამ პრობლემის თანამედროვე მკვლევართა დაკვირვებით, ეს მსგავსებანი საერთო ლიტერატურული წყაროდან უნდა მომდინარეობდეს. ჩემმა მიგნებამ, რომ ფილასტერის სიუჟტური წყარო ვეფხისტყაოსნია, რაც ინგლისური ლიტერატურათმცოდნეობისათვის აქამდე უცნობი იყო, შექსპირის ციმბელინის ვეფხისტყაოსანთან დამოკიდებულების კვლევის საჭიროებაზე მიმანიშნა. აღმოჩნდა, რომ ინგლისურ ლიტერატუტულ კრიტიკაში ციმბელინსა და ფილასტერს შორის შენიშნული ყველა მსგავსების საერთო წყარო რუსთველისეული ნესტანისა და ტარიელის სიყვარულის ამბავია. უფრო მეტიც, შექსპირისა და ბომონტ–ფლეტჩერის ამ ორი პიესის მსგავსი პასაჟების ერთმანეთს შორის გამოვლენილი ნიუანსური განსხვავებები ისევ ვეფხისტყაოსანთან ამყარებს კავშირს. ჟურნალ „ქართველოლოგის“ ამ ნომერში ქვეყნდება გამოკვლევის მხოლოდ პირველი ნაწილი.
The Kartvelologist’s publications (The Kartvelologist, #14, 15, 16,19, 20). One theme, pointed out in these publications, a parallel study of the main literary characters of the MPS and Cymbeline, has prompted me to realize the significance of those symbolic meanings, which, in certaincases, were used by the great playwright when selecting the names of his characters. From this point, the nameof the king’s only daughter Imogen, being the protagonist of Cymbeline, is also worth noting.The present study is dedicated to the interpretation of the symbolic meaning of the name Imogen aswell as the acceptability of its modified version–Innogen in some publications of the play.
The fact that the MPS was used as a plot story in early 17th century English dramaturgy, namely in the plays of Francis Beaumont and John Fletcher (A King and No King, Philaster) was dealt with in my earlier study. Further research into this topic led me to new conclusions. The point is that back in the 19th century a plot, thematic and ideal similarity was noticed between Beaumont and Fletcher’s Philaster and Shakespeare’s Cymbeline. In the opinion of modern researchers, these resemblance must derive from a common literary source. My discovery of the MPS being the plot story of Philaster, hitherto unknown to English literary criticism, prompted me to the need of studying the relationship of Shakespeare’s Cymbeline to the MPS. It transpired that the common source of the resemblance, noticed between Cymbeline and Philaster in English literary criticism, is the story of Rustaveli’s Nestan and Tariel. Furthermore, the subtle differences found between similar passages of Shakespeare’s Cymbeline and Philaster by Beaumont and Fletcher are again related to MPS. The present issue of the Kartvelologist carries only the first part of the study.
ის გარემოება, რომ ვეფხისტყაოსანი სიუჟტურ წყაროდ იყო გამოყენებული XVII საუკუნის დასაწყისის ინგლისურ დრამატურგიაში, კერძოდ, ფრანსის ბომონტისა და ჯონ ფლეტჩერის პიესებში (მეფე და არა მეფე; ფილასტერი) ჩემს ადრინდელ გამოკვლევებში იყო გამოვლენილი. ამ საკითხის შემდგომმა კვლევამ მე მიმიყვანა ახალ დასკვნებამდე. საქმე ისაა, რომ ინგლისურ ლიტერატურულ კრიტიკაში ჯერ კიდევ XIX საუკუნეში იყო შენიშნული ბომონტისა და ფლეტჩერის ფილასტერის სიუჟეტური, თემატური და იდეური მსგავსება შექსპირის ციმბელინთან. ამ პრობლემის თანამედროვე მკვლევართა დაკვირვებით, ეს მსგავსებანი საერთო ლიტერატურული წყაროდან უნდა მომდინარეობდეს. ჩემმა მიგნებამ, რომ ფილასტერის სიუჟტური წყარო ვეფხისტყაოსნია, რაც ინგლისური ლიტერატურათმცოდნეობისათვის აქამდე უცნობი იყო, შექსპირის ციმბელინის ვეფხისტყაოსანთან დამოკიდებულების კვლევის საჭიროებაზე მიმანიშნა. აღმოჩნდა, რომ ინგლისურ ლიტერატუტულ კრიტიკაში ციმბელინსა და ფილასტერს შორის შენიშნული ყველა მსგავსების საერთო წყარო რუსთველისეული ნესტანისა და ტარიელის სიყვარულის ამბავია. უფრო მეტიც, შექსპირისა და ბომონტ–ფლეტჩერის ამ ორი პიესის მსგავსი პასაჟების ერთმანეთს შორის გამოვლენილი ნიუანსური განსხვავებები ისევ ვეფხისტყაოსანთან ამყარებს კავშირს. ჟურნალ „ქართველოლოგის“ ამ ნომერში ქვეყნდება გამოკვლევის მხოლოდ პირველი ნაწილი.
მოღვაწეობის სფეროშია შექმნილი, რომელიც წინა საუკუნის
დასასრულიდან გამოიკვეთა ჩემს ქართველოლოგიურ საქმიანობაში.
ესაა ქართული ლიტერატურის მიმართება ევროპის ლიტერატურულ
პროცესთან და მისი ადგილი ევროპულ ცივილიზაციაში. ეს ინტერესი
ჩემი და ჩემი უმცროსი მეგობრებისა და მოწაფეების ერთიანი
ძალისხმევით მოაზრდა შემოქმედებით პროექტად, რომელსაც ჩვენ
ვუწოდეთ მცირე ერების დიდი კულტურა. იმ ლიტერატურულმა და
საისტორიო ძიებებმა, რომელიც ინტენსიურად მიმდინარეობდა
უკანასკნელი სამი ათეული წლის მანძილზე, მე მიმიყვანა შუასაუკუნეების საქართველოს ლიტერატურული და კულტურული კავშირების
უნიკალური ფაქტების გამოვლენამდე: ვეფხისტყაოსანს იცნობს და
ლიტერატურულ წყაროდ იყენებს რენესანსის ეპოქის დასარულის
ხანის ევროპის მაღალი ინტელიგენციის წრე, კერძოდ, XVI-XVII
საუკუნეების მიჯნის დიდი ინგლისური დრამატურგია და მისი
უდიდესი წარმომადგენელი უილიამ შექსპირი. შუასაუკუნეების
საქართველოს კულტურული ცხოვრების ამ დიდი მოვლენის და
ინგლისური ლიტერატურული კრიტიკის სიახლის ლიტერატურულ
და საისტორიო არგუმენტირებას ეძღვნება წინამდებარე მონოგრაფია.