Prijeđi na sadržaj

Centriola

Izvor: Wikipedija
Struktura ćelije (centriola označena brojem 13)

Centriole u biologiji označavaju valjkaste mikrotubularne strukture koje se mogu pronaći u mnogim životinjskim ćelijama i algama, iako nisu uobičajene u biljnoj ćeliji. Zidovi svake centriole se obično sastoje od 9 tripleta mikrotubula, iako ima izuzetaka (npr. kod embrija Drosophile (vrsta muhe) koji imaju 9 dubleta ili spremalnih stanica i ranih embrija Caenorhabditis elegane (vrsta gliste) koji imaju 9 singleta). Centrioli uvijek dolaze u paru organizirani pod pravim uglom naspram jedan drugog i predstavljaju konstituente strukture zvane centrosom. Centriole su strukturalno šuplji cilindar dijametra 150 nm i dužine između 300 i 500 nm. Svaki cilindar u nizu se sastoji od proteina sa kompleksnim tubulinom kao najvažnijim.

Najvažnija funkcija centriola je ona u ćelijskim diobama. Više centriola obrazuju pericentriolarni materijal (PCM) koji igra važnu ulogu u stvaranju diobenog vretena. Funkcija diobenog vretena je usko povezana sa kromosomima i njihovom kretanju u ćelijskoj diobi. Neke životinjske ćelije su sposobne da vrše podjelu kromosoma bez centriola npr. u ženskoj mejozi. Centriole igraju ulogu u procesu mitoze i muškoj mejozi. Tokom ćelijske diobe (S faza) centriole se dupliciraju i kreću ka suprotnim polovima, tako da postoji jedan par za svaku kćerku ćeliju.

U replikaciji, svaki novi parni set centriola se sastoji od: orginalne centriole, plus novonastale centriola. Ako centriole služe u formiranju motiletnih organela, flagele i cilie, onda dvije starije centriole, majke centriole, postaju bazalno tijelo koje je srž tih organela.

Godine 1996. dr. Stuart Black sa Univerziteta Chester je otkrio, u dugoročnom proučavanje da djeca koja pate od patuljastog rasta pate od manjka procesa mitotičkih dioba ćelije, što ima utjecaj na njihovu sposobnost da se oporavljaju jednako brzo kao i kod uzorka ćelija uzetih od onih normalnog rasta. Vjeruje se da je ovo otkriće važno jer dokazuje da su njihove centriole imale velike poteškoće u otpočinjanju procesa mitoze uslijed nedostatka trećeg vretena koje se sastojalao od dvije mikrotubule, umjesto tri. [[Kategorija:Celularna biologija