موسسه اوسولینسکی لهستان (از مهمترین نهادهای علمی-فرهنگی این کشور) شروع به چاپ مجموعه چهار جلدی بسیار جالبی درباره تاریخ رادیو لهستانیِ «صدای آزاد اروپا» و تاثیر آن بر تاریخ این کشور در دوران جنگ سرد کرده است.
از آرشیوهای این نهاد و اوراق شخصی مدیرانش استفاده شده.
متاسفانه من چون لهستانی بلد نیستم با اتکا به دوستان لهستانشناس و نقدهایی که در ژورنالهای علمی انگلیسیزبان چاپ شده این مجموعه را بررسی کردم. از نکات بسیار جالب آن رابطه دولت آمریکا، روزنامهنگاران این رادیو و جنبشهای مختلف اپوزیسیون لهستان است.
درسهای این تجربه طبعا برای ما ایرانیان که با شرایط مشابهی روبرو هستیم جالب و جذاب است و ایکاش دوستان دنبال پژوهشهای اینچنینی بروند. خود من در تز دکتریام به رابطه اپوزیسیون ایران زمان شاه با دولتهای خارجی که از پروژههای رسانهایشان حمایت ميکردند میپردازم.
Saʾed Atshan's groundbreaking "Queer Palestine and the Empire of Critique" is a fearless study of the ups and downs of Queer Palestinian solidarity movement and its double facing of occupation and homophobic repression.
Among other things, Atshan is unscathing in his critique of who he terms 'radical purists' and academics such as Jasbir Puar and Joseph Massad and their "debilitating effects [on] the Queer Palestine movement..."
He takes them to task for having barred the movement from "the possibility for academics and activists to formulate a new mode of scholarly engagement aimed at supporting queer social movements in Palestine and across the Middle East."
I finally listened to the whole 3:11 hours of #Iran's foreign minister @JZarif 's leaked interview (which is from an apparently 7-hour whole), part of the oral history interviews done by Sayeed Leylaz with all cabinet ministers of Hasan Rouhani's administration
Some points:
Others have discussed the leak in detail but thought I'd share some points from them that were of interest to myself
Zarif is unequivocal, and says repeatedly, that not just in foreign ministry but in all affairs of the country, what he called 'Meydan' (the battlefield), clearly an euphemism for the IRGC, rules the roost . This is quite significant
از خزعبلات ظریف و لیلاز که بین خودشان میگویند و خیلیها در غرب هم تکرار میکنند این است که #ایرانِ امروز «استقلال» دارد و ایران زمان محمدرضا شاه پهلوی جلوی ملکه الیزابت حقیر بود و فلان.
مستقل از هر موضع سیاسی که داشته باشیم، هر تاریخدانی میداند که این حرف، واقعیت تاریخی ندارد
شاه با کودتای آمریکاییها در ۲۸ مرداد در قدرت ماندگار شده بود اما در طول دوران زمامداریاش موفق شد از دولتِ متصدی آمریکا به دولت شریک آمریکا بدل شود. نشان داده بود که استقلال عمل دارد و به راحتی زیر بار حرف آمریکاییها نمیرود. و اما آن موقع روابط ایران با بلوک شرق چطور بود؟
شاه با تقریبا تمام دولتهای کمونیستی (به جز آلمان شرقی) روابط نزدیک داشت. هم به شوروی سفر میکرد و با آن کشور قراردادهای مهم تجاری میبست هم با بسیاری کشورهای دیگر بلوک شرق. این اواخر که با چین هم روابط نزدیکی داشت. با رومانیِ چائوشسکو (یاغی بلوک شرق) که روابط نفتی نزدیک داشت
I should add that there is no easy solution for #Iran; no certainty about how things would have turned out had Trump not quit the #IranDeal; no easy way to put the genie back in the bottle (although I support a return to #IranDeal, supported in paper now by both US and Iran)
Also the criminality and the obscene repression of the Iranian regime didn't change by #IranDeal, obviously. Ali Khamenei didn't stop being one of the worst criminals in power today anywhere in the world and he will never be.