Wikipedysta:Wielki Borsuk/Abu Madyan

Abu Madyan
	; Wejście do meczetu Sidi Boumediene
Imię i nazwisko urodzenia	ابو مدين شعيب بن الحسين الأنصاري الأندلسي
Imię i nazwisko	Abu Madyan Shuʿayb ibn al-Husayn al-Ansari al-Andalusi
Data i miejsce urodzenia	1126 ; Cantillana, Al-Andalus
Data i miejsce śmierci	1198 ; Tlemcen, Algieria
Miejsce spoczynku	Meczet Sidi Boumediene
Zawód, zajęcie	filozof
Miejsce zamieszkania	Bidżaja
Wyznanie	islam
	Odznaczenia
	{{{odznaczenia}}}
	[[commons:{{{commons}}}\|Multimedia w Wikimedia Commons]]

Wejście do meczetu *Sidi Bou Médine*, ok. 1900

Odwiedziny grobowca *Sidi Boumediène* w dystrykcie El Eubbad, w Tilimsan (Tlemcen) w Algierii, w dniu Maulid .

Abu Madyan Shu'ayb ibn al-Husayn al-Ansari al-Andalusi (arab. ابو مدين شعيب بن الحسين الأنصاري الأندلسي; C 1126 – 1198 n.e.) znany jako Abū Madyan był wpływowym andaluzyjskim mistykiem i wielkim mistrzem sufizmu.

Jest nazywany jedną z najważniejszych postaci mistycyzmu Maghrebu, ponieważ był prekursorem sufizmu na tym obszarze geograficznym. Oddany żarliwej służbie Bogu, przyczynił się do wprowadzenia wejrzenia w siebie i harmonijnego łączenia spraw wewnętrznych z obrzędami zewnętrznymi poprzez ascezę. ^[1]

Wśród jego najsłynniejszych uczniów znajdują się Ibn Arabi (zm. 637/1240) i historyk Ibn Hammad (zm. 628/1230). ^[2] ^[3]

Życie

Abu Madyan urodził się w w 1126 r Cantillana, małym miasteczku położonym około 35 kilometrów od Sewilli. Pochodził z mało znanej rodziny, a jego rodzice byli biedni. Gdy dorósł, nauczył się zawodu tkacza, co był owówczas popularnym zawodem. Jednakże jego nienasycony głód wiedzy wzbudził jego zainteresowanie Koranem oraz studiowaniem religii i mistycyzmu Po przepłynięciu Cieśniny Gibraltarskiej przez jakiś czas pracował u rybaków w Sabta (Ceuta). Następnie udał się do Marrakeszu, gdzie służył w armii Almoravidów broniącej miasta. ^[4]

Wkrótce potem Abu Madyan udał się do Fezu, aby kontynuować edukację. Do Fezu wyjechał mniej więcej pod koniec ery Almorawidów lub na początku powstania państwa Almohadów. ^[5] W Fezie studiował pod kierunkiem Abu Ya'azza al-Hazmiri, Ali Hirzihim i al-Dakkak. Al-Dakkak zapewnił mu khirkę, czyli płaszcz przekazywany z mistrza na ucznia na ścieże rozwoju sufiego. W tym czasie, Abu Madyan był szczególnie zafascynowany mistycyzmem Sidi Ali Ibn Harazema. Po ukończeniu studiów u mistrza Abu Ja'zy wyruszył na Wschód, Podczas pobytu na Wschodzie zapoznał się z twórczością Al-Ghazalego, jednego z najwybitniejszych filozofów islamu sunnickiego.^[6]

Następnie Abu Madyan udał się do Mekki, gdzie spotkał wielkiego muzułmańskiego świętego Dżilaniego i ukończył pod jego okiem rozwój duchowy Po powrocie udał się do miasta Bidżaja, gdzie praktykował surową ascezę i zyskał reputację dzięki swojej sporej wiedzy. Ludzie przyjeżdżali z daleka, aby słuchać jego wykładów i konsultować się z nim w różnych sprawach. Ludzie wierzyli, że potrafił nawet czynić cuda.

Jego przekonania były sprzeczne z poglądami lekarzy Almohadzkich z miasta Bidżaja. Także Almohadzi byli zaniepokojeni jego rosnącą reputacją i chcieli się go pozbyć.

Ostatecznie Madyan osiadł w mieście Bidżaja, gdzie założył szkołę meczetową (zawiya). Sama ilość sława i wpływy, jakie zyskał Abu Madyan, wzbudziła poważne zaniepokojenie ówczesnej władzy w Maghrebie. Z tego powodu kalif Almohadzki Jakub al-Mansur wezwał Abu Madyana do Marakeszu, aby mógł z nim osobiście porozmawiać. Po wezwaniu do Marakeszu Abu Madyan zachorował i zmarł w pobliżu rzeki Ysser ( arab.‏يسر‎ ), zanim dotarł do celu w 594/1198.^[7] Jego ostatnie słowa brzmiały „Allah al-Haqq” (z arab. Bóg to Prawda) . Został pochowany w al-'Ubbad niedaleko Tlemcen w Algierii. Jego pogrzeb był szeroko upamiętniany przez mieszkańców miasta i od tego czasu jest uważany za jego patrona i obrońcę. Mauzoleum zostało zbudowane na polecenie władcy Almohadów, Muhammada al-Nasira. Od czasu jego śmierci wielu książąt i królów Tlemcen rozbudowywało mauzoleum. Wiele budowli, z których sporo jest nadal dobrze zachowanych, powstało na jego cześć obok grobowca. Zbudowane zostały przez królów Marinidów, którzy kontrolowali Tlemcen w XIV wieku. Jednym z takich obiektów jest meczet Sidi Boumediene. Miejsce pochówku Abu Madyana stało się centrum wspaniałej architektury i nadal jest ośrodkiem pielgrzymek. ^[5]

Nauki

Podstawowymi cnotami nauczanymi w szkole Madyana w Bidżaja były pokuta (tawba), asceza ( zuhd ), składanie wizyt innym mistrzom i służba doświadczonym mistrzom. Kładł nacisk na futuwa (młodość/rycerskość), ale tylko wówczas, gdy towarzyszyło temu posłuszeństwo władcy, unikanie nieporozumień między wiernymi, sprawiedliwość, stałość, szlachetność umysłu, potępianie niesprawiedliwych i poczucie zadowolenia z darów Boga. Ze względu nacisku mistrza na akceptację emocji, Madyan i jego zwolennicy nie chcieli ograniczyć się jedynie do ascezy i medytacji, lecz zamiast tego żyli z dnia na dzień, utrzymując bliskie relacje z otaczającymi ich ludźmi. Oprócz dzielenia się swoją wiedzą ze swoimi uczniami, Abu Madyan napisał wiele wierszy. Przemawiał przypowieściami, aby nawiązać kontakt z masami, a nie tylko z intelektualistami.

Według Yahya Khalduna wszystkie nauki Abu Madyana można podsumować w pewnym wersecie, który często powtarzał: „Powiedz Allah! i porzuć wszystko, co jest materią lub jest z nią powiązane, jeśli pragniesz osiągnąć cel prawdy”. ^[5]

Dziedzictwo

Oprócz osiągnięcia zaszczytnego statusu i nauczania setek uczniów, Abu Madyan pozostawił po sobie znaczące dziedzictwo. Zyskał ogromną popularność dzięki stałemu kontaktowi z wiernymi, nawet pomimo wysokiego statusu naukowego. Miał osobowość i sposób mówienia, które jednoczyły ludzi ze wszystkich środowisk, od zwykłych ludzi po naukowców. Nawet dziś uczeni twierdzą, że nikt w tamtym czasie nie prześcignął go pod względem wpływów religijnych i intelektualnych. Jego szkoła wydała na świat wielu świętych, a spośród 46 świętych sufickich w regionie Rif piętnastu było jego uczniami. Ludzie do dziś odwiedzają jego grób, prosząc Boga o jego wstawiennictwo(tawassul). Odwiedzają go wierni z całego świata.

Myśl

Zachowało się niewiele pism Abu Madyana, a spośród tych, które nadal istnieją, znajdziemy wiersze mistyczne, testament (wasiyya) i wyznanie wiary (akida). Zachęcał raczej do swobodnego wyrażania emocji niż surowości, ale także otwarcie popierał ascezę, jako całkowite oddania Bogu i minimalistyczny styl życia.

Twórczość

Bidayat al Mouridin
Diwan, (zbiór jego wierszy)
Ouns al Wahid
Tahfat al Arib
Droga Abu Madyana, zbiór dwujęzyczny, Islamic Texts Society, Cambridge, 1996. Tłumaczenie: Vincent Cornell .
Adab al-Murid, Wiersz o etykiecie dla początkujących na duchowej ścieżce suluk.

Bibliografia

↑ "Sidi Boumediene Chouaib, pôle du soufisme au Maghreb: Un nom lié à la ville ancestrale" ["Sidi Boumediene Chouaib, center of Sufism in the Maghreb: A name linked to the ancient city"] Szablon:Webarchive (fr.). El Moudjahid (Algiers). 16 Kwiecień, 2011.
↑ Ahmad Farid al-Mazidi: شيخ الشيوخ في الأمصار أبو مدين الغوث. Lebanon: Dar al-Kutub al-'Ilmiyya, 2010, s. 150. ISBN 978-2-7451-6826-9. (Błąd! Nieznany kod języka: Arabic. Sprawdź listę kodów.).
↑ Hifnawi Ba'li: الرحلات الحجازية المغاربية: المغاربة الأعلام في البلد الحرام. Jordan: Yazouri Group for Publication and Distribution, 2018, s. 302. ISBN 978-9957-79-136-0. (Błąd! Nieznany kod języka: Arabic. Sprawdź listę kodów.).
↑ Stephen Cory: Dictionary of African Biography. OUP USA, 2012, s. 63–64. ISBN 978-0-19-538207-5. (ang.).
↑ ^a ^b ^c The Encyclopaedia of Islam. Leiden: EJ Brill, 1913, s. 98–99. Błąd w przypisach: Nieprawidłowy znacznik <ref>; nazwę „BrillEOI98-99” zdefiniowano więcej niż raz z różną zawartością
↑ Szablon:Cite encyclopedia
↑ Ibn al-Zayyat al-Tadili: {{{tytuł}}}. Wyd. Ahmed Toufiq. c. 1220, s. 319. (arab.).

Źródła

Arnaldez, R. „Falsafa”. Encyclopediae of Islam, wydanie drugie, pod redakcją: P. Bearman;, Th. Bianquis; CE Bosworth;, E. van Donzel; i WP Heinrichsa. Brill, 2011. Brill Online Augustana. 5 kwietnia 2011 r
Zarcone, Th. ; Hunwick, Jo; Ernst, C.; Jong, F. de;, L. Msignon-[B. Radtke]; Aubin, Franciszka. „Taṣawwuf (a.”). Encyclopediae of Islam, wydanie drugie. Pod redakcją: P. Bearman;, Th. Bianquis, CE Bosworth, E. van Donzel; i WP Heinrichsa. Brill, 2011. Świetne w Internecie. Augustana. 5 kwietnia 2011 r
Griffel, Frank, „Al-Ghazali”, The Stanford Encyclopedia of Philosophy (jesień 2008), Edward N. Zalta (red.),
Marçais, G. „Abū Madyan, S̲h̲uʿayb b. al-Ḥusayn al-Andalusī” Encyclopediae of Islam, wydanie drugie. Pod redakcją: P. Bearman;, Th. Bianquis, CE Bosworth, E. van Donzel; i WP Heinrichsa. Brill, 2011. Augustana, 3 kwietnia 2011 r

[[Kategoria:Zmarli w 1198]] [[Kategoria:Ibn Arabi]] [[Kategoria:Al-Andalus]] [[Kategoria:Sufizm]] [[Kategoria:Filozofia]]

[ElMoudjahid20110416-1] "Sidi Boumediene Chouaib, pôle du soufisme au Maghreb: Un nom lié à la ville ancestrale" ["Sidi Boumediene Chouaib, center of Sufism in the Maghreb: A name linked to the ancient city"] Szablon:Webarchive (fr.). El Moudjahid (Algiers). 16 Kwiecień, 2011.

[2] Ahmad Farid al-Mazidi: شيخ الشيوخ في الأمصار أبو مدين الغوث. Lebanon: Dar al-Kutub al-'Ilmiyya, 2010, s. 150. ISBN 978-2-7451-6826-9. (Błąd! Nieznany kod języka: Arabic. Sprawdź listę kodów.).

[3] Hifnawi Ba'li: الرحلات الحجازية المغاربية: المغاربة الأعلام في البلد الحرام. Jordan: Yazouri Group for Publication and Distribution, 2018, s. 302. ISBN 978-9957-79-136-0. (Błąd! Nieznany kod języka: Arabic. Sprawdź listę kodów.).

[4] Stephen Cory: Dictionary of African Biography. OUP USA, 2012, s. 63–64. ISBN 978-0-19-538207-5. (ang.).

[BrillEOI98-99-5] The Encyclopaedia of Islam. Leiden: EJ Brill, 1913, s. 98–99. Błąd w przypisach: Nieprawidłowy znacznik <ref>; nazwę „BrillEOI98-99” zdefiniowano więcej niż raz z różną zawartością

[:02-6] Szablon:Cite encyclopedia

[tash-7] Ibn al-Zayyat al-Tadili: {{{tytuł}}}. Wyd. Ahmed Toufiq. c. 1220, s. 319. (arab.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]