Druga Srbija
Druga Srbija (engl. The Other Serbia) je izraz koji se koristi u srpskim intelektualnim krugovima. Nastao je na osnovu knjige „Druga Srbija“ (Ivan Čolović, Aljoša Mimica, Beogradski Krug, Borba, 1992), a predstavlja zbirku od 80 govora sa 10 javnih tribina u Beogradu tokom proleća 1992. Govori su predstavljali otvoreni protest protiv diktature, medijskog jednoumlja, rasta nacionalizma i rata.
Druga Srbija je ona Srbija koja se ne miri sa zločinom.[1]
Glavna aktivnost Druge Srbije početkom jugoslovenskih ratova bili su antiratni protesti u Beogradu 1991-1992 godine, koje su vodili Žene u crnom, Centar za antiratnu akciju i Beogradski krug.[2] „Druga Srbija“ je postala sinonim otpora svih koji su odbili da se pomire sa vlašću i nacionalističkom ideologijom[3] i podržavaju novu, različitu, paralelnu Srbiju[4]. Izraz se često koristi sa ciljem tačnog razdvajanja od nacionalista, populista i drugih militarističkih opcija kao i vladine opcije. U istom značenju se upotrebljava i izraz građanska Srbija.[5][6] Ponekad se istoričarka Latinka Perović naziva "majkom druge Srbije"[7], dok se filozof Radomir Konstantinović naziva "guru druge Srbije".[8]
Obnova ideje „Druge Srbije“ započela je 2002. godine kada je Helsinški odbor za ljudska prava objavio knjigu „Druga Srbija – deset godina posle (1992-2002)“. Latinka Perović u svom predgovoru govori o „nacional boljševičkoj ideologiji u Srbiji“ koja je „do ludila fanatizovala mase“, a kao glavnog nacionalističkog ideologa imenuje Dobricu Ćosića. Radomir Konstantinović u svom predgovoru kaže da „srpski nacionalizam ne pristaje na Haški tribunal onako kako ne pristaje na suočavanje sa sopstvenim zločinima“, i zato je Druga Srbija i dan-danas „jedina moguća budućnost Srbije“. U oktobru 2002. godine Mirko Đorđević, Milan Đorđević, Filip David, Dragan Velikić, Predrag Čudić, Vladimir Arsenijević, Bogdan Bogdanović, Radmila Lazić i Laslo Vegel su uputili „Pismo upozorenja srpskoj kulturnoj javnosti“ u kojem kažu da je u Srbiji „sve prisutnije ponovno oživljavanje radikalnog nacionalizma“ i da „sprega struktura moći od SANU do Generalštaba i Crkve, uz učešće partijskih moćnika, stvara atmosferu (…) novog jednoumlja“.[9]
2007. godine je pokrenut sajt „Peščanika“, sa rubrikom koja je nazvana „Druga Srbija“, čiji su autori opisani kao „intelektualci građanske orijentacije“.
Izvori
uredi- ↑ Filozofija Srbije
- ↑ Antiratne i mirovne ideje u istoriji Srbije i antiratni pokreti do 2000. godine
- ↑ „The Other Serbia”. Arhivirano iz originala na datum 2005-02-19. Pristupljeno 2010-04-06.
- ↑ „The Other Serbia”. Arhivirano iz originala na datum 2004-11-04. Pristupljeno 2010-04-06.
- ↑ Očekujem da građanska Srbija izađe na biralište
- ↑ „Druga, građanska Srbija, Srbija kojoj se žuri”. Arhivirano iz originala na datum 2013-04-19. Pristupljeno 2010-04-07.
- ↑ Latinka Perović: Majka "Druge Srbije"[mrtav link]
- ↑ Konstantinović, guru 'druge Srbije', ispraćen šapatom
- ↑ SLOBODAN ANTONIĆ Izvorna i projektovana Druga Srbija II