Viktorijanski moral
Viktorijanski moral (engleski: Victorian morality) je izraz kojim se opisuje moral, odnosno običaji, društvene norme te konzervativno shvaćanje seksualnosti i uz nju vezanih bioloških i društvenih fenomena u Britanskom Imperiju, odnosno, u širem kontekstu, u zapadnom svijetu tokom 19. vijeka. Ime je dobio po britanskoj kraljici Viktoriji, čija je vladavina od 1837. do 1901. obuhvatila najveći dio tog perioda, poznatog kao viktorijansko doba, u kome je Britanija bila najjača i najuticajnija zemlja na svijetu. Pod viktorijanskim moralom se u svom tradicionalnom tumačenju podrazumijeva odnos prema seksualnosti temeljen na strogom tumačenju kršćanskih normi, koji je priječio njegovo vanjsko izražavanje (kroz "provokativnu" odjeću ili golotinju, odnosno eksplicitnu ili implicitnu erotiku u književnosti i umjetnosti), odnosno monogamni trajni (doživotni) brak između muškarca i žene kao jedini prihvatljivi oblik zadovoljavanja seksualnih potreba (čime su se neprihvatljivim postali ne samo homoseksualnost, poligamija, preljub, prostitucija ili predbračni seks, nego i masturbacija). Viktorijanski moral se ponekad tumači kao posljedica društvenih promjena vezanih uz industrijsku revoluciju, odnosno intenzivnu urbanizaciju, koji je učinio akutnim mnoge oblike društvene patologije vezane uz seks (nezakonita ili napuštena djeca, siromaštvo, prostitucija, kriminal), ali i potrebu da se dotada postojeća društvena stratifikacija očuva tako da viša klasa preuzme "uzvišene moralne standarde" u odnosu na "prostačku" " nižu klasu. Tradicionalno su najveći pobornici viktorijanskog morala bili pripadnici srednje klase, koji su inzistiranjem na "pravilnom ponašanju" nastojali sebe učiniti što bliži višom, a što različitijim od niže klase. Sam izraz se počeo koristiti u prvoj polovici 20. vijeka, prije svega od strane liberalnih i libertinističkih britanskih intelektualaca (prije svega Lyttona Stracheya) kako bi se naglasio kontrast viktorijanske ere sa nešto "opuštenijim" moralnim standardima njihovog doba; sa vremenom se njegova primjena i značenje počela širiti kako bi se primijenila na sve periode prije, odnosno sve standarde seksualnog morala koji su bili stroži od onih uspostavljenih u zapadnom svijetu tokom seksualne revolucije 1960-ih i 1970-ih.
Današnji historičari na "viktorijanski moral" uglavnom gledaju kao na općeniti pojam, koji se ne može vezati uz neki konkretni fenomen, vrijeme ili mjesto, odnosno instituciju, s obzirom da su moralna shvaćanja ili standardi odnosa prema seksualnosti prilično varirali s obzirom na različite vremenske periode ili društvene grupe. Kolokvijalno se pod time najčešće podrazumijevaju najekstremniji oblici, odnosno manifestacije viktorijanskog materijala u obliku cenzure ili represivnih zakona, za koje se, poput tvrdnji o tome da se noge klavira i stolova omotavali tkaninom kako ne bi "podsjećali na gole ženske noge", kasnije ispostavilo da je riječ o mitovima i urbanim legendama.