Zdobycie Riazania (1237)
| Najazd mongolski na Ruś | |||
 Ruś Kijowska w roku 1237 | |||
| Czas |
16 grudnia – 21 grudnia 1237 r. | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Wynik |
Zwycięstwo wojsk mongolskich | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie świata  | |||
| 54,39711°N 40,42771°E/54,397114 40,427714 | |||
Zdobycie Riazania – zajęcie i zniszczenie Riazania w grudniu 1237 r. w trakcie mongolskiego najazdu na Ruś.
Tło historyczne
[edytuj | edytuj kod]W lutym 1236 r. rozpoczęła się koncentracja potężnych oddziałów mongolskich przeznaczonych do uderzenia na Ruś i Europę Wschodnią. Wojskami, których liczebność szacowana jest na 120 – 140 tys. wojowników[1], dowodził Batu-chan oraz znakomity wódz mongolski Subedej. Kampanię przeciwko Rusi, poprzedziło zdobycie i zniszczenie przez Mongołów w 1236 r. państwa Bułgarów wołżańskich oraz następnie podbój pozostałych ludów nadwołżańskich. Po przekroczeniu Wołgi wojska mongolskie zostały rozdzielone. Główna ich część pod wodzą Mongkego ruszyła przeciw Połowcom[2].
Obrona Riazania
[edytuj | edytuj kod]Mniejsza część wojsk mongolskich pod wodzą Batu-chana skierowała się ku granicom księstwa riazańskiego, docierając w grudniu 1237 r. pod mury Riazania. Do miasta zostało wysłane poselstwo z żądaniem poddania się władzy Batu-chana oraz dostarczenia dziesięciny „ze wszystkiego”[3]. Książę riazański Jerzy Igorowicz dumnie odmówił, jednak chcąc zyskać na czasie wysłał do obozu mongolskiego własnego syna Fiodora z bogatymi podarunkami. Został on zgładzony, nie nadeszła także pomoc ze strony wielkiego księcia włodzimierskiego Jerzego II i księcia czernichowskiego Michała I[4].
Riazań był położony na wysokim brzegu Oki. Gród otaczała głęboka fosa i ziemno-kamienny wał o wysokości 7 m i długości 4 – 5 km, wzmocniony ostrokołem[4]. Oblężenie trwało 6 dni, od 16 do 21 grudnia 1237 r. W ostatnim dniu nastąpił generalny szturm na miasto, który zakończył się jego zdobyciem. Zdobyty gród zrównano z ziemią a wszystkich mieszkańców wraz z księciem Jerzym Igorowiczem i jego rodziną wymordowano[5].
Po zdobyciu stolicy księstwa riazańskiego Mongołowie wyruszyli w kierunku granic wielkiego księstwa włodzimierskiego. Tragiczny los Riazania podzielili wkrótce mieszkańcy Kołomny, Włodzimierza nad Klaźmą, Moskwy i innych miast Rusi Zaleskiej[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Podhorodecki 1986 ↓, s. 13.
- ↑ Gumilow 2004 ↓, s. 111.
- ↑ Ochmański 1986 ↓, s. 66.
- ↑ a b Podhorodecki 1986 ↓, s. 15.
- ↑ Bazylow 1985 ↓, s. 127.
- ↑ Gumilow 2004 ↓, s. 112.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Ludwik Bazylow: Historia Rosji, t. I. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1985. ISBN 83-01-03731-8.
- Lew Gumilow: Od Rusi do Rosji. Warszawa: Polski Instytut Wydawniczy, 2004. ISBN 83-89700-04-2.
- Andrzej Michałek: Słowianie wschodni. Warszawa: Bellona, 2005.
- Jerzy Ochmański: Dzieje Rosji do roku 1861. Warszawa-Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1986. ISBN 83-01-03039-9.
- Leszek Podhorodecki: Kulikowe Pole 1380. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1986. ISBN 83-11-07213-2.