Saguntum
| Saguntum Sagunt | |
|---|---|
 | |
 Bayrak  Hanedan Arması | |
  Saguntum İspanya’ daki konumu | |
| Ülke |  |
| Özerk Topluluk | Valensiya Topluluğu |
| İl | Valensiya |
| Bölge | Camp de Morvedre |
| Kuruluş | MÖ 219 |
| İdare | |
| • Belediye Başkanı | Alfredo Castelló Sáez (2007) (HP) |
| Yüzölçümü | |
| • Belediye | 132 km² |
| Rakım | 49 m |
| Nüfus (2008) | |
| • Kent | 65.821 |
| Zaman dilimi | UTC+01.00 (OAS) |
| • Yaz (YSU) | UTC+02.00 (OAYS) |
| Posta kodu | 46500, 46520, 46529 |
Resmî site Resmî site | |
Tarih
değiştirSaguntum (ya da Sagunto), MÖ 5. yüzyılda, Keltiberyanlar (İberya Keltleri) ovayı gözetlemek üzere tepede surlarla çevrili bir yerleşim yeri kurdular. Sıkıştırılmış dev kalker taşları şimdiki Santa Marta Kilisesi' nin o dönemde yakınlarında bulunan Diana Tapınağı' nın kalıntılarından elde edildi. Kent Yunan ve Fenike kıyı kolonileri ile ticaret halinde ve onların etkisi altında, kendi metal paralarını basmaktaydılar. Bu dönem boyunca kent Arse adıyla bilindi. MÖ 219’ da kıyı şeridi Kartaca karşıtı yerel Yunan ve Roma kolonileri ile genişlemiş ve ticari bakımdan gelişmiş bir kasabaydı. Hannibal, İkinci Pön Savaşının ilk saldırısını Saguntum Kuşatması ile başlattı. Sekiz ay süren çetin bir direnişten sonra, Romalı tarihçi Titus Livius (Livy)’ un açıklamasına göre MÖ 219’ da Hannibal’ ın ordusu tarafından ele geçirildi.
Hispania, İberya’da görev yapan Quintus Sertorius’ in açıkladığına göre durulmamış ve Romalılaşmamıştı. Saguntum, Roma egemenliğine girdiğinde, Roma Saguntum’ u olarak O’ nun korumasında yeniden inşa edildi ve belediye yapılarak darphanesinde metal para bastı. Roma imparatorluğu boyunca bu refah yazıtlarda ve kalıntılarda (bilhassa Napolyon’ un mareşali, Roma Herkül Kulesini de yıktıran Louis Gabriel Suchet’ in yıktırdığı bir tiyatro kalıntısında) onaylandığı gibi çoğunlukla sürdü. Aryan Vizigot kralları ile Saguntum, Saguntumlu Sacerdos adıyla bilinen Katolik peder Koruyucu Aziz’i kabul etti. Bu vaiz MS 560’ta doğal nedenlerle öldü.
8. yüzyılın başlarında, Müslüman Arapların gelişiyle kent Kurtuba Halifeliği’ ne bağlandı ve bu dönemde kent hamamlar, saraylar, camiler ve kozmopolit nüfusun eğitim kurumlarıyla görkemli bir döneme ulaştı. Ardından kasaba, Latince Muri Veteres (Antik Duvarlar) deyişinden türetilen bir sözcük olan Morvedre (İspanyolca: Morviedro) adı ile bilindi. Bununla birlikte Valensiya gelişirken Saguntum geriledi.
1098’ de kent El Cid tarafından ele geçirildi ise de kısa bir süre sonra Araplar tarafından tekrar geri alındı. Kent Aragonlu James I tarafından 1238’ de ele geçirilinceye kadar 500 yıldan fazla Müslüman Arapların yönetiminde bulundu.
Peninsular Savaşı döneminde, 25 Ekim 1811’ de Saguntum Muharebesi’ nde kale etrafındaki Fransız kuşatmasını kırmak isteyen bir İspanyol atağı başarısız oldu.
Savaş süresinde Saguntum ağır tahribatlar yaşadı. Ancak birçok Valensiya Gotik yapısı ayakta kaldı. 19. yüzyılın sonunda çelik-yapım endüstrisi gelişerek kale tepesinin aşağısındaki kıyı düzlüğüne kadar büyüyen çağdaş bir kent olarak gelişti.
Görülecek yerler
değiştir
- Kale kalıntıları. Tepenin zirvesinde görülebilir. Sur duvarlarındaki Roma ve Muriş dönemine ait resmedilmeye değer siperler bulunmaktadır.
- Roma tiyatrosu, 20. Yüzyılda kısmen restore edildi. Kale tepesinin kuzey yamacında bulunmaktadır.
- Gotik Esglèsia de Santa Maria (St Mary Kilisesi), Ana meydan Plaça Major ’ da bulunmaktadır.
- Palau Belediyesi (Kent Sarayı), Güzel bir 18. Yüzyıl neoklasik dış görünümlü mimari eseridir.
- Erken dönem Gotik Esglèsia del Salvador (Savior Kilisesi).
- Juderia’ nın dar sokakları (Eski Yahudi Mahallesi), Sura çıkan tepe yolunun üzerinde.
- 13. Yüzyıl Santa Ana kadınlar manastırı; Plaça de Pi.
Ünlü besteci, Concierto de Aranjuez’ in bestecisi Don Joaquín Rodrigo’ nun doğduğu yer Saguntum’ dur.
Dış bağlantılar
değiştir
- Sagunt, a virtual trip 25 Kasım 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Sagunto: City of Ruins 18 Temmuz 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Kaynakça
değiştir- Ripollès i Alegre, P.P. (2002). Arse-Saguntum: historia monetaria de la ciudad y su territorio. Fundación Bancaja. ISBN 84-8471-027-0.