Wiktoria Niedziałkowska

Wiktoria Niedziałkowska
Data i miejsce urodzenia	6 listopada 1851 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	5 lutego 1914 ; Warszawa
Miejsce spoczynku	Cmentarz Łyczakowski we Lwowie
Zawód, zajęcie	nauczycielka
Narodowość	polska
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wiktoria Niedziałkowska herbu Rawicz (ur. 6 listopada 1851 w Warszawie, zm. 5 lutego 1914 tamże) – polska nauczycielka.

Życiorys

Urodziła się w 1851 w Warszawie^[1]^[2]^[3]. Była córką powstańca styczniowego i urzędnika Wydziału Krajowego Karola Rawicz Niedziałkowskiego (1823-1900)^[1]^[4].

Kształciła się w klasztorze sióstr wizytek, a po jego zamknięciu przez władze rosyjskie, w pensjonacie Anny Jasieńskiej^[1]. Studiowała w Instytucie Maryjskim, gdzie otrzymała patent nauczycielski^[1]. Od 1871 pracowała jako nauczycielka, początkowo uczyła w domach prywatnych i w szkołach dla dziewcząt na obszarze Królestwa Polskiego^[1]^[2]. Po tym jak jej ojciec był zmuszony po powstaniu styczniowym opuścić te ziemie, około 1873 wyjechała wraz z siostrą Klementyną do Lwowa pod zaborem austriackim^[1]. Tam nostryfikowała swój dyplom i przez pewien czas uczyła u sióstr Benedyktynek ormiańskich^[1]. W 1876 wraz z Klementyną założyła we Lwowie zakład wychowawczy^[1] - pierwsze gimnazjum dla dziewcząt o profilu humanistycznym^[2]. W 1879 zdała jeszcze egzamin wydziałowy z grupy filologiczno-historycznej^[1]. Zakład mieścił się przy ul. Jagiellońskiej i początkowo obejmował 5 klas^[1]. Wraz z rozwojem placówki oraz jej sławą siedziba była przenoszona na ul. Kościuszki, a potem na ul. Kopernika, gdzie powstał własny gmach^[1]. W 1901 szkoła ta została przekształcona w 6-klasowe liceum^[2]. W 1908 obok szkoły ludowej i liceum otworzyła gimnazjum realne z prawem publiczności^[2]. W zakładzie uczyła literatury polskiej^[2]. Do 1914 właścicielką Prywatnego Żeńskiego Gimnazjum Realnego Wiktorii Niedziałkowskiej we Lwowie z prawem publiczności (kierownikiem był Mieczysław Jamrógiewicz) oraz kierowniczką XIV 4-klasowej żeńskiej szkoły we Lwowie^[5].

Należała do organizacji oświatowych i kulturalnych oraz do związku kobiet^[2]. Od 1875 członkini Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego^[2].

Zmarła 5 lutego 1914 w Warszawie^[1]^[2]^[3]. Została pochowana w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie^[6]. Na jej tabliczce nagrobnej wypisano słowa:

W latach niewoli wychowała
pokolenie dla wolnej Polski.
Miłość Boża królowała w niej
a razem i miłość obowiązku.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l † Wiktoria Niedziałkowska. „Kurjer Lwowski”. Nr 37, s. 1, 6 lutego 1914.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Niedziałkowska (Rawicz-N.), Wiktoria (1851-1914). biographien.ac.at. [dostęp 2022-05-09]. (niem.).
↑ ^a ^b Wiktoria Niedziałkowska. sejm-wielki.pl. [dostęp 2022-05-09].
↑ Stanisław Nicieja: Cmentarz Łyczakowski we Lwowie w latach 1786–1986. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1988, s. 316. ISBN 83-04-02817-4.
↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 652, 800.
↑ Stanisław Nicieja: Cmentarz Łyczakowski we Lwowie w latach 1786–1986. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1988, s. 355. ISBN 83-04-02817-4.

Bibliografia

Dzieła Wiktorii Niedziałkowskiej w bibliotece Polona

[KL-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l † Wiktoria Niedziałkowska. „Kurjer Lwowski”. Nr 37, s. 1, 6 lutego 1914.

[B-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Niedziałkowska (Rawicz-N.), Wiktoria (1851-1914). biographien.ac.at. [dostęp 2022-05-09]. (niem.).

[SW-3] Wiktoria Niedziałkowska. sejm-wielki.pl. [dostęp 2022-05-09].

[4] Stanisław Nicieja: Cmentarz Łyczakowski we Lwowie w latach 1786–1986. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1988, s. 316. ISBN 83-04-02817-4.

[5] Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 652, 800.

[6] Stanisław Nicieja: Cmentarz Łyczakowski we Lwowie w latach 1786–1986. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1988, s. 355. ISBN 83-04-02817-4.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]