Austrijsko-turski rat (1787–1791)
| Austrijsko-turski rat 1787.-1791. | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Dio Austrijsko-turskih ratova | |||||||||
 Portret austrijskog maršala Laudona osvajača Beograda | |||||||||
| |||||||||
| Sukobljeni | |||||||||
 Habsburška Monarhija
|
 Osmansko carstvo
| ||||||||
| Vođe | |||||||||
| Laudon Friedrich Koburgski |
|||||||||
Austrijsko-turski rat 1787-1791 vodio se između Habzburške monarhije i Osmanskog Carstva istovremeno kad i Rusko-turski rat 1787.-1792. jer je tad austrijski car Josip II. bio saveznik sa ruskom caricom Katarinom II.
Habzburška monarhija Austrije se dobro pripremila za rat, nakon sklapanja rusko-austrijskog sporazuma u ljeto 1781.,[1] od tad su u Hrvatsku i Kraljevinu Ugarsku prema osmanskoj granici prebačene brojne jedinice.
Na samom početku rata austrijske snage, u brojnim kolonama prodrle su duboko na teritorij Osmanskog carstva sve do Kneževine Vlaške. Ubrzo se situacija na frontu preokrenula i turske snage preuzele inicijativu, tako da su uspjele odbaciti natrag Austrijanace iz Mehadije u Kneževini Vlaškoj i povratiti Banat do 1789.[1], ali rat na dva fronta pokazao se kao nemoguć zadatak, jer su istovremeno doživjele velike poraze u Kneževini Moldaviji gdje je ruski feldmaršal Rumjancev zauzeo utvrde Iaşi i Hotin, a knez Potemkin - nakon duge zimske opsade Očakov u Ukrajini 1788. Vijest o padu Očakova toliko je potresla sultana Abdula Hamida I da je zbog toga umro.
Nakon ruskog pritiska popustila je turska obrana na zapadnom frontu pa su austrijske snage nakon trotjedne kampanje zauzele Beograd 8. oktobra 1789.[1] a nakon tog Craiovu i Bukurešt (1789).[1] Odmah nakon tog počele su zakulisne diplomatske igre Kraljevstva Velike Britanije i Kraljevine Prusije, koje su se s jedne strane bojale jačanja Ruske Imperije, a s druge strane htjele namamiti Austriju u anti-francusku koaliciju, tako da se Austrija povukla iz rata i pristala na mir.[1]
Nakon britanskog pritiska Austrija je potpisala separatni Svištovski mir 4. augusta 1791., na osnovu njega je vratila Osmanskom carstvu sve zauzete teritorije osim utvrde Hotin i uže okolice, i nekih mrvica po Hrvatskoj koje su Osmanlije ranije osvojili i pripojili Bosni (Dvor na Uni, Cetingrad, Drežnik, Ličko Petrovo Selo, Lapac, Srb). nakon završetka Rusko-turskog rata 1787.-1792. (Dubički rat) .[1]