Przejdź do zawartości

Teodozja Drewińska

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Teodozja Drewińska
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 maja 1848
Sanok

Data śmierci

14 września 1941

Faksymile
Multimedia w Wikimedia Commons

Teodozja Petronela Drewińska (ur. 29 maja 1848 w Sanoku, zm. 14 września 1941 tamże) – polska nauczycielka, pedagog, działaczka społeczna.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]
Grobowiec rodziny Drewińskich na cmentarzu w Sanoku

Teodozja Petronela Drewińska urodziła się 29 maja 1848 w Sanoku[1][a]. Była córką[b] Szymona Drewińskiego[1] (przybyły wraz z Mateuszem Beksińskim do Galicji z obszaru zaboru rosyjskiego po upadku powstania listopadowego w 1831[2], w Sanoku pracujący jako szynkarz wzgl. oberżysta[3], radny miejski tamże[4], zm. 1875 w wieku 64 lat[5]) i Klary z domu Witowskiej[1] (wzgl. Klarysa, ur. 1809[6][7][8], wdowa pochodząca z ziemiańskiego rodu Rylskich, posiadających majątki Berezka i Hoczew, córka Emila Rylskiego[9], właściciela Hoczwi[10][11], zm. 1872 w wieku 64 lat[12][13])[14]. Jej rodzeństwem byli: Mikołaj Teofil (ur. 1837[15]), Franciszka Teresa (ur. 1839[16], Marianna Agnieszka (ur. 1842[3]), Sabina Franciszka (ur. 1843[17], zm. 1922[18]), Maurycy[19] (1845-1916, lekarz[20], dyrektor Szpitala Powszechnego w Sanoku[21], był pradziadkiem poety Janusza Szubera[22])[14][23], Eleonora[14]. Rodzicami chrzestnymi Teodozji Drewińskiej był Walenty Lipiński oraz Elżbieta Piątkowska (żona późniejszego naczelnika gminy Sanok, Sebastiana Piątkowskiego[24])[1]. Jeden jej braci popełnił samobójstwo[25]. Po śmierci rodziców zajmowała się całą rodziną, posiadającą trzy domy[25]. Rodzina Drewińskich zamieszkiwała w drewnianym domu, umiejscowionym przy ówczesnej ulicy Zielonej (późniejsza ulica Jana III Sobieskiego), orientacyjnie położonym naprzeciw budynku przy ul. Teofila Lenartowicza 2, który został zlikwidowany w latach 70. XX wieku, a na jego miejscu powstał blok mieszkalny.

W okresie zaboru austriackiego Teodozja Drewińska ukończyła kształcenie w Wyższym Seminarium Nauczycielskim w Przemyślu (złożyła egzamin z zakresu matematyki, fizyki i przyrody). W 1875 rozpoczęła stałą służbę w szkolnictwie[26]. Podjęła pracę nauczycielki w szkole dla panien w Sanoku. Jako kwalifikację zawodową uzyskała egzamin wydziałowy III grupy[26]. Początkowo pracowała jako pomocnica (kandydatka) w trzyklasowej szkole trywialnej dla dziewcząt (kierowanej przez Józefę Rapf, żonę Jerzego)[27][28][29][30], następnie była nauczycielką w czteroklasowej żeńskiej szkole ludowej[31][32][33], której została kierowniczką około 1877[34][35][36][37][38][39][40][41][42][43][44][45][46][47], a po przekształceniu od około 1891 kierowała sześcioklasową szkołą żeńską[48][49][50][51][52][53][54][55][56]. 20 grudnia 1899 została wybrana przez Radę Miejską na posadę dyrektorki[57] trzyklasowej szkoły wydziałowej żeńskiej w Sanoku, połączonej z czteroklasową szkołą pospolitą[56][58][59][60][61][62][63][64][65][66][67][68][69][70], a od około 1912 dyrektorką pięcioklasowej szkoły wydziałowej żeńskiej w Sanoku, połączonej z czteroklasową szkołą pospolitą[71][72][73]). 23 kwietnia 1882 została wybrana członkinią wydziału oddziału Towarzystwa Pedagogicznego w Sanoku i wówczas pojawiła się inicjatywa Mieczysława Jamrógiewicza (dyrektora miejscowego C. K. Gimnazjum Męskiego) utworzenia w mieście wyższej szkoły żeńskiej pod egidą organizacji[74]. Była organizatorką i została kierowniczką powołanego w 1901 Instytutu Naukowego Żeńskiego (Instytutu Naukowo-Wychowawczego Żeńskiego) w Sanoku[75], mieszczącego się w kamienicy pod obecnym adresem ul. Rynek 2[76]. Była tam nauczycielką języka francuskiego i historii sztuki[25]

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w latach 20. II Rzeczypospolitej pozostawała dyrektorką Szkoły Żeńskiej nr 1 im. Królowej Jadwigi[26][77][78] oraz dyrektorką Wyższego Instytutu Naukowego w Sanoku[79]. Ze stanowiska dyrektorki siedmioklasowej szkoły została przeniesiona w stan spoczynku na początku 1927[80]. Funkcję kierowniczki szkoły objęła po niej Matylda Wasylewicz[81].

Aktywnie działała społecznie w Sanoku[82]. Był członkinią-założycielką Towarzystwa Szkoły Ludowej[83], zaangażowała się w ramach TSL[84][85][86] i pełniła funkcję przewodniczącej Koła Pań TSL w Sanoku[87][88][89][90] i sanockiego koła TSL[91][92][93][94][95][96][97][98][99][100][101][102] przez kilka kadencji[103] (wybierana w 1894[104], 1903[105], 1904[106], 1906[107], 1907[108], 1910[109][110], 1912[111][112], 1913). Równolegle była przewodniczącą zarządu Bursy Włościańskiej im. Tadeusza Kościuszki, utrzymywanej przez sanockie koło TSL[113]. W 1931 została wyróżniona dyplomem honorowym przez Walny Zjazd Delegatów Koła TSL w Krakowie (ponadto doceniony został dr Karol Zaleski)[114]. Na przełomie XIX i XX wieku była członkiem zwyczajnym Macierzy Szkolnej dla Księstwa Cieszyńskiego[115][116][117][118][119][120][121][122][123][124]. 28 czerwca 1913 została wybrana przewodniczącą wydziału sanockiego oddziału Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego[125] (na początku 1914 prezesem był Władysław Sygnarski[126]). Należała do Towarzystwa Upiększania Miasta Sanoka[127].

W 1898 została odznaczona przez cesarza Franciszka Józefa I austro-węgierskim Srebrnym Krzyżem Zasługi Cywilnej z koroną[128][129][130][25]. Podczas I wojny światowej wspierała materialnie Legiony Polskie[131]. Należała do założonego 5 marca 1916 Koła Ligi Kobiet Miasta Sanoka i została honorową członkinią wydziału tegoż[132]. Była zasłużoną i szanowaną w mieście wychowawczynią i działaczką oświatową. W okresie II Rzeczypospolitej obchodziła 60-lecie pracy zawodowej. Po przejściu na emeryturę nadal udzielała się w sanockiej oświacie i przebywała w budynku szkoły – Prywatnego Gimnazjum Żeńskiego im. Emilii Plater w Sanoku. Po wybuchu II wojny światowej i nastaniu okupacji niemieckiej władze nazistowskie nakazały jej opuszczenie obiektu szkolnego w 1940.

Teodozja Drewińska była niezamężna, stanu wolnego[26][25]. Zamieszkiwała z siostrą Sabiną (także panną) oraz z bratanicą Marią (córką Maurycego, późniejszą żoną Stefana Lewickiego)[23]. Zmarła 14 września 1941 w Sanoku[1][133][134]. Została pochowana w grobowcu rodzinnym na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej w Sanoku[134][135].

W okresie PRL szkoła kierowana wcześniej przez Teodozję Drewińską została przekształcona w II Liceum Ogólnokształcące im. Marii Skłodowskiej-Curie w Sanoku.

Spokrewniony z Teodozją Drewińską poeta Janusz Szuber po latach zawarł odniesienia do jej osoby w swojej twórczości: w wierszach pt. Protoplaści i Teodozja, opublikowanymi w tomiku poezji pt. Apokryfy i epitafia sanockie z 1995[136], w wierszu pt. „Afrodyta” dr 57, opublikowanym w tomiku poezji pt. Apokryfy i epitafia sanockie z 1995[137], w wierszu pt. Notatki o pannie Teodozji D. (1848-1941), wydanym w tomikach poezji pt. Biedronka na śniegu z 2000[138] i pt. Pianie kogutów z 2008[25], w eseju opublikowanym w publikacji pt. Mojość z 2005[139] oraz w wierszu pt. Nero, opublikowanym w tomiku poezji pt. Wpis do ksiąg wieczystych z 2009[23].

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Rok urodzenia 1848 potwierdził także krewny Teodozji Drewińskiej, poeta Janusz Szuber, w wierszu pt. Notatki o pannie Teodozji D. (1848-1941), zob. Janusz Szuber: Biedronka na śniegu. Kraków: Wydawnictwo a5, 1999, s. 14-15. ISBN 83-85568-41-7. Janusz Szuber: Pianie kogutów. Kraków: Wydawnictwo „Znak”, 2008, s. 54, 55. ISBN 978-83-240-0941-1. Seweryn Lehnert błędnie wskazał rok urodzenia 1852. Seweryn Lehnert: Spis nauczycieli publicznych szkół powszechnych i państwowych seminarjów nauczycielskich oraz spis szkół w okręgu szkolnym lwowskim obejmującym województwa lwowskie, stanisławowskie i tarnopolskie. Lwów: Wydawnictwo Książek Szkolnych w Kuratorjum Okręgu Szkolnego Lwowskiego, 1924, s. 64.
  2. ↑ Janusz Szuber podał, że Teodozja Drewińska była najmłodszym z pięciorga dzieci Szymona i Klary, zob. Janusz Szuber: Pianie kogutów. Kraków: Wydawnictwo „Znak”, 2008, s. 54-55. ISBN 978-83-240-0941-1. Mieli oni jednak więcej potomstwa.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e Księga chrztów 1836–1857. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 198 (poz. 46).
  2. ↑ Mojość 2005 ↓, s. 65.
  3. ↑ a b Księga chrztów 1836–1857. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 83.
  4. ↑ Alojzy Zielecki, Struktury organizacyjne miasta, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 373.
  5. ↑ Księga zmarłych 1855–1878 Sanok. Sanok: Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 344 (poz. 122).
  6. ↑ Janusz Szuber: Apokryfy i epitafia sanockie. Sanok: 1995, s. 17.
  7. ↑ Janusz Szuber: Tam, gdzie niedźwiedzie piwo warzą. Olszanica: Wydawnictwo BOSZ, 2004, s. 50. ISBN 83-87730-87-4.
  8. ↑ Janusz Szuber: Pianie kogutów. Kraków: Wydawnictwo „Znak”, 2008, s. 13. ISBN 978-83-240-0941-1.
  9. ↑ Moi najbliżsi 2003 ↓, s. 73.
  10. ↑ Karol Wild: Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w królestwie Galicyi i Lodomeryi jakoteż w wielkim księstwie Krakowskiem i księstwie Bukowińskiem, pod względem politycznej i sądowej organizacyi kraju wraz z dokładnem oznaczeniem parafii, poczt i właścicieli tabularnych, ułożony porządkiem abecadłowym. Lwów: 1855, s. 65.
  11. ↑ Przedstawicielem rodu był m.in. August Ścibor-Rylski
  12. ↑ Księga zmarłych 1855–1878 Sanok. Sanok: Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 278 (poz. 200).
  13. ↑ Janusz Szuber w wierszu pt. Klara, wydanym w tomikach poezji Apokryfy i epitafia sanockie z 1995, pt. Tam, gdzie niedźwiedzie piwo warzą z 2004 oraz Pianie kogutów z 2008, podał, że jego prababka została ochrzczona w Beresce w 1809. Janusz Szuber: Apokryfy i epitafia sanockie. Sanok: 1995, s. 17. Janusz Szuber: Tam, gdzie niedźwiedzie piwo warzą. Olszanica: Wydawnictwo BOSZ, 2004, s. 65. ISBN 83-87730-87-4. Janusz Szuber: Pianie kogutów. Kraków: Wydawnictwo „Znak”, 2008, s. 13. ISBN 978-83-240-0941-1.
  14. ↑ a b c Wiersz Janusza Szubera pt. Protoplaści, zob. Janusz Szuber: Apokryfy i epitafia sanockie. Sanok: 1995, s. 26.
  15. ↑ Księga chrztów 1836–1857. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 19.
  16. ↑ Księga chrztów 1836–1857. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 45.
  17. ↑ Księga chrztów 1836–1857. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 115.
  18. ↑ Księga Zmarłych 1904–1934 Sanok. T. J. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 267 (poz. 35).
  19. ↑ Edward Zając: Szkice z dziejów Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1998, s. 26. ISBN 83-909787-0-9.
  20. ↑ Alojzy Zielecki, Opieka społeczna i zdrowotna. W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995. s. 468.
  21. ↑ Kronika. Nekrologia. „Gazeta Sanocka”, s. 2, Nr 11 z 27 maja 1895. 
  22. ↑ Moi najbliżsi 2003 ↓, s. 72.
  23. ↑ a b c Wiersz Janusza Szubera pt. Nero, zob. Janusz Szuber: Wpis do ksiąg wieczystych. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2009, s. 54-55. ISBN 978-83-08-04294-6.
  24. ↑ Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1862. Lwów: 1862, s. 34.
  25. ↑ a b c d e f Janusz Szuber: Pianie kogutów. Kraków: Wydawnictwo „Znak”, 2008, s. 54-55. ISBN 978-83-240-0941-1.
  26. ↑ a b c d Seweryn Lehnert: Spis nauczycieli publicznych szkół powszechnych i państwowych seminarjów nauczycielskich oraz spis szkół w okręgu szkolnym lwowskim obejmującym województwa lwowskie, stanisławowskie i tarnopolskie. Lwów: Wydawnictwo Książek Szkolnych w Kuratorjum Okręgu Szkolnego Lwowskiego, 1924, s. 64.
  27. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1871. Lwów: 1871, s. 421.
  28. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1872. Lwów: 1872, s. 407.
  29. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1873. Lwów: 1873, s. 413.
  30. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1874. Lwów: 1874, s. 445.
  31. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1875. Lwów: 1875, s. 446.
  32. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1876. Lwów: 1876, s. 458.
  33. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1877. Lwów: 1877, s. 439.
  34. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1878. Lwów: 1878, s. 428.
  35. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1879. Lwów: 1879, s. 426.
  36. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1880. Lwów: 1880, s. 425.
  37. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1881. Lwów: 1881, s. 435.
  38. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1882. Lwów: 1882, s. 435.
  39. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1883. Lwów: 1883, s. 436.
  40. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1884. Lwów: 1884, s. 365.
  41. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1885. Lwów: 1885, s. 415.
  42. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1886. Lwów: 1886, s. 415.
  43. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1887. Lwów: 1887, s. 416.
  44. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1888. Lwów: 1888, s. 416.
  45. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1889. Lwów: 1889, s. 478.
  46. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1890. Lwów: 1890, s. 477.
  47. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1891. Lwów: 1891, s. 477.
  48. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1892. Lwów: 1892, s. 478.
  49. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1893. Lwów: 1893, s. 478.
  50. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1894. Lwów: 1894, s. 478.
  51. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1895. Lwów: 1895, s. 478.
  52. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1896. Lwów: 1896, s. 478.
  53. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1897. Lwów: 1897, s. 478.
  54. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1898. Lwów: 1898, s. 576.
  55. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1899. Lwów: 1899, s. 576.
  56. ↑ a b Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1900. Lwów: 1900, s. 577.
  57. ↑ Protokoły posiedzeń Rady Miejskiej w Sanoku od 20.01.1898 - 20.12.1899 roku. szukajwarchiwach.gov.pl. s. 197-198. [dostęp 2021-12-12].
  58. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1901. Lwów: 1901, s. 577.
  59. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1902. Lwów: 1902, s. 632.
  60. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1903. Lwów: 1903, s. 633.
  61. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1904. Lwów: 1904, s. 633.
  62. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1905. Lwów: 1905, s. 633.
  63. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1906. Lwów: 1906, s. 667.
  64. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1907. Lwów: 1907, s. 668.
  65. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1908. Lwów: 1908, s. 668.
  66. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1909. Lwów: 1909, s. 720.
  67. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 720.
  68. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 780.
  69. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 776.
  70. ↑ Powszechne szkolnictwo w Sanoku. Od okresu staropolskiego do autonomii galicyjskiej. sp2.sanok.pl. [dostęp 2015-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-06)].
  71. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 848.
  72. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 859.
  73. ↑ Wojciech Sołtys, Oświata i szkolnictwo, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 429.
  74. ↑ Towarzystwa Pedagogicznego. „Szkoła”, s. 228, Nr 29 z 22 lipca 1882. 
  75. ↑ Zygmunt Zagórowski: Spis nauczycieli szkół wyższych, średnich, zawodowych, seminarjów nauczycielskich oraz wykaz zakładów naukowych i władz szkolnych. R. 2. Warszawa / Lwów: 1926, s. 374.
  76. ↑ Wojciech Sołtys, Oświata i szkolnictwo w epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 430, 434, 435.
  77. ↑ Edward Zając, Oświata i szkolnictwo. Życie kulturalne. Szkolnictwo podstawowe i średnie. Nauczycielski ruch związkowy, Pomiędzy wojnami światowymi 1918-1939, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 568-569.
  78. ↑ Seweryn Lehnert: Spis nauczycieli publicznych szkół powszechnych i państwowych seminarjów nauczycielskich oraz spis szkół w okręgu szkolnym lwowskim obejmującym województwa lwowskie, stanisławowskie i tarnopolskie. Lwów: Wydawnictwo Książek Szkolnych w Kuratorjum Okręgu Szkolnego Lwowskiego, 1924, s. 64.
  79. ↑ Informator Powszechny Rzeczypospolitej Polskiej z Kalendarzem P. P. na Rok 1925. Warszawa: 1925, s. 360.
  80. ↑ Wiadomości osobiste. „Dziennik Urzędowy Kuratorjum Okręgu Szkolnego Lwowskiego”, s. 139, Nr 3 z 25 marca 1927. 
  81. ↑ Edward Zając: Szkice z dziejów Sanoka. Część druga. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2000, s. 114. ISBN 83-909787-0-9.
  82. ↑ Edward Zając, Oświata i szkolnictwo. Życie kulturalne. Organizacje o charakterze gospodarczym, społecznym, kulturalnym i sportowym w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, s. 609.
  83. ↑ Sprawozdanie Zarządu Głównego T. S. L. z działalności Towarzystwa Szkoły Ludowej za rok 1924. Kraków: 1925, s. 77.
  84. ↑ Wojciech Sołtys, Oświata i szkolnictwo, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 429, 430.
  85. ↑ Edward Zając: Szkice z dziejów Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1998, s. 192, 193, 195. ISBN 83-909787-0-9.
  86. ↑ Sprawozdanie Zarządu Głównego T. S. L. z działalności Towarzystwa Szkoły Ludowej za rok 1924. Kraków: 1925, s. 77.
  87. ↑ Doroczne zgromadzenie „Koła Pań” Towarzystwa Szkoły Ludowej. „Gazeta Sanocka”, s. 2, Nr 13 z 23 czerwca 1895. 
  88. ↑ Koło Pań Towarzystwa Szkoły Ludowej. „Gazeta Sanocka”, s. 3, Nr 66 z 6 lipca 1896. 
  89. ↑ Towarz. Szkoły ludowej „Koło Pań” w Sanoku. „Gazeta Sanocka”, s. 2, Nr 104 z 28 marca 1897. 
  90. ↑ Kronika. Odezwa. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 3, Nr 19 z 4 września 1910. 
  91. ↑ Alojzy Zielecki, Życie kulturalne. Społeczeństwo Sanoka u progu XX wieku, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 456-457.
  92. ↑ Kronika. Zebranie towarzyskie w Sokole. „Gazeta Sanocka”, s. 3, Nr 59 z 12 lutego 1905. 
  93. ↑ Kronika. Podziękowanie. „Gazeta Sanocka”, s. 3, Nr 111 z 11 lutego 1906. 
  94. ↑ Zgromadzenia. „Gazeta Sanocka”, s. 2, Nr 114 z 4 marca 1906. 
  95. ↑ Kronika. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 2, Nr 8 z 19 czerwca 1910. 
  96. ↑ Koło w Sanoku. „Miesięcznik Towarzystwa Szkoły Ludowej”, s. 45, Nr 4 z 1903. 
  97. ↑ Koło w Sanoku. „Miesięcznik Towarzystwa Szkoły Ludowej”, s. 35, Nr 1 z 1906. 
  98. ↑ Sprawozdanie z działalności Towarzystwa Szkoły Ludowej za rok 1910. Kraków: 1911, s. 258.
  99. ↑ Sprawozdanie z działalności Towarzystwa Szkoły Ludowej za rok 1911. Kraków: 1912, s. 250.
  100. ↑ Sprawozdanie z działalności Towarzystwa Szkoły Ludowej za rok 1912. Kraków: 1913, s. 207.
  101. ↑ Sprawozdanie z działalności Towarzystwa Szkoły Ludowej za rok 1913. Kraków: 1914, s. 176.
  102. ↑ Organizacja wewnętrzna. W: Sprawozdanie z działalności Towarzystwa Szkoły Ludowej za rok 1912. Kraków: 1913, s. 63.
  103. ↑ Wojciech Sołtys. Oświata ludowa w sanockiem w okresie zaborów. „Materiały Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku”, s. 78, Nr 31 z 1993. Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku. 
  104. ↑ Edward Zając: Szkice z dziejów Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1998, s. 28. ISBN 83-909787-0-9.
  105. ↑ Z sanockiego koła T. S. L.. „Gazeta Sanocka”, s. 2-3, Nr 63 z 12 marca 1905. 
  106. ↑ Sprawozdanie z czynności wydziału koła T. S. L. w Sanoku za rok 1903/4. „Gazeta Sanocka”, s. 3, Nr 18 z 1 maja 1904. 
  107. ↑ Zgromadzenia. „Gazeta Sanocka”, s. 3, Nr 114 z 4 marca 1906. 
  108. ↑ Walne zgromadzenie Koła Tow. Szkoły ludowej. „Gazeta Sanocka”, s. 3, Nr 169 z 24 marca 1907. 
  109. ↑ Z kraju. Sanok. „Nowa Reforma”, s. 2, Nr 175 z 19 kwietnia 1910. 
  110. ↑ Kronika. Koło T. S. L.. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 3, Nr 1 z 1 maja 1910. 
  111. ↑ Kronika. Koło T. S. L.. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 3, Nr 13 z 31 marca 1912. 
  112. ↑ Z kraju. Sanok. „Nowa Reforma”, s. 2, Nr 175 z 19 kwietnia 1912. 
  113. ↑ Kronika. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 3-4, Nr 35 z 24 sierpnia 1913. 
  114. ↑ Działalność kulturalna. sokolsanok.pl, 2009-08-13. [dostęp 2015-08-16].
  115. ↑ Sprawozdanie Macierzy Szkolnej dla Księstwa Cieszyńskiego z siódmego roku jej istnienia, tj. 1892. s. 12.
  116. ↑ Sprawozdanie Macierzy Szkolnej dla Księstwa Cieszyńskiego z siódmego roku jej istnienia, tj. 1893. s. 10.
  117. ↑ Sprawozdanie Macierzy Szkolnej dla Księstwa Cieszyńskiego z dziewiątego roku jej istnienia, tj. 1894. s. 8.
  118. ↑ Sprawozdanie Macierzy Szkolnej dla Księstwa Cieszyńskiego z dziesiątego roku jej istnienia, tj. 1895. s. 9.
  119. ↑ Sprawozdanie Macierzy Szkolnej dla Księstwa Cieszyńskiego za czas od 15 września 1897 do 15 września 1898 (trzynasty rok istnienia). s. 9.
  120. ↑ Sprawozdanie Macierzy Szkolnej dla Księstwa Cieszyńskiego za czas od 15 września 1898 do 15 września 1899 (czternasty rok istnienia). s. 10.
  121. ↑ Sprawozdanie Macierzy Szkolnej dla Księstwa Cieszyńskiego za czas od 16 września 1901 do 15 września 1902 (siedemnasty rok istnienia). s. 12.
  122. ↑ Sprawozdanie Macierzy Szkolnej dla Księstwa Cieszyńskiego za czas od 16 września 1903 do 15 września 1904 (18. rok istnienia). s. 10.
  123. ↑ Sprawozdanie Macierzy Szkolnej dla Księstwa Cieszyńskiego za czas od 16 września 1905 do 15 września 1906. 21. rok istnienia. s. 20.
  124. ↑ Sprawozdanie Macierzy Szkolnej dla Księstwa Cieszyńskiego za czas od 16 września 1906 do 31 grudnia 1907. 22. rok istnienia. s. 21.
  125. ↑ Kronika. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 3, Nr 29 z 13 lipca 1913. 
  126. ↑ Kronika. Zmiany w starostwie. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”. 6, s. 3-4, 1 lutego 1914. 
  127. ↑ Sprawozdanie Wydziału Tow. Upiększania Miasta Sanoka. „Miesięcznik Artystyczny”, s. 67, Nr 7 z 1912. 
  128. ↑ Amtlicher Theil. „Wiener Zeitung”. Nr 278, s. 27, 2 grudnia 1898. (niem.). 
  129. ↑ Odznaczenia jubileuszowe. „Nowa Reforma”, s. 5, Nr 277 z 3 grudnia 1898. 
  130. ↑ Edward Zając: Szkice z dziejów Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1998, s. 29. ISBN 83-909787-0-9.
  131. ↑ Składki na Gwiazdkę dla Legionistów. „Nowa Reforma”, s. 2, Nr 9 z 7 stycznia 1916. 
  132. ↑ Sprawozdanie z Działalności Koła Ligi Kobiet Miasta Sanoka za pierwszy rok istnienia. 1917 Przeskocz do notatek. Sanok: M. Muschl, 1917, s. 7, 10.
  133. ↑ Indeks do ksiąg zmarłych od roku 1914. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. D 1941, (Tom K, str. 154, poz. 102).
  134. ↑ a b Księga zmarłych i pochowanych w Sanoku na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej i Matejki od 1895 do 1952 r.. Sanok. s. 228 (poz. 3384).
  135. ↑ Stefan Stefański. Pan Stefański opowiada. Ciocia Dozia. „Tygodnik Sanocki”. Nr 38 (150), s. 6, 23 września 1994. 
  136. ↑ Janusz Szuber: Apokryfy i epitafia sanockie. Sanok: 1995, s. 26, 51.
  137. ↑ Biogram Janusza Szubera. W: Janusz Szuber: Apokryfy i epitafia sanockie. Sanok: 1995, s. 9.
  138. ↑ Janusz Szuber: Biedronka na śniegu. Kraków: Wydawnictwo a5, 1999, s. 14-15. ISBN 83-85568-41-7.
  139. ↑ Mojość 2005 ↓, s. 54.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Teodozja_Drewińska&oldid=73040283”