Ψέματα Παπανδρέου με την κάλυψη της ΕΕ

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Το γνωρίζαμε, αλλά πλέον υπάρχει και η χειροπιαστή απόδειξη: 

Όσο εύκολο είναι να κατηγορηθεί ένας ολόκληρος λαός ως ψεύτης, απατεώνας, κλέφτης, τεμπέλης και διεφθαρμένος, άλλο τόσο δύσκολο είναι να αποδώσεις τις ίδιες κατηγορίες στους ηγέτες του. 

Εδώ και δέκα μέρες η ΕΕ παρουσιάζει πανηγυρικά την περίφημη «Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών», που τέθηκε σε εφαρμογή την 1η Απριλίου, με συνεντεύξεις Τύπου στις Βρυξέλλες και στις πρωτεύουσες των χωρών-μελών. 

Πρόκειται για την εφαρμογή πρόνοιας της Συνθήκης της Λισαβόνας, σύμφωνα με την οποία ένα εκατομμύριο πολίτες της ΕΕ μπορούν – με μια συγκεκριμένη διαδικασία -  να συγκεντρώνουν υπογραφές, ζητώντας από την Κομισιόν να προβεί σε νομοθετική ρύθμιση επί του θέματος για το οποίο συγκεντρώνονται οι υπογραφές. 

Η Κομισιόν δεν υποχρεούται να αποδεχθεί τη βούληση των πολιτών που υπογράφουν, πλην όμως υποχρεούται να καλέσει τους έχοντες την πρωτοβουλία σε ακρόαση και οπωσδήποτε η δημοψηφισματική αυτή διαδικασία μπορεί να αποτελέσει μέσο πίεσης και να φέρει στην επιφάνεια ένα θέμα που απασχολεί μερίδα των Ευρωπαίων πολιτών. 

Ως εδώ καλά και ο αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ο οποίος έχει οριστεί υπεύθυνος από τον Πρόεδρο Μάρτιν Σουλτς για το σημαντικό αυτό εγχείρημα, ο καθηγητής Γιώργος Παπαστάμκος, ανέλαβε να παρουσιάσει την Πρωτοβουλία με πάσα λεπτομέρεια, σε συνέντευξη Τύπου στο Γραφείο Ενημέρωσης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Αθήνα, παρουσία του επίσης ευρωβουλευτή Ν. Σαλαβράκου. 

«Η συγκεκριμένη διαδικασία εφαρμόζεται για πρώτη φορά τώρα, δηλαδή υπογραφές μπορούν να συγκεντρώνονται από την 1η Απριλίου του 2012, έτσι δεν είναι;», ρώτησα στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου τον κ. Παπαστάμκο και τους επικεφαλής του Γραφείου. 

«Ναι», συμφώνησαν όλοι. 

«Επομένως», συνέχισα, «όταν ο κ. Παπανδρέου ανακοίνωνε τον Δεκέμβριο του 2010 ότι ξεκινά την συγκέντρωση ενός εκατομμυρίου υπογραφών για τα ευρωομόλογα και δημιουργούσε επιτροπή με επικεφαλής την κ. Βάσω Παπανδρέου και μας έφαγε έξι μήνες μιλώντας για τις περίφημες υπογραφές που συγκέντρωνε, έλεγε ψέματα!» 

Σιωπή. 

«Έλεγε ψέματα ο κ. Παπανδρέου, ναι ή όχι;», επέμεινα. 

Σιωπή και πάλι. 

Ως γνωστόν, η σιωπή είναι κατάφαση, αλλά συνέχισα να επιμένω να λάβω κάποιαν απάντηση. 

Το έργο ανέλαβε ο κ. Παπαστάμκος, ο οποίος, επιστρατεύοντας ειλικρίνεια και πολιτική ορθότητα, απάντησε: 

«Δεν ήταν θεσμικά και πολιτικά ώριμος ο χρόνος κατά τον οποίο εκδηλώθηκε, σε επίπεδο ρητορικής, αυτή η πρωτοβουλία»! 

Προφανώς, έγινε αντιληπτό πως ο κ. Παπανδρέου έλεγε ψέματα! 

