Przejdź do zawartości

Wzgórza Gumińskie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wzgórza Gumińskie
Ilustracja
Megaregion

Pozaalpejska Europa Środkowa

Prowincja

Masyw Czeski

Podprowincja

Sudety z Przedgórzem Sudeckim

Makroregion

Przedgórze Sudeckie

Mezoregion

Wzgórza Niemczańsko-Strzelińskie

Mikroregion(y)

Wzgórza Gumińskie

Wzgórza Gumińskie – pasmo wzgórz, będące częścią Wzgórz Niemczańsko-Strzelińskich, rozciągające się południkowo od potoku Krzywula, za którym znajduje się Masyw Ślęży i Równina Wrocławska, do Obniżenia Ząbkowickiego, na długości ponad 16 kilometrów.

Z zachodu graniczą (kolejno od północy) z Wzgórzami Krzyżowymi, Gilowskimi i Bielawskimi.

Na styku Wzgórz Krzyżowych, Gilowskich i Gumińskich powstała mała Kotlinka Gilowska, natomiast pomiędzy Wzgórza Gilowskie i Wzgórza Bielawskie wcina się wąski pas Kotliny Dzierżoniowskiej, na którym leży Piława Górna. Od wschodu Wzgórza Gumińskie graniczą z Wzgórzami Dębowymi, od których oddziela je dolina Ślęzy, oraz Szklarskimi. W dolinie Ślęzy rozlokowało się jedno z najstarszych miast Dolnego Śląska, Niemcza.

W Dolinie Szklarki na styku wzgórz Gumińskich, Dębowych i Szklarskich leży uzdrowisko Przerzeczyn-Zdrój. Wzgórza częściowo pokryte są lasem. Północna część, mocniej rozczłonkowana, przecinana jest Doliną Siedmiu Stawów w okolicach Goli Dzierżoniowskiej oraz Doliną Piekielnego Potoku (zwaną wąwozem Piekiełko lub Tatarską Doliną[1]) wyrzeźbionym przez Piekielny Potok. Na terenie Wzgórz Gumińskich znajduje się użytkowany kamieniołom tzw. sjenitu (granodiorytu) w Kośminie. Przez wąwóz Piekiełko przechodzi żółty szlak turystyczny, zielony natomiast prowadzi od wąwozu Piekiełko na południe wzdłuż grzbietu Wzgórz Gumińskich.

Najwyższy szczyt – Gontowa (377 m n.p.m.). Inne szczyty od północy:

Wzgórza zbudowane są z łupków łyszczykowych i granodiorytów.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Walczak W.,1970, Dolny Śląsk Cz. 2 Obszar Przedsudecki, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa.
  • Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: PWN, 2002. ISBN 83-01-13897-1.