Viareggio
Viareggio
Città di Viareggio | |
|---|---|
 | |
| Koordinate: 43°52′N 10°14′E / 43.867°N 10.233°E | |
| Država |  Italija
|
| Regija | Toskana |
| Provincija | Lucca |
| Frazioni | Torre del Lago Puccini |
| Vlast | |
| - Gradonačelnik | Giorgio Del Ghingaro |
| Površina | |
| - Ukupna | 31.88 km²[1] |
| Visina | 2 m |
| Stanovništvo (2014) | |
| - Grad | 63.093[1] |
| - Gustoća | 1979.1 st/km²[1] |
| Vremenska zona | UTC+1 (UTC+2) |
| Poštanski broj | 54033 |
| Pozivni broj | 0585 |
| Službene stranice www.comune.viareggio | |
| Karta | |
  Viareggio | |
Viareggio je talijanski grad i komuna (općina) od 63.093 stanovnika[1] u Lukanskoj provinciji u Toskani. Danas je poznat kao jedno od najpopularnijih talijanskih ljetovališta, zbog svoje 9 km duge pješčane plaže.[2]
Viareggio leži duž obale Ligurskog mora, južno od Apuanskih Alpi, zaklonjen šumarcima borova.[2] Udaljen je oko 30 km sjeverozapadno od provincijskog centra Lucce i oko 20 km od Pise.
Viareggio su prvi put spominje 1169. kao Turris de Via Regia (osmatrački toranj), a ne kao mjesto, jer je močvarni kraj bio potpuno nenaseljen sve do 17. vijeka. Sve do 18. vijeka bio je maleno selo koje se zahvaljući melioracionim radovima kad su isušene močvare toliko proširilo, da je 1701. dobilo status općine. Pravi razvoj Viareggija otpočeo je razvojem balnearnog turizma u 20. vijeku kad su duž njegove rive počeli nicati hoteli i vile. U moru kod Viareggija se 1822. utopio engleski pjesnik Percy Bysshe Shelley. Po njemu se danas zove jedan trg u gradu, sa spomenikom kog je 1894. isklesao Urbano Lucchesi. U današnjem kvartu Torre del Lago (nekad zasebnom mjestu) vilu je imao kompozitor Giacomo Puccini, a danas je tu njegov grob.[2] U gradu se organizira poznati operni festival.
- Pierluigi Collina, nogometni sudac
- Stefania Sandrelli, glumica
- Percy Bysshe Shelley, engleski pjesnik
- Eleonora Duse, glumica
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 „ITALY: Toscana” (engleski). Citypopulationde. Pristupljeno 16. 9. 2015.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 „Viareggio” (engleski). Encyclopædia Britannica. Pristupljeno 16. 5. 2015.
