Abdullah ibn Abas

Abdullah ibn Abas
عَبْد ٱللَّٰه ٱبْن عَبَّاس
Emri i Abdullah ibn Abasit në kaligrafinë arabe
Titulli	Hibr Al-Ummah
Emër tjetër	Al-Hibr ("Doktori") Al-Bahr ("Deti")
Personal
Lindur	Abdullah ibn Abas rreth vitit 619 e.r.
Vdekur	rreth vitit 687 e.r. Taif
Vend pushimi	Taif
Feja	Islam
Njohur për	Interpretimi i Kuranit
Emër tjetër	Al-Hibr ("Doktori") Al-Bahr ("Deti")
Profesioni	Ekspert në Tefsir, i interesuar në Kuran dhe Sunet, Hadith dhe Tefsir gjatë epokës së artë islame
Influences Muhammed Influenced Umeri Ata ibn Ebi Rabah Uehb ibn Munebih Tavus ibn Kejsan El-Rabi ibn Khuthejm Kasim ibn Muhamed ibn Ebu Bekër
Muslim leader
Disciple of	Muhammedi
Bashkëshorti/ja	Zehra bint Mishrah dhe një konkubinë
Fëmijë	Djem: El-Abas, Ali ibn Abdullah, Muhamed, Ubejdullah, El-Fadl Saad Vajza: Lubabe Esma (nëna e kësaj të fundit ishte konkubin)
Prindër	Abas ibn Abdulmutalib (i ati) Lubabe bint el-Harith (e ëma)

Abdullah ibn Abas (arabisht: عبد الله بن عباس, transliterimi: Abdullah ibn Abbas), gjithashtu i njohur si Ibën Abazi, ishte djali i axhës së profetit islam Muhammedit. Ai konsiderohet si mufesiri më i madh i Kuranit.

Ai ishte djali i Abas ibn Abdulmutalibit, xhaxhai i Muhamedit dhe nipi i Mejmune bint Harithit, i cili më vonë u bë gruaja e Muhamedit. Gjatë betejave të hershme për kalifat ai mbështeti Aliun dhe u bë guvernator i Basrës. Ai më vonëë u tërhoq në Mekë. Gjatë sundimit të Muavije I ai jetoi në Hexhaz dhe shpesh udhëtonte për në Damask. Pasi Muavije I vdiq në vitin 680 të erës sonë, ai iku në Taif, ku vdiq rreth vitit 687 të erës sonë.

Abdullah ibn Abasi vlerësohej shumë për njohuritë e tij mbi traditat dhe interpretimin e tij kritik të Kur'anit. Që herët, ai mblodhi informacione nga shokët e Muhamedit dhe mbante mësime dhe shkruante komente.

Biografia

Familja

Ai ishte djali i tretë i një tregtari të pasur, Abas ibn Abdulmutalib, kështu që ai u quajt Ibn Abas (djali i Abasit). Nëna e tij ishte Umm el-Fadl Lubabe, e cila krenohej që ishte gruaja e dytë që u konvertua në Islam, në të njëjtën ditë me shoqen e saj të ngushtë Hatixhe bint Huvejlid, gruaja e Muhamedit.

Babai i Ibn Abasit dhe babai i Muhamedit ishin të dy djemtë e Shaiba ibn Hashim, i njohur më mirë si Abdulmutalibi. Babai i Shaiba bin Hashim ishte Hashim ibn Abdumenaf, paraardhësi i fisit Benu Hashim të fisit Kurejsh në Mekë.

Epoka e Muhamedit

Ibn Abbasi lindi në vitin 3 para hixhretit (619–620 e.s.) dhe nëna e tij e çoi te Muhamedi para se ai të fillonte të jepte gji. Kjo ngjarje përfaqësoi fillimin e një marrëdhënieje të ngushtë mes tyre.

Ndërsa u rrit, ai ishte pranë Muhamedit duke bërë shërbime të ndryshme si marrja e ujit për abdes. Ai falej me Muhamedin dhe e ndiqte atë në tubimet, udhëtimet dhe ekspeditat e tij. Thuhet se Muhamedi shpesh e afronte atë, e përqafonte mbi supe dhe lutej: "O Zot! Mësoji atij (njohjen e) Librit (Kur'anit)". Muhamedi gjithashtu ishte lutur që ai të arrinte aftësinë dalluese në fe. Ibn Abasi vazhdoi ta ndiqte Muhamedin, duke memorizuar dhe mësuar mësimet e tij.

632–634: Epoka e Ebu Bekrit

Trashëgimia nga Muhamedi

Artikulli kryesor: Hadithi i trashëgimisë së Muhamedit

Ibn Abasi ishte trembëdhjetë vjeç kur vdiq Muhamedi. Pasi Ebu Bekri erdhi në pushtet, Ibn Abasi dhe babai i tij ishin ndër ata që kërkuan pa sukses një pjesë të trashëgimisë së Muhamedit. Ebu Bekri tha se kishte dëgjuar Muhamedin të thoshte se profetët nuk e lënë trashëgiminë pas si rregull hyjnor.

Edukimi i vazhduar

Pas epokës së Muhamedit, ai vazhdoi të mblidhte dhe mësonte mësimet e Muhamedit nga shokët e Muhamedit, veçanërisht nga ata që e njihnin atë më gjatë. Ai konsultohej me shumë sahabë për të konfirmuar transmetimet dhe shkonte te tridhjetë sahabë për të verifikuar një çështje të vetme. Një herë ai dëgjoi se një sahab të dinte një hadith të panjohur për të. Një hadith që i atribuohet Abd Allah ibn Abbasit tregon:

...Shkova tek ai gjatë siestës së pasdites dhe shtriva mantelin para derës së tij. Era më fryu pluhur (ndërsa u ula duke e pritur). Nëse do të doja, mund të kisha kërkuar lejen e tij për të hyrë dhe ai me siguri do të më kishte dhënë leje. Por unë preferova ta prisja në mënyrë që ai të mund të freskohej plotësisht. Duke dalë nga shtëpia e tij dhe duke më parë mua në atë gjendje, tha: “O kushëri i Profetit! Ç'po ndodh me ty? Nëse do të kishe dërguar të më kërkoje, do të kisha ardhur te ti.' “Unë jam ai që duhet të vij tek ju, sepse dija kërkohet, nuk vjen thjesht”, i thashë. E pyeta për hadithin dhe mësova prej tij.

Përveç bursës së tij, Ibn Abbasi ishte edhe mësues. Shtëpia e tij nga ku dha mësim u bë ekuivalenti i një universiteti.

Një nga shokët e tij përshkroi një skenë tipike para shtëpisë së tij:

Pashë njerëz që mblidheshin në rrugët që të çonin në shtëpinë e tij derisa nuk kishte pothuajse asnjë vend përpara shtëpisë së tij. Hyra dhe i tregova për turmat e njerëzve në derën e tij dhe ai tha: "Më jep ujë për abdes".

Ai mori abdes dhe, duke u ulur, tha: "Dilni dhe thuaju atyre: Kush dëshiron të pyesë për Kur'anin dhe shkronjat (shqiptimin) e tij le të hyjë."

Kështu bëra dhe njerëzit hynë derisa u mbush shtëpia. Çfarëdo që të pyetej, Abdullahu ishte në gjendje të sqaronte dhe madje të jepte informacion shtesë për atë që u pyet. Pastaj (nxënësve të tij) u tha: "Lërini rrugën për vëllezërit tuaj".

Pastaj më tha: 'Dil dhe thuaj: Kush dëshiron të pyesë për Kur'anin dhe interpretimin e tij, le të hyjë'.

Përsëri shtëpia u mbush dhe Abdullahu sqaroi dhe dha më shumë informacion se sa kërkohej.

Ai mbante mësime për një lëndë të vetme çdo ditë. Klasat e tij mbulonin tema të tilla si tefsir, fikh, hallall dhe haram, gazava, poezi, histori arabe para Islamit, ligjet e trashëgimisë, gjuhën arabe dhe etimologjinë.

634–644: Epoka e Omerit

Umeri shpesh kërkonte këshillën e Ibn Abasit për çështje të rëndësishme shtetërore dhe e përshkroi atë si një "djalë të ri të pjekur":

Një hadith që i atribuohet Abd Allah ibn Abbas Sahih transmeton:

Omeri më bënte të ulem me të moshuarit që kishin luftuar në betejën e Bedrit. Disa prej tyre (Abd-al-Rahman ibn Avf[15]) e ndjenë atë (nuk u pëlqeu) dhe i thanë Omerit: "Pse e sjell këtë djalë të ulet me ne, ndërsa ne kemi djem si ai?"

Omeri u përgjigj: "Për shkak të asaj që ju e dini për pozitën e tij" (d.m.th. njohuritë e tij fetare).

Një ditë më thirri Omeri dhe më bëri të ulem në tubimin e atyre njerëzve dhe mendoj se më thirri vetëm për t'u treguar atyre (dijen time fetare). Omeri pastaj i pyeti ata në praninë time: "Çfarë thoni për interpretimin e thënies së Allahut".

Kur vjen ndihma e Zotit dhe pushtimi...

Disa prej tyre thanë: “Ne jemi të urdhëruar që ta lavdërojmë Zotin dhe të kërkojmë falje prej Tij, kur të na vijë ndihma dhe pushtimi i Zotit”. Disa të tjerë heshtën dhe nuk thanë asgjë. Për këtë Omeri më pyeti: "A thua të njëjtën gjë, o Ibn Abbas?" Unë u përgjigja: "Jo". Ai tha: "Çfarë thua atëherë?" Unë iu përgjigja: "Kjo është shenja e vdekjes së profetit Muhamed, për të cilën Zoti e njoftoi atë. Zoti tha:

(O Muhamed) kur të vijë ndihma e Zotit (për ty kundër armiqve të tu) dhe pushtimi (që është shenjë e vdekjes tënde) - duhet të falënderosh Zotin tënd dhe të kërkosh falje prej Tij, e Ai është i Cili pranon pendimin dhe fal". Për këtë Omeri tha: "Unë nuk di asgjë tjetër për këtë përveç asaj që ke thënë".

Saad ibn Ebi Vakkas ka thënë:

Unë kurrë nuk kam parë dikë që ishte më i shpejtë në kuptim, i cili kishte më shumë dituri dhe urtësi më të madhe se Ibn Abbasi. Unë e kam parë Umarin duke e thirrur atë për të diskutuar për problemet e vështira në prani të veteranëve të Bedrit nga mesi i muhaxhirëve dhe ensarëve. Ibn Abbasi fliste dhe Omeri nuk e shpërfillte atë që kishte për të thënë.

656–661: Epoka e Aliut

Ibn Abasi mbeti një përkrahës i vendosur i kalifit të katërt Ali ibn Ebi Talib, gjatë luftës së Aliut me Muavijen, duke përfshirë edhe Betejën e Sifinit. Atij i ishte dhënë gjithashtu pozita e guvernatorit të Basrës gjatë sundimit të Aliut si kalif.

Një grup i madh i ushtrisë së Aliut ishte i pakënaqur me rezultatin e luftës së Aliut me Muavijen dhe u nda në një grup të veçantë që u bë i njohur si Havarixhët. Ibn Abbasi luajti një rol kyç në bindjen e një numri të madh prej tyre që të ktheheshin tek Aliu; 20,000 nga 24,000 sipas disa burimeve. Ai e bëri këtë duke përdorur njohuritë e tij për biografinë e Muhamedit, në veçanti, ngjarjet e Marrëveshjes së Hudejbijes.

680–683: Epoka e Jezidit

Sunitët besojnë se ibn Abasi ishte në favor të bashkimit të myslimanëve dhe për këtë arsye nuk u rebelua kundër sundimtarëve. Ai e këshilloi Husejn ibn Aliun kundër ekspeditës së tij të propozuar në Kufe që përfundoi në Qerbela.

Gratë dhe fëmijët

Nga një princeshë jemenite e quajtur Zahra bint Mishrah, Ibn Abbasi pati shtatë fëmijë.

1. Abas
2. Ali ibn Abdullah (vdiq më 736)
3. Muhamedi
4. Ubejdullah
5. El-Fadl
6. Saad
7. Lubabe

Ai kishte një vajzë tjetër, Esma, nga një konkubinë; ajo u martua me kushëririn e saj Abdullah ibn Ubejdullah ibn Abas dhe pati dy djem.