Sağ Muhalefet

Sağ Muhalefet (Rusça: Правая оппозиция, Pravaya oppozitsiya), Nikolay Buharin, Aleksey Rikov ve Mihail Tomski liderliğinde oluşan, 1920'lerin sonunda Sovyetler Birliği'nde oluşan muhalefete verilen isim. Kimi kaynaklara göre; komünist hareket içindeki Buharin ve Rikov ile özdeşleştirilen bu muhalefet, günümüzdeki siyasi merkezciliğe göre, halen sol bir akım olarak kabul edilir.

Nikolay Buharin		Aleksey Rikov

Sovyetler Birliği'nin kurususu Bolşevik lider Vladimir Lenin'in ölümünden sonra ortaya çıkan iktidar mücadelesi Sovyetler Birliği Komünist Partisi (SBKP) içindeki üç büyük eğilimin ortaya çıkmasına neden oldu. Lev Troçki'nin tanımlamasına göre olan bu tanımlar Sağ Muhalefet, Sol Muhalefet ve merkez eğilimlerini temsil eden siyasal eğilimler olarak ortaya çıktı. Josef Stalin önderliğindeki kanada göre ise "merkez" olarak temsil edilen ve Marksizm-Leninizm olarak teorize edilen görüşe göre ise, sol veya sağ muhalefet revizyonizm veya oportünizm olarak sıfatlandırıldı. Troçki önderliğindeki Sol Muhalefet, kendisini işçi sınıfının enternasyonalist geleneklerini temsil ettiğini ileri sürdü. Buharin ve Rikov taraftarları ise, SBKP tarafından köylü sınıfı ve kapitalist restorasyon tehlikesini temsil ettikleri iddia edildi. Sağ Muhalefet'in politikaları Yeni Ekonomi Politikası ile yakından ilişkiliydi. Sol Muhalefet'in önemli destekçileri yavaşça Buharin destekçisi haline gelmekteydi ve grup üyeleri 1921'den başlayarak Yeni Ekonomi Politikası'nın sıkı bir destekçisi haline geldi.

Sağ Muhalefet, Sol Muhalefet'e göre daha fazla ayrılık göstermiştir, bunun nedeni uluslararası eğilim olarak değil parti için muhalefet olmasından kaynaklıdır. Bununla paralel olarak Sol Muhalefet'in aksine ayrı bir parti kurma eğilimleri bulunmamaktaydı.

Sağ Muhalefet'in pek çok mensubu Moskova Davaları'nda yargılanmıştır.

Ayrıca bakınız

• Anti Parti Grubu