Από την πλευρά του, ο κ. Λεωνίδας Αντωνακόπουλος, επικεφαλής του Γραφείου, ανέλαβε να εξηγήσει: 

«Πώς θα μπορούσαμε να το κάνουμε; Ποια θα ήταν η θέση μας αν βγαίναμε να πούμε πως ο πρωθυπουργός είναι ψεύτης. Δεν νομιμοποιούμεθα να πράξουμε κάτι τέτοιο, δεν είναι αυτός ο ρόλος μας».

«Δεν ήταν ανάγκη να τον αποκαλέσετε ψεύτη», επέμεινα και πάλι. «Μπορούσατε να εκδώσετε μια ανακοίνωση, όπου θα λέγατε πως ναι μεν η Συνθήκη της Λισαβόνας προβλέπει την συγκεκριμένη διαδικασία, αλλά αυτή δεν έχει ακόμη εξειδικευτεί και θεσμοθετηθεί, κάτι που αναμένεται να συμβεί τον Απρίλιο του 2012. Μετά την έκδοση της ανακοίνωσης, θα αναλαμβάναμε εμείς να αποκαλύψουμε το ψεύδος». 

Σιωπή. 

«Επομένως», συμπέρανα, «δεν υπάρχει σωτηρία, δεν υπάρχει τρόπος να προστατευτούμε από τους ψεύτες. Μπορεί στην ΕΕ να αποκαλούν ψεύτη ολόκληρο τον ελληνικό λαό, αλλά όχι τον ηγέτη του». 

Η ωραία αυτή συζήτηση σταμάτησε εκεί και όλοι έβγαλαν τα συμπεράσματά τους. 

Βέβαια, κάποιοι από εμάς δεν χρειάζονταν την ανακοίνωση. Εντόπισαν αμέσως το ψέμα και έσπευσαν να εξηγήσουν τι ακριβώς συμβαίνει. 

Φυσικά, δεν μου έδωσε κανείς την παραμικρή σημασία. Εγώ τα είπα, εγώ (και οι εκλεκτοί αναγνώστες μου, βέβαια) τα άκουσα. (Εδώ) 

Ο κ. Παπανδρέου συνέχιζε να… μαζεύει υπογραφές - τρόπος του λέγειν δηλαδή, διότι η διαδικασία (τον Δεκέμβριο του 2012) δεν υπήρχε και επομένως δεν συγκέντρωσε ούτε μία! 

Τα περί ενός εκατομμυρίου υπογραφών ήταν άλλο ένα προπαγανδιστικό τρυκ για να περνάει τον καιρό του υποδυόμενος τον πρωθυπουργό. 

Όταν δηλαδή ο κ. Παπανδρέου κορόιδευε την κοινωνία για πολλοστή φορά – χωρίς να του απαντά κανείς από την Κομισιόν – δεν είχε καν οριστεί η διαδικασία της Πρωτοβουλίας των Ευρωπαίων Πολιτών. 

Αυτή προσδιορίστηκε μετά 1,5 χρόνο. 

Δεν γνώριζε δηλαδή ο κ. Παπανδρέου – ούτε κανείς άλλος επί εδάφους ΕΕ – ότι το ένα εκατομμύριο των υπογραφών συγκεντρώνονται από 7 πολίτες που διαβιούν σε 7 διαφορετικά κράτη-μέλη της ΕΕ (χωρίς υποχρεωτικά να είναι υπήκοοι επτά διαφορετικών κρατών – μελών, ενώ αυτοί που υπογράφουν πρέπει να είναι υπήκοοι των συγκεκριμένων επτά κρατών). 

Δεν γνώριζε τίποτε για τις προθεσμίες, για τον τρόπο με τον οποίο η διαδικασία μπορεί να γίνει online με λογισμικό το οποίο ανταποκρίνεται σε προκαθορισμένες τεχνικές προδιαγραφές, την πιστοποίηση των οποίων αναλαμβάνουν οι εθνικές αρχές εντός ενός μηνός από την κατάθεση του σχετικού αιτήματος.  

Δεν γνώριζε τις προδιαγραφές των εντύπων δηλώσεων, ούτε ότι οι δηλώσεις υποστήριξης της Πρωτοβουλίας πρέπει να συγκεντρωθούν εντός δώδεκα μηνών, ενώ ακολουθεί τρίμηνη διαδικασία πιστοποίησης των εγκύρων δηλώσεων από τις εθνικές αρχές των κρατών, μετά από δειγματοληπτικό έλεγχο. 

Δεν γνώριζε ότι το αίτημα υποβάλλεται στην Κομισιόν μαζί με τα πιστοποιητικά, αλλά και τα σχετικά στοιχεία για τη στήριξη και τη χρηματοδότηση της συγκεκριμένης πρωτοβουλίας – σκεφθείτε ότι μιλούσε για έκδοση ευρωομολόγων! 

Και βέβαια, δεν γνώριζε (ή γνώριζε και προσποιείτο ότι δεν γνώριζε) πως η Κομισιόν δεν υποχρεούται να κάνει αποδεκτό το αίτημα, απλώς πρέπει να αιτιολογήσει τους λόγους για τους οποίους το απορρίπτει (δεν θέλει η Μέρκελ, φωνάζει ο Σόιμπλε, σιγοντάρει ο Σαρκοζί και τα λοιπά)…

Και οπωσδήποτε δεν γνώριζε (αυτό σίγουρα, διότι δεν είχε καν προσδιοριστεί από την ΕΕ) πόσες υπογραφές αναλογούν σε κάθε χώρα (με πληθυσμιακά προφανώς κριτήρια). 

Έτσι, η Αυστρία πρέπει να συγκεντρώσει 12.750 υπογραφές, η Λετονία 6.000, το Βέλγιο 16.500, η Λιθουανία 9.000, η Βουλγαρία 12.750, το Λουξεμβούργο 4.500, η Κύπρος 4.500, η Μάλτα 3.750, η Τσεχία 16.500, η Ολλανδία 18.750, η Δανία 9.750, η Πολωνία 37.500, η Εσθονία 4.500, η Πορτογαλία 16.500, η Φινλανδία 9.750, η Ρουμανία 24.750, η Γαλλία 54.000, η Σλοβακία 9.750, η Γερμανία 74.250, η Σλοβενία 5.250, η Ελλάδα 16.500, η Ισπανία 37.500, η Ουγγαρία 16.500, η Σουηδία 13.500, η Ιρλανδία 9.000, η Βρετανία 54.000 και η Ιταλία 54.000.  

Όλα αυτά προσδιορίστηκαν ΤΩΡΑ και όχι τον Δεκέμβριο του 2010, όταν ξεκινούσε την εκστρατεία του ο κ. Παπανδρέου – άλλη μια εκστρατεία του ψεύδους! 

Επομένως, ούτε ο ίδιος, ούτε η Βάσω, ούτε τα άλλα μέλη της περίφημης «επιτροπής» (οι βουλευτές Πέτρος Ευθυμίου, Ντίνος Βρεττός, Νάσος Αλευράς, Παντελής Οικονόμου, ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος Ηλίας Μόσιαλος, η ευρωβουλευτής Άννυ Ποδηματά και ο πρώην Πρόεδρος της ΓΣΕΕ και Πρόεδρος της ΟΚΕ Χρήστο Πολυζωγόπουλος), γνώριζαν σε πόσες χώρες έπρεπε να αναζητήσουν υποστηρικτές και πόσες υπογραφές έπρεπε να συγκεντρωθούν από κάθε χώρα. 

Δεν γνώριζαν, αλλά δέχθηκαν να λάβουν μέρος σε μια επιτροπή, λαμβάνοντας με αυτόν τον τρόπο μέρος στην προπαγάνδα και στην παραπλάνηση του ελληνικού λαού. 

Η ΕΕ πληροφορήθηκε το ψεύδος, αλλά δεν αντέδρασε. Άφησε τον κ. Παπανδρέου να εξαπατά τον ελληνικό λαό με την άνεσή του – όπως ακριβώς η Eurostat δέχθηκε (αν όχι επέβαλε) τα φουσκωμένα στοιχεία του ελλείμματος του 2009…