Przejdź do zawartości

Teodozjusz Tyrnowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Teodozjusz
Mnich
Ilustracja
Kraj działania

Bułgaria

Data urodzenia

1300

Data śmierci

1363

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Bułgarski Kościół Prawosławny

Śluby zakonne

do 1350

Teodozjusz, imię świeckie nieznane (ur. ? w Wielkim Tyrnowie, zm. 27 listopada 1363) – bułgarski mnich prawosławny, twórca monasteru Narodzenia Matki Bożej w Kilifarewie i pierwszy w Bułgarii nauczyciel hezychazmu.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Według hagiografii pochodził ze znakomitej rodziny bułgarskiej z Tyrnowa. Od młodości pragnął zostać prawosławnym mnichem, toteż opuścił rodzinę i wstąpił do monaster św. Mikołaja w Arczarze, gdzie złożył wieczyste śluby mnisze przed igumenem Hiobem. Po wielu latach ascetycznego życia powrócił do Tyrnowa i zamieszkał w monasterze Zaśnięcia Matki Bożej. Szybko go jednak opuścił i przeniósł się najpierw do klasztoru w Czerwenie, a następnie do monasteru Matki Bożej w pobliżu Sliwenu[1].

Dowiedziawszy się o monasterze Paroria w górach Strandża, założonym przez mnicha Grzegorza, udał się do niego[1] i został uczniem duchowym Grzegorza[2]. Następnie powrócił do Tyrnowa i w jego okolicy, w Kilifarewie, założył ok. 1350[2] monaster Narodzenia Matki Bożej, gdzie nauczał hezychazmu, zdobywając sławę świętego starca. Uczestniczył w polemikach religijnych w Bułgarii, zwalczał herezje bogomilską i warłaamicką[1].

W 1363 udał się do Konstantynopola, w tym samym roku zmarł[1].

Uczniem Teodozjusza był Eutymiusz Tyrnowski, mnich, w latach 1375–1393 patriarcha Bułgarii, jeden z najwybitniejszych bułgarskich pisarzy średniowiecznych[2].

Teodozjusz i założony przez niego monaster pojawiają się na kartach powieści Emiliana Stanewa Antychryst[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Parteniusz, biskup lewkijski, Житие на преподобни Теодосий Търновски
  2. a b c Teresa Dąbek-Wirgowa: Historia literatury bułgarskiej. Wrocław: Ossolineum, 1980. ISBN 83-04-00283-3., ss.42–44.
  3. G. Szwat-Gyłybowa, Haeresis Bulgarica w bułgarskiej świadomości kulturowej XIX i XX wieku, Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, Warszawa 2005, ss.216–219.