İçeriğe atla

Selanik

Bağlantıları değiştir
Vikipedi, özgür ansiklopedi
(Thessalonike sayfasından yönlendirildi)
Başlığın diğer anlamları için Selanik (il) sayfasına bakınız.
Selânik
Θεσσαλονίκη
Şehir
Tessaloniki
Selânik bayrağı
Bayrak
Yunanistan üzerinde Selânik
Selânik
Selânik
ÜlkeYunanistan Yunanistan
Bölge Makedonya
Bölgesel BirimSelanik
İdare
 • Belediye BaşkanıStelios Angeloudis (PASOK)
Yüzölçümü
 • Şehir19.307 km²
 • Kent
111.703 km² (43.128 mil²)
Rakım20 m
Nüfus
 (2011)
 • Şehir315.196
 • Yoğunlukoto/km²
 • Kent
824.676
 • Metropol
1.030.338
Zaman dilimiUTC+02.00 (DAS)
 • Yaz (YSU)UTC+03.00 (DAYS)
Alan kodu2310
Plaka koduN

Selanik (Yunanca: Θεσσαλονίκη, Romanizasyon: Thessaloníki, Yunanca telaffuz: [θesaloˈnici]), metropol alanında bir milyondan fazla nüfusu ile Yunanistan'ın en büyük ikinci şehri ve Makedonya coğrafi bölgesinin, Orta Makedonya idari bölgesinin ve Makedonya ve Trakya Merkezi Olmayan İdaresi'nin başkentidir.[1][2] Yunancada η Συμπρωτεύούσα (Yunanca: i Symprotévousa), kelimenin tam anlamıyla "ortak başkent" olarak da bilinir.[3] Συμβασιλεύουσα veya Konstantinopolis ile birlikte Bizans İmparatorluğu'na "birlikte hükmeden" şehir olarak tarihsel statüsüne atıfta bulunulur.[4]

Selanik, Termaikos Körfezi'nde, Ege Denizi'nin kuzeybatı köşesinde yer almaktadır. Batıda Vardar'ın deltası ile sınırlandırılmıştır. Tarihî merkez olan Selanik Belediyesi 2021 yılında 319.045 nüfusa sahipken,[5] Selanik metropol alanı 2021 yılında 1.091.424 nüfusa sahipti.[6][7] Şehir, Yunanistan'ın ikinci büyük ekonomik, endüstriyel, ticari ve politik merkezidir ve özellikle limanı sebebiyle hem Yunanistan hem de Güneydoğu Avrupa için önemli bir ulaşım merkezidir.[8] Şehir; festivalleri, etkinlikleri ve genel olarak canlı kültürel yaşamı ile ünlüdür[9] ve Yunanistan'ın kültürel başkenti olarak kabul edilir.[9] Selanik Uluslararası Fuarı ve Selanik Uluslararası Film Festivali gibi etkinlikler her yıl düzenlenirken, şehir aynı zamanda Yunan diasporasının iki yılda bir düzenlenen en büyük toplantısına da ev sahipliği yapıyor.[10] Selanik, 2014 Avrupa Gençlik Başkentiydi.[11] Şehrin ana üniversitesi olan Aristoteles Üniversitesi, Balkanlar'daki en büyük üniversitesidir.[12]

Şehir, MÖ 315 yılında Makedonyalı Cassander tarafından kuruldu ve adını Makedonyalı II. Filip'in kızı ve Büyük İskender'in kız kardeşi olan karısı Thessaloniki'den aldı. Roma döneminde önemli bir metropol olan Selanik, Bizans İmparatorluğu'nun ikinci en büyük ve zengin şehriydi. 1430'da Osmanlılar tarafından ele geçirilen şehir yaklaşık beş yüzyıllık Türk egemenliği boyunca önemli bir liman ve çok kültürlü bir metropol olarak kaldı ve 16. yüzyıldan 20. yüzyıla kadar Avrupa'daki tek Yahudi çoğunluklu şehirdi. 8 Kasım 1912'de şehrin hakimiyeti Osmanlı İmparatorluğu'ndan Yunanistan Krallığı'na geçti. Selanik, çok sayıda Erken Hristiyan ve Bizans anıtları, bir Dünya Mirası Alanı ve birkaç Roma, Osmanlı ve Sefarad Yahudi yapısı da dahil olmak üzere Bizans mimarisini sergiliyor.

Selanik, Yunanistan'da popüler bir turizm merkezidir. 2013 yılında National Geographic Dergisi, Selanik'i dünya çapındaki en iyi turistik yerlerine dahil ederken,[13] 2014 yılında Financial Times FDI dergisi (Doğrudan Yabancı Yatırımlar) Selanik'i insan sermayesi ve yaşam tarzı açısından geleceğin en iyi orta ölçekli Avrupa şehri olarak ilan etti.[14][15]

İsimler ve etimoloji

[değiştir | kaynağı değiştir]
Üzerinde "Filip'in (Kızı) Kraliçe Thessaloniki'ye" yazan bir yazıt, Selanik Arkeoloji Müzesi

Şehrin orijinal adı Grekçe: Θεσσαλονίκη, romanize: Thessaloníkē idi. Adını "Teselya zaferi" anlamına gelen, Büyük İskender'in üvey kız kardeşi Makedonyalı Thessaloniki'den almıştır.

Şehrin farklı isimleri de bulunmaktadır, örneğin Yunanca: Θετταλονίκη, romanize: Thettaloníkē,[16][17] Yunanca: Θεσσαλονίκεια, romanize: Thessaloníkeia[18] Yunanca: Θεσσαλονείκη, romanize: Thessaloníkē, Yunanca: Θεσσαλονικέων, romanize: Thessalonikéon.[19][20]

Yunanca: Σαλονίκη, romanize: Saloníki adı ilk olarak Mora Kroniği'nde (14. yüzyıl) Yunanca olarak tasdik edilmiş ve halk şarkılarında da yaygın olarak kullanılmış olsa da bu ismin daha önceki bir dönemde ortaya çıkmış olması muhtemeldir. Çünkü 12. yüzyılda İdrîsî de burayı Salunik olarak adlandırmıştır. Şehrin adının bu şekilde olduğu başka diller de bulunmaktadır: Kilise Slavcası: Солѹнъ, romanize: Solunŭ, Yahudi İspanyolcası: סאלוניקו, romanize: Saloniko[21][22] (19. yüzyıldan önce שאלוניקי[22]), İbranice: סלוניקי, romanize: Saloniki, Arnavutça: Selenik, Osmanlıca: سلانیك, romanize: Selânik, Türkçe: Selanik, İtalyanca: Salonicco, Makedonca: Солун, romanize: Solun, Rusça: Салоники, romanize: Saloníki ve Ulahça: Sãrunã.[23]

Selanik, 1912'de Balkan Savaşları sırasında Yunanistan Krallığı'na katıldığında şehrin resmî adı Thessaloniki olarak yeniden değiştirildi.[24] Yerel konuşmada, şehrin adı tipik olarak, modern Makedon Yunanca ağzının özelliği olan koyu ve derin bir L ile telaffuz edilir.[25][26] Şehrin ismi bazen Θεσ/νίκη olarak kısaltılmaktadır.[27]

Tarihi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kent, MÖ 315 yılında Makedonya kralı Kassandros tarafından bugünkü Thermi'de kurulmuştur. Kassandros, Makedonya tahtında hak iddia edebilmek için evlendiği Büyük İskender'in kız kardeşi Thessalonike'nin adını bu şehre verdi. Thessalonike adı aynı zamanda Teselya'nın Makedonlar tarafından fethedilmesini de hatırlatır.

Makedonya Krallığı'nın yıkılmasından sonra, Milattan önce 168 yılında Roma Cumhuriyeti'nin egemenliği altına giren şehirde Milattan sonra 50 yılında Aziz Pavlus bir Hristiyan cemaat oluşturdu ve Hristiyanlığı yaymaya başladı. 4. yüzyılın son on yıllarına doğru İmparator I. Theodosius tarafından şehrin etrafı surlarla çevrildi. Selanik 550-750 yılları arasında Makedonya’nın Slav ve Avar işgallerine uğraması sırasında en önemlisi 607 yılında olmak üzere dört defa kuşatıldı, fakat alınamadı ve Ortodoks Hristiyanlığı’nın “bir kalkanı” olarak kalmayı başardı. 620’de büyük yıkım getiren bir deprem şehrin en eski yapılarını ve sütunlu sokaklarını yerle bir etti; böylece antik yerleşim yeri bütünüyle ortadan kalktı. Bundan sonra Selanik dar, eğri büğrü sokakları, binalar arasında bahçeleri ve yeşilliğiyle Orta Çağ Bizans modeline uygun biçimde yeniden inşa edildi.

904 yılı yazında Girit’ten gelen bir Arap donanması şehri ele geçirdi, on gün süren yağmanın ardından 22.000 esir alarak Girit’e döndü. 10 ve 11. yüzyılların başında Bulgar çarları Büyük Simeon ve Samuel’in şehri alma teşebbüsleri başarısızlıkla sonuçlandı. Şehir 1204 yılında, başkent Konstantinopolis Dördüncü Haçlı Seferi sırasında işgal edilince Bizans'ın elinden çıktı ve Latin Selanik Krallığı’nın merkezi haline geldi. Aziz Dimitrios, Aya Sofya gibi birçok önemli Ortodoks kilisesi yerel halkı rencide edecek biçimde Roma Katolik kilisesine dönüştürüldü. Şehir 1246 yılında Bizans tarafından tekrar geri alınmıştır.

Osmanlı dönemi

[değiştir | kaynağı değiştir]
Isaac-Pacha Molho, sultanın yahudi doktoru.
Selanikli Türk kadını, 1917
Selanikli Türk kadını, 1917

Selanik ilk olarak Osmanlı Devleti tarafından 1387 baharında Çandarlı Hayreddin Paşa ve Gazi Evrenos kumandasındaki birlikler tarafından uzun süren bir abluka neticesinde ele geçirildi. Yıldırım Bayezid, Selanik karşısındaki bir tepeye Türk garnizonunun varlığını belirten bir burç ya da kale yaptırdı. 1402 Ankara bozgunundan sonra Bizans İmparatoru II. Manuil, Selanik’i alıp kaleyi de yıktırdı. Emîr Süleyman Çelebi ile Bizanslılar arasında Gelibolu’da yapılan antlaşma uyarınca Selanik 1403’te resmen Bizans idaresine geçti ve Çelebi Mehmed dönemi boyunca bu şekilde kaldı.

II. Murad tahta geçince Selanik’i abluka altına aldı. Bizanslılar da koruyamadıkları Selanik’i 1423’te Venedik’e sattı. Osmanlılar buna itiraz etti ve Venedik’e karşı savaş açtı. Konstantin Jireček ya da Apostolos Bakalopoulos gibi tarihçiler, Venedik idaresini şehrin tarihinde görülen en kederli dönem diye nitelemiştir. Venedikliler büyük bir donanma göndermemiş, yeterli miktarda asker yollamamış ve şehir halkına karşı zorbaca davranmıştır. Bir zamanların canlı, zengin ve nüfusu kalabalık tüccar şehrinde bu dönemde açlık ve sefalet hüküm sürdü; halkın çoğu şehri terk etti. II. Murad savaşmadan teslim olmaları halinde şehir halkına imtiyazlı bir statü sağlamayı teklif etti, Rum halk bu teklife olumlu yaklaştıysa da Venedik yönetimi II. Murad’ın teklifini reddetti. 29 Mart 1430’da bir ay süren şiddetli bir kuşatmanın ardından bizzat II. Murad önderliğindeki Osmanlı birlikleri surları aştı. Johannes Anagnostos’un anlatımına göre kanlı bir çatışma vuku buldu ve halktan birçok kişi esir edildi. Ancak daha sonra II. Murad fidye karşılığı esirleri serbest bıraktı. II. Murad, Venedikliler döneminde şehri terk edenlere geri dönmeleri çağrısında bulundu ve bunlara önceden edindikleri mal ve mülklerini iade etti. Aynı zamanda civardaki Osmanlı merkezi olan Yenice-i Vardar’dan 1000 kadar Türk’ü Selanik’e yerleştirdi.

1492’de İspanya’dan kovulan Yahudilerin bir bölümü başta Selanik olmak üzere Osmanlı topraklarına yerleştirildi. İspanya’dan kovulan Yahudiler Selanik’in sur içi kısmına yerleştirilmişti. Burada küçük çaplı dokuma sanayi kuruldu. Yahudiler, yerleştikten pek az bir zaman sonra kayda değer bir bilimsel etkinlik içerisine girerek hukuk ve İbrânî bilgini Rabbi Samuel de Medina’nın liderliğinde zengin kütüphanesi olan bir bilim akademisi oluşturdular. 16. yüzyılın başında Selanik’te kitap basımını tanıttılar. Selanik bu dönemden itibaren çeşit çeşit Hristiyan, Yahudi ve Müslüman toplumların hep birlikte uyum içinde yaşadığı önemli bir kültür ve ekonomi merkezi haline geldi.

Selanik'teki üç ana etnik grup olan Türk, Yunan ve Yahudilerin nüfus değişimleri. (1500-1950)

17. yüzyılda, Selanik, İzmirli bir Yahudi olan Sabetay Sevi’nin Sabetaycılık hareketiyle de adından çok söz ettirmiştir. Sabetay Sevi, Yahudi nüfusunun yoğunluğundan dolayı Selanik'te oldukça rağbet gördü. Sabetay Sevi, 1666’da Edirne Sarayı’nda mahkemeye çıkarıldı, kerhen Müslüman oldu. İnananların çoğu peşini bıraktı fakat Sabetay İslâm’a geçtiğinde Selanikli birçok Yahudi onu izledi ve kendilerini diğer Yahudi ve Müslüman topluluklardan ayırdı (Sabetayist). Bunlar dış görünüşte Müslüman gerçekte Kabbala Musevi inancına sahip günümüze kadar gelen bir cemaat idi. Osmanlı idaresinin son yıllarına kadar bu grup kentin iktisadî hayatında ve uluslararası ticaretinde nüfuz sahibi olmayı sürdürdü.

Rumeli'de 1826 itibarıyla farklı bir teşkilatlanmaya gidildi. Bu tarihte Selanik'in bağlı olduğu Rumeli Eyaleti lağvedilip onun sınırları içerisinde, Manastır, Selanik, Yanya Eyaletleri kurulmuştur. 1839’da Tanzimat Fermanı’nın ilanından sonra Selanik, ticaret ve kültür alanında büyük bir gelişme gösterdiği gibi Batı’daki Rönesans ve Fransız İhtilali’nden sonra gelişen fikir akımlarından da en yoğun etkilenen şehirlerden biri oldu. 1850 yılında bir kız lisesi açıldı. Yahudilerin okullarının yanı sıra Türklere ait modern okulların sayısı da oldukça fazla idi. Mithat Paşa tarafından yaptırılan bir sanat okulu Selanik Askeri Rüştiyesi ve 1879’da açılan Selanik Askeri İdadisi de bunlar arasında idi. 1863 yılından itibaren atlı tramvay işletilmeye başlanmıştır. Sultan Abdülaziz döneminde Rumeli Demiryolları projesi kapsamında 1871’de Selanik’ten Vardar Vadisi boyunca demiryolu döşenmeye başlandı ve bu hat Üsküp’e bağlandı. Bu hat 1890’da Manastır’a kadar uzatıldı. 1896’da ise İstanbul’a bağlandı. 1897-1903 yılları arasında yeni liman tesisleri yapıldı. Selanik Sultan II. Abdülhamid devrinde ülkedeki diğer şehirlere göre her konuda büyük gelişme göstermiştir. 19. yüzyılın ikinci yarısında Selanik’teki hızlı nüfus artışı, dış dünya ile yapılan yoğun ticaret ve büyük ölçüde Rumeli demir yollarının yapımıyla ilgilidir. Selanik modern ulaşım olanaklarına sahip Osmanlı kentlerinin başında gelmekte idi. 1907’de elektrikli tramvay şehre geldiğinde İstanbul’da bile elektrikli tramvay yoktu.

Selanik, Osmanlı modernleşmesinin merkezi konumunda olması Jöntürk hareketinin gelişmesine ev sahipliği yapması, İttihat ve Terakki Cemiyeti’nin merkezi olması nedeniyle de ayrı bir önem taşımaktadır. Selanik özellikle Sultan II. Abdülhamid istibdadının baskısından İstanbul’a nazaran uzak kalması nedeniyle özgürlükçü fikirlerin gelişip kök saldığı bir yer haline gelmiştir. Osmanlı Devletinin son dönemine damgasını vuran İttihat ve Terakki Cemiyeti bu kentte örgütlendiğinden dolayı ve cemiyetin askeri kanadından Selanik merkezli 3. Ordu subaylardan bir kısmı isyan bayrağını kaldırarak 27 Temmuz 1908’de Rumeli’de hürriyet ilan edip Sultan II. Abdülhamid’e Meşrutiyeti yeniden ilan ettirmelerinden dolayı İttihat ve Terakki taraftarları buraya “Kabe-i Hürriyet” “Mehdi-i Hürriyet” gibi adlar vermişlerdir. 1909’da 31 Mart Vakasını takiben isyanı bastırmaya İstanbul’a gelen Hareket Ordusunun Selanik’ten yola çıkmış, Sultan II. Abdülhamid’in tahttan indirildikten sonra Selanik’e sürgüne gönderilmiştir. Fakat Selanik 3 yıl sonra Balkan Savaşları sırasında Yunanların eline geçince İstanbul'a geri gönderilmek zorunda kaldı.

Osmanlı Devleti'nin İstanbul'dan sonra 2. büyük kenti olan Selanik, Balkan Savaşları sırasında, 9 Kasım 1912'de merkezden destek alamayan ve panik içinde dağılan Osmanlı Ordusu'nun direnişinin mümkün olmayacağını düşünen garnizon komutanı Tahsin Paşa Yunan Ordusu'na hiçbir direniş göstermeden şehri teslim etmiştir. Şehirde bulunan 25.000 kişilik Osmanlı Ordusu'nun direniş göstermeden teslim olması halkta büyük bir şaşkınlık ve panik ortaya çıkarmış ve binlerce Müslüman Osmanlı vatandaşı Yunanlar tarafından katledilmiştir.

1800'lü yılların sonları ve 1900'lü yılların başlarında Selanik şehrin etnik yapısı:

Yıl Toplam nüfus Yahudiler Müslümanlar Yunanlar Bulgarlar Romanlar Diğer gruplar
1890[28] 118.000 55.000 26.000 16.000 10.000 2.500 8.500
1913[29] 157.889 61.439 45.889 39.956 6.263 2.721 1.621

Yunanistan Dönemi

[değiştir | kaynağı değiştir]
Selanik 1916

9 Kasım 1912'de Balkan Savaşları sonunda 25.000 kişilik Osmanlı Ordusunun direniş göstermeksizin teslim olması neticesinde şehir Yunanistan yönetimine geçti. Osmanlı orduları, şehri Yunan çetelerine savaşmadan, ancak şehirdeki Türklerin can güvenliğinin sağlanması ve Tütün Reji imtiyazının devamı koşuluyla bıraktılar. Osmanlı Ordusu'nun Selanik'te bulunan kuvvetleri de silahlarını Yunan çetelerine teslim ettiler. Ancak Yunan çeteleri şehri teslim aldıkları günün gecesi kentte yaşayan pek çok Türkü, aralarında Osmanlı askerleri de bulunmak üzere katletmişlerdir. Şehrin simgesi olan Osmanlıların inşa ettiği Beyaz Kule sembolik bir vaftiz işleminden geçerek beyaza boyandı. O günden beri Beyaz Kule adıyla anılan bu yapının beyaz boyaları zamanla aşınıma uğradı ve eski rengini tekrar kazandı.

1917 yılında çıkan büyük bir yangın şehrin Türk bölgesini neredeyse tamamen yok etti. Türkiye-Yunanistan nüfus mübadelesi sonunda şehirde geride kalan bütün Türkler Türkiye'ye göç etmek zorunda bırakıldı ve Anadolu'dan gelen Rum göçmenler giden Türklerin yerini aldı. Kısa bir süre içinde şehrin nüfus yapısı tamamen değişti. Yunanlar Selanik'te azınlıktayken kısa bir süre içinde ezici çoğunluk haline geldiler. Böylece Selanik'in Osmanlı-Türk kültüründe oynadığı rol son bulmuş oldu.

Thermaic - Selanik
Selanik'te Osmanlı döneminden kalma bir sokak

Kısa bir süre içinde camilerin minareleri yıkıldı. Bazı cami ve sinagoglar kiliseye çevrildi. Eski Osmanlı evleri bakımsızlıktan yok oldu. Kentin geçmişiyle bağlantısı kesilerek bir Avrupa şehri haline getirildi.

II. Dünya Savaşı'nda neredeyse tüm Sefarad Yahudi cemaati (50.000 kişi) Alman işgalciler tarafından toplama kamplarına yollanıp öldürüldü. Böylece Osmanlı İmparatorluğu'ndan kalma son eski ve köklü bir cemaat yok edilmiş oldu.

Selanik, 1997'de Avrupa kültür başkenti seçildi.

İklim

[değiştir | kaynağı değiştir]

Selanik Akdeniz iklimine sahiptir. Şehrin kuzeyi karasal iklim etkisi altında kaldığı için kışlar daha soğuk geçer ve kar yağışı da görülür.

Ay Ocak Şubat Mart Nisan Mayıs Haziran Temmuz Ağustos Eylül Ekim Kasım Aralık
En Yüksek [°C] 9 10 13 18 23 28 31 30 26 21 14 10
En Düşük [°C] 1 2 5 7 12 16 18 18 15 11 6 2
Yağış (mm) 40 38 43 35 43 30 22 20 27 45 58 50
Sıcaklık rekoru [°C] 20 22 25 31 36 39 42 39 36 32 27 26

19. yüzyılda Selanik'teki Müslüman mahalleleri

[değiştir | kaynağı değiştir]
Selanik (1882)
Altın kapı (Vardar cad., 1867)
Bahçe Çiftlik (1909)
Alatini Köşkü (Sürgün edilen II. Abdülhamit'in kaldığı köşk)
Atatürk'ün doğduğu ev
  1. Hacci M'ümin (Köşk),
  2. Suluca,
  3. Kale: (Divan, Orta Mescid, Eski Cami'i Şerifi ya da Camii Atik, Bubara)
  4. İki Şerife (Gazi Hüseyin Bey),
  5. Mes'ud Hasan
  6. Astracı
  7. Tarakçı
  8. Mu'id Allaeddin (Çınarlı)
  9. Musa Baba
  10. Yakub Paşa
  11. Eski Saray
  12. İshak Paşa
  13. Pinti Hasan
  14. Ahmed Subaşı
  15. Kazzaz Haccı Musa (Yeni Kapı)
  16. Kazzaz Haccı Mustafa (Horhor Su)
  17. Haccı İskender
  18. Haccı İsmail
  19. Cezari Kasım Paşa
  20. Yahya Balı
  21. Yılan Mermer
  22. Şehabeddin
  23. Kara Haccı
  24. Sinancık
  25. Kasımiye
  26. Hoca Burhan
  27. Hayreddincik
  28. Ali Paşa
  29. Koca Kasım Paşa
  30. Porta Kapı
  31. Sarı Hatib
  32. Balat
  33. Kâtip Musliheddin
  34. Abdullah Kadı
  35. Haccı Hasan
  36. Gülmezoğlu
  37. Kara Haccıoğlu
  38. Hamza Beğ
  39. Sinan Paşa
  40. Sulu Paşa
  41. Timurtaş
  42. Debbağ Hayreddin
  43. Akçe Mescid
  44. Yaylacık

[30]

Kardeş şehirler

[değiştir | kaynağı değiştir]

Selanik'in diğer kardeş şehirleri şunlardır:

Resimler

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • Selanik ve iskelesinin görüntüsü
    Selanik ve iskelesinin görüntüsü
  • Aristoteles Üniversitesi.
    Aristoteles Üniversitesi.
  • Yedi Kule Şatosu.
    Yedi Kule Şatosu.
  • Beyaz Kule'ye giden bir sokak.
    Beyaz Kule'ye giden bir sokak.
  • Bey Hamamı.
    Bey Hamamı.
  • Yunanistan Bankası binası.
    Yunanistan Bankası binası.
  • Bir agora.
    Bir agora.
  • Saint Gregory Palamas
    Saint Gregory Palamas

Ayrıca bakınız

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]

[34]

  1. ^ "Πρόγραμμα Καλλικράτης" [Kallikratis Programı] (PDF). 2011. s. 22. 2 Temmuz 2010 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2023. Έδρα της περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας είναι η Θεσσαλονίκη. (The capital of the region of Central Macedonia is Thessaloniki.) 
  2. ^ "Πρόγραμμα Καλλικράτης" [Kallikratis Programı] (PDF). 2011. s. 25. 2 Temmuz 2010 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2023. Αποκεντρωμένη Διοίκηση Μακεδονίας – Θράκης, η οποία εκτείνεται στα όρια της περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης και Κεντρικής Μακεδονίας, με έδρα την Θεσσαλονίκη. 
  3. ^ Harry Coccossis; Yannis Psycharis (2008). Regional analysis and policy: the Greek experience. ISBN 9783790820867. 15 Mart 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2023. 
  4. ^ Manos G. Birēs; Marō Kardamitsē-Adamē (2004). Neoclassical architecture in GreeceÜcretsiz kayıt gerekli. Getty Publications. s. 176. ISBN 9780892367757. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2023. Thessaloniki. 
  5. ^ Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; 2021census isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme)
  6. ^ Απογραφή Πληθυσμού – Κατοικιών 2011. ΜΟΝΙΜΟΣ Πληθυσμός (Yunanca). Yunanistan İstatistik Kurumu. 22 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  7. ^ Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; urban metro isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme)
  8. ^ Nicholas Konsolas; Athanassios Papadaskalopoulos; Ilias Plaskovitis (2002). Regional development in Greece. ISBN 9783540423959. 15 Mart 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2023. 
  9. ^ a b "Introducing Thessaloniki". Lonely Planet travel guides. 9 Şubat 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2023. 
  10. ^ AIGES oHG, http://www.aiges.net. "SAE – Conventions". En.sae.gr. 14 Mart 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2023. 
  11. ^ "Η Θεσσαλονίκη Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Νεολαίας 2014" [Selânik 2014 Avrupa Gençlik Başkenti]. Selânik Belediyesi. 13 January 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2023. 
  12. ^ "Aristotle University Of Thessaloniki". www.auth.gr. 28 Eylül 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ağustos 2011. 
  13. ^ "Best Trips 2013 – Thessaloniki". National Geographic. December 2012. 30 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2023. 
  14. ^ "Η Θεσσαλονίκη αναδείχθηκε σε ευρωπαϊκή πόλη του μέλλοντος για το 2014 | ΕΛΛΑΔΑ | ΕΙΔΗΣΕΙΣ | LiFO". lifo.gr. 17 Şubat 2014. 1 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2023. 
  15. ^ "European Cities and Regions of the Future 2014/15" (PDF). 17 Şubat 2014. 9 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 22 Mayıs 2023. 
  16. ^ Inscriptiones Graecae, X 2. 1 Thessalonica et vicinia, s. 19
  17. ^ Πολυβίου Ιστοριών τα σωζόμενα, Editore Ambrosio Firmin Didot, Parisiis, MDCCCXXXIX σελ. 679
  18. ^ Strabo. "7". Geographica. 7. 
  19. ^ Inscriptiones Graecae, Χ 2.1 Thessalonica et vicinia – 19, 24, 150, 162, 165, 167, 177–179, 181, 199, 200, 207, 231–233, 283, 838, 1021, 1026, 1028, 1031, 1034, 1035
  20. ^ Ioannis Touratsoglou (1988). Die Münzstätte von Thessaloniki in der römischen Kaiserzeit (Almanca). Berlin. ss. 115-16. 
  21. ^ "Cover". Digital collections. U. Washington. 31 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2023. 
  22. ^ a b "Details – Kima". geo-kima.org. 25 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2023. 
  23. ^ Α.Ι. Θαβώρης, "Θεσσαλονίκη – Σαλονίκη. Η ιστορία του ονόματος της πόλης", "Η Θεσσαλονίκη", Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης, Δήμος Θεσσαλονίκης, 1985, s. 5-21.
  24. ^ Mark Mazower, Salonica, City of Ghosts: Christians, Muslims and Jews, 1430–1950, 2004, 0-375-41298-0, s. 18
  25. ^ Ανδριώτης, Νικόλαος Π. (1995). Ιστορία της ελληνικής γλώσσας: (τέσσερις μελέτες) (Yunanca). Θεσσαλονίκη (Selanik): Ίδρυμα Τριανταφυλλίδη. ISBN 960-231-058-8. 
  26. ^ Vitti, Mario (2001). Storia della letteratura neogreca (İtalyanca). Roma: Carocci. ISBN 88-430-1680-6. 
  27. ^ "Results for θεσ/νικη". 13 Ağustos 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2023. 
  28. ^ Васил Кънчов, "Избрани произведения", Том II, "Македония. Етнография и статистика", Издателство "Наука и изкуство", София, 1970 p.440 [1] 27 Eylül 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Bulgarca)
  29. ^ Συλλογικο εργο, "Ιστορια του Ελληνικου Εθνους", History of Greek Nation Том ΙΔ, "ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ", Athens, 1973, p. 340. (Yunanca ve İngilizce)
  30. ^ Meropi Anastassiadou, Salonique - Une ville ottomane à lâge des Réformes, 1830-1912, Brill, Leiden, 1997, p. 71.
  31. ^ "Hartford Sister Cities International". Harford Public Library. 17 Haziran 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Şubat 2008. 
  32. ^ "International relations: Thessaloniki". City of Melbourne. 24 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Şubat 2008. 
  33. ^ "Fun Facts and Statistics". City and County of San Francisco. 17 Mayıs 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Şubat 2008. 
  34. ^ Thessaloniki and the Bulgarians.History. Memory. Present. https://www.solunbg.org/en/ 22 Şubat 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
Vikipedi'nin kardeş projelerinden

hakkında daha fazla bilgi edinin
Vikisözlük'te ara Vikisözlük'te tanımlar
Commons'ta ara Commons'ta dosyalar
Vikisöz'de ara Vikisöz'de alıntılar
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Selanik&oldid=34182553" sayfasından alınmıştır