U-764
| Historia | |
| Stocznia | |
|---|---|
| Położenie stępki |
1 lutego 1941 |
| Wodowanie |
13 marca 1943 |
 Kriegsmarine
| |
| Wejście do służby |
6 maja 1943 |
| Los okrętu |
zatopiony po wojnie |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
na powierzchni 769 t |
| Długość |
67,1 m |
| Szerokość |
6,2 m |
| Zanurzenie |
4,74 m |
| Napęd | |
| na powierzchni 2800 KM w zanurzeniu 750 KM | |
| Prędkość |
na powierzchni 17,7 w. |
| Zasięg |
na powierzchni 8550 Mm (10 w.) |
| Uzbrojenie | |
| 5 wyrzutni torped (zapas 14) lub 39 min TMB lub 26 min TMA, działo 88 mm działko 20 mm | |
| Załoga |
44 |
U-764 – niemiecki okręt podwodny (U-Boot) typu VII C z okresu II wojny światowej. Okręt wszedł do służby w 1943 roku. Jedynym dowódcą był Oblt. Hanskurt von Bremen.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Wcielony do 8. Flotylli U-Bootów celem szkolenia załogi, od listopada 1943 roku kolejno w 9. i 11. Flotylli jako jednostka bojowa.
Odbył osiem patroli bojowych, podczas których zatopił jeden statek o pojemności 638 BRT i dwa okręty – fregatę typu Captain HMS „Blackwood” (1085 t) i okręt desantowy HMS LCT-1074 (611 t).
27 listopada 1943 roku U-764 zestrzelił atakujący go brytyjski samolot Vickers Wellington. Przebywające w pobliżu U-262 i U-238 uratowały po jednym członku załogi bombowca. Podczas przesłuchania radiooperatora Niemcy dowiedzieli się, że alianckie samoloty są w stanie lokalizować U-Booty na podstawie pasywnego namierzania urządzenia ostrzegającego Naxos. W związku z tym zakazano używania go na U-Bootach. 29 i 30 listopada 1943 roku okręt atakowany był (bezskutecznie) przez samoloty z lotniskowca eskortowego USS „Bogue”[1]. 15 czerwca 1944 roku kontratak jednostek eskorty po zatopieniu HMS „Blackwood” uszkodził U-Boota i zmusił do powrotu do Brestu.
Poddany 14 maja 1945 roku w Loch Eriboll (Szkocja), przebazowany do Loch Foyle (Szkocja). Zatopiony 2 lutego 1946 roku podczas operacji Deadlight.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- David M. Hird: The Grey Wolves of Eribol. Dunbeath: Whittles, 2010, s. 79. ISBN 1-904445-32-2.
- U-764. www.uboat.net. [dostęp 2012-02-13]. (ang.).