Za okrug u provinciji Shanxi vidi Okrug Xinjiang

Autonomna regija Ujgurskog naroda - Xinjiang
Xīnjiāng Wéiwú'ěr Zìzhìqū
Autonomna regija Ujgurskog naroda - Xinjiang u državi.
Država  Kina
Upravni oblik Autonomna regija
Službeni jezik kineski, dijalekti
Glavni grad Ürümqi
titula_vladara Nur Bekri
Površina 1.646.900 km²
Stanovništvo 21.813.334
Gustoća 13 stanovnika na km²
Web stranica
Mapa regije

Autonomna regija Ujgurskog naroda - Xinjiang čita se Sinđjang (kineski: 新疆维吾尔自治区, ujgurski: شىنجاڭ, Shinjang) - je jedna od 5 kineskih autonomnih regija, na krajnjem sjeverozapadu zemlje. Xinjiang je autonomna regija ujgurskog naroda, jedne od 56 službeno priznatih Nacionalnih manjina Kine.

Geografija

uredi

Xinjiang sa istoka graniči sa kineskim provincijama Qinghai i Gansu, sa juga sa Autonomnom regijom Tibet. Sa jugozapada sa Afganistanom i pakistansko - indijskim dijelovima Kašmira, sa zapada sa Kirgizstanom i Tadžikistanom. Sa sjeverozapada graniči sa Kazahstanom, a sa sjevera sa Rusijom, te sa Mongolijom na sjeveroistoku.[1]

'Xinjiang su Kinezi vijekovima zvali Xiyu (Zapadne teritorije) tek od 18. vijeka i dinastije Qing, kad su stekli kontrolu nad tom regijom zovu je Xinjiang što na kineskom znači Nova granica.[1] Evropljani su s druge strane isti taj kraj zvali Kineski Turkestan, da naprave razliku od Ruskog Turkestana.[1] Xinjiang je historijska domovina mnogih turkijskih naroda, od kojih su najbrojniji Ujguri.

Xinjiang ima površinu od 1 646 900 km², pa je po tom kriteriju najveća kineska administrativna jedinica[1], ali je sa 21,813.334 stanovnika (procjena iz 2010.) relativno rijetko naseljena regija. Xinjiang je suh planinski polupustinjski kraj, sa rijetkim oazama, u kojim je moguć uzgoj poljoprivrednih kultura, tako da se većina njegovih autohtonih stanovnika bavila nomadskim stočarstvom, lutajući sa svojim stadima po planinskim obroncima u potrazi za pašnjacima.

Glavni grad Xinjianga je Ürümqi, on je ujedno i jedini veći grad.[1]

Izvori

uredi
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Xinjiang (engleski). Encyclopædia Britannica. Pristupljeno 17. 01. 2013. 

Vanjske veze

uredi