Prijeđi na sadržaj

12 dicembre (dokumentarni film)

Izvor: Wikipedija
12 dicembre
Prijevod12. decembar
RežijaGiovanni Bonfanti
Pier Paolo Pasolini (nepotpisan)
ProdukcijaLotta Continua
European Associated Productions
Alberto Grimaldi (nepotpisan)
Giovanni Bonfanti
MuzikaPino Masi
Premijera1972
Jezikitalijanski
Trajanje43 min (skraćena verzija)
104 min (cela verzija)
Država Italija
Kompanija
DistributerCircolo Ottobre (Italija)
Tehnička ekipa
FotografijaSebastiano Celeste
Dimitri Nicolau
Giuseppe Pinori
Enzo Tosi
Roberto Lombardi
MontažaGiovanni Bonfanti
Lamberto Mancini
Maurizio Ponzi
Pier Paolo Pasolini (nepotpisan)

12 dicembre ili Dodici dicembre[1] (sh.12. decembar) je dokumentarni film iz 1972. u režiji Giovannija Bonfantija i Pier Paola Pasolinija (nepotpisan).[1][2]

Reč je o nezavisnom dokumentarcu o masakru na Piazza Fontani i smrti anarhiste Giuseppea Pinellija.

Sadržaj

[uredi | uredi kod]

Dokumentarac, kroz različite intervjue obavljene širom Italije, analizira neke epizode koje se tiču političkog života zemlje. Među intervjuisanima, pored brojnih radnika i militanata Lotta Continua, nalaze se i namesnik Achille Stuani, član Komunističke partije Italije; Licia Pinelli, Giuseppeova udovica i nekoliko advokata, uključujući i advokate Pietra Valprede.[3]

Produkcija

[uredi | uredi kod]
Pasolini 1975. godine

Razvoj

[uredi | uredi kod]

Film je snimio Pier Paolo Pasolini na predlog i uz suradnju nekih militanata Lotta Continua, formacije komunistički orijentirane krajnje levice.[3] Tokom snimanja postojale su kreativne razlike između poznatog reditelja i grupe,[4] u stvari, Pasolini je želeo da snimi film osude koji bi pojačao antropološki i društveni aspekt zemlje tokom tog perioda.[3][4][5] Nesuglasice su se nastavile i tokom montaže.[6]

„Zašto sam snimio ovaj film zajedno sa grupom mladih drugova iz Lotta Continua? Svakako postoji razlog, ali, da budem iskren, ne mogu da kažem. Kritikovao sam tada, nasilno i možda neprimereno, političko delovanje mladih: mnoge moje kritike su se, nažalost, ispostavile kao tačne, i ne odričem ih se. Međutim, čini mi se da pravu revolucionarnu tenziju danas doživljavaju krajnje levičarske manjine. Globalna i gotovo netolerantna kritika koju oni izražavaju na račun italijanske države i kapitalističkog društva nalazi me potpuno saglasnim u suštini, čak i ako ne često u formi. Zato, sve dok sam sposoban i imam snage, njima se pridružujem...”

– Pordenone, Pasolini, Film u obliku poezije, 1979; st. 97.

U intervjuu datom Panorami 31. decembra 1970. Pasolini je među privremenim naslovima naveo Attacco al potere (Napad na vlast) i 1969.[3]

Snimanje

[uredi | uredi kod]

Snimanje je počelo 12. decembra 1970. i završeno je u junu naredne godine.[6] Održalo se u kamenolomima Carrara, u Milanu, u Viareggio-u, u Napulju i na groblju Musocco, gde je Pinelli sahranjen.[6] Film je finansirao Alberto Grimaldi.[4]

Zasluge

[uredi | uredi kod]

Kako bi izbegli bilo kakve probleme sa zakonom, Pasolini i Grimaldi su odlučili da se njihova imena ne pojave u špici filma.[3]

Montaža

[uredi | uredi kod]

Tokom snimanja snimljeno je Šablon:FormattingError metara filma,[7] ali je montirano samo Šablon:FormattingError; ostatak se smatra izgubljenim.[3] Montažu je u potpunosti izveo Pasolini.[3]

Muzika

[uredi | uredi kod]

Muziku filma komponovao je Pino Masi, u to vreme član Lotta Continua.

Distribucija

[uredi | uredi kod]

U Italiji je film distribuiran od strane Circolo Ottobrea 20. maja 1972. Dokumentarac je takođe predstavljen iste godine na Berlinskom filmskom festivalu[6] i 31. oktobra 2014. na Međunarodnom filmskom festivalu u Beču.[3]

Skraćena verzija dostupna je na YouTube-u.[8]

Kućno video izdanje

[uredi | uredi kod]

Skraćena verzija objavljena je 1995. na VHS-u i 2011. na DVD-u.[6]

Cela verzija

[uredi | uredi kod]

Godine 2013. cela verzija filma, za koju se smatralo da je bila izgubljena, pronađena je u filmskoj arhivi u Hamburgu.[9] Ova verzija, nakon što je restaurirana od strane nemačke izdavačke kuće Laika Verlag i Fondazione Cineteca di Bologna,[3] je prikazana u Bolonji 2015. tokom manifestacije Cinema Ritrovato.[4]

Prijem

[uredi | uredi kod]

Filmska enciklopedija Morandini dala je filmu 3 zvezdice od 5.[6] Alberto Moravia je 30. aprila 1972. u L'Espressu objavio recenziju filma.[3]

Povezane stavke

[uredi | uredi kod]

Izvori

[uredi | uredi kod]
  1. 1,0 1,1 „12 Dicembre”. 
  2. „12 dicembre”. archivi aamod. 
  3. 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 „12 DICEMBRE: PASOLINI RITROVATO”. 
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 „Pasolini in lotta: “12 dicembre””. 
  5. „12 DICEMBRE (1972) di Pier Paolo Pasolini e Giovanni Bonfanti”. 
  6. 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 „12 DICEMBRE”. 
  7. „12 dicembre, il film ritrovato - di Pier Paolo Pasolini e Lotta Continua”. 
  8. Video na YouTube
  9. „Arriva all’Arsenale la versione integrale di 12 Dicembre di Pier Paolo Pasolini”.