Stefan Bożkow
Pełne imię i nazwisko |
Stefan Bożiłow Stefanow | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
20 września 1923 | ||||||||||||
Data i miejsce śmierci |
1 lutego 2014 | ||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||
Kariera seniorska[a] | |||||||||||||
| |||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||
| |||||||||||||
Kariera trenerska | |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||
|
Stefan Bożkow, właśc. Stefan Bożiłow Stefanow (bułg. Стефан Божков, Стефан Божилов Стефанов, ur. 20 września 1923 w Sofii, zm. 1 lutego 2014 tamże) – bułgarski piłkarz występujący na pozycji pomocnika, reprezentant Bułgarii, brązowy medalista igrzysk olimpijskich, trener piłkarski.
Kariera piłkarska
[edytuj | edytuj kod]Piłkarską karierę zaczynał w Sportiście Sofia, ale w wieku dwudziestu pięciu lat związał się z CSKA Sofia, gdzie grał do końca piłkarskiej kariery. W ciągu dwunastu lat spędzonych w CSKA, prowadzonym wtedy przez Kruma Milewa, zdobył dziewięć tytułów mistrza Bułgarii oraz trzy razy wygrywał rozgrywki o Puchar Armii Sowieckiej. Sukcesy odnosił także grając w reprezentacji Bułgarii. Zadebiutował w niej w 1946 roku i łącznie przez dwanaście lat w barwach drużyny narodowej wystąpił 53 razy. Dwukrotnie znalazł się w kadrze na igrzyska olimpijskie: w 1952 roku Bułgarzy wprawdzie odpadli już po fazie grupowej, ale cztery lata później, w Melbourne, zdobyli brązowy medal. Bożkow na tym ostatnim turnieju w drużynie kierowanej przez Stojana Ormandżijewa był tylko rezerwowym i nie zagrał w żadnym ze spotkań. W wieku trzydziestu siedmiu lat postanowił zakończyć piłkarską karierę i rozpocząć pracę szkoleniową.
Kariera trenerska
[edytuj | edytuj kod]Na początku lat 60. został pracownikiem CSKA Sofia, gdzie był asystentem Milewa, oraz Bułgarskiego Związku Piłki Nożnej. Dwukrotnie był selekcjonerem reprezentacji Bułgarii; najpierw w latach 1960–1962, kiedy prowadził kadrę w dwunastu meczach wspólnie ze Stojanem Ormandżiewem, Georgi Paczedżiewem i Krystjo Czakyrowem. Samodzielnie pełnił obowiązki trenera kadry w latach 1967–1970. W tym czasie drużyna, w której grali m.in. Dimityr Penew, Christo Bonew i Dinko Dermendżiew, awansowała do mundialu 1970. Na turnieju Bułgarzy przegrali dwa mecze (2:3 z Peru i 2:5 z RFN), jeden zremisowali (1:1 z Marokiem) i ostatecznie zakończyli rozgrywki na fazie grupowej. Po mistrzostwach Bożkow został zwolniony.
Po pracy szkoleniowej powrócił jeszcze w sezonie 1982–1983, kiedy na krótko zastąpił swojego byłego podopiecznego z kadry Asparucha Nikodimowa na stanowisku trenera CSKA Sofia.
Sukcesy
[edytuj | edytuj kod]- Bułgaria
- brązowy medal igrzysk olimpijskich 1956
- CSKA Sofia
- mistrzostwo Bułgarii: 1951, 1952, 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1958/59, 1959/60
- Puchar Bułgarii: 1951, 1954, 1955
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]Kawaler wielu państwowych odznaczeń, m.in. Orderu Zasłużonego Mistrza Sportu (1952).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Stefan Bozhkov, [w:] baza Transfermarkt (trenerzy) [dostęp 2020-11-27] .
- Stefan Bożkow w bazie EU-Football.info (ang.)
- Reprezentanci Bułgarii w piłce nożnej
- Bułgarscy medaliści olimpijscy
- Piłkarze nożni na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1952
- Piłkarze nożni na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1956
- Piłkarze CSKA Sofia
- Bułgarscy trenerzy piłkarscy
- Trenerzy piłