Kraljevina Engleska
Kraljevina Engleska (engleski: Kingdom of England) je ime države koja je egzistirala od 927. do 1707. Na svom vrhuncu Kraljevina Engleska je pod svojom vlašću držala dvije trećine Britanije - područje koje odgovara teritoriju današnje Engleske i Walesa - kao i susjednih otoka, ne računajući manje prekomorske posjede i kolonije uspostavljene tokom 16 i 17. vijeka.
|
Kraljevina Engleska svoje poreklo vodi od država koje su tokom Velike seobe naroda u 5. vijeku počeli osnivati germanski doseljenici u Britaniju, među kojima su se najviše isticali Saksonci, Juti i Angli, a koji će kasnije biti poznati pod zajedničkim imenom Anglosaksonci, odnosno preci današnjih Engleza. Među tim državama (kasnije poznatim kao Heptarhija) je do kraja 9. vijeka najviše ojačao Wessex čiji će vladari otpočeti proces ujedinjenja, dovršen 927. godine pod kraljem Ethelstanom Sjajnim. Godine 1066. su Englesku osvojili Normani čiji se vođa, vojvoda William Osvajač proglasio novim engleskim kraljem, ali i započeo nova osvajanja, koja su do 1283. pod vlast Kraljevine Engleske podvrgle susedni Wales (koji je zadržao određenu autonomiju, prvenstveno u pravnim pitanjima, sve do 16. vijeka). Na sjeveru je, pak, uspostavljena granica sa Kraljevinom Škotskom.
Za vladavine Jamesom I - 1603. je formirana personalna unija između Engleske i Škotske koja će se održati sljedeći vijek, uz kraći prekid izazvan revolucijom i uspostavom republikanskog Commonwealtha pod Cromwellom.
Parlament Kraljevine Engleske i Parlament Kraljevine Škotske su 1707. izglasali Zakone o Uniji kojima su te dvije, dotada zasebne države, spojene u unitarnu državu pod imenom Kraljevina Velika Britanija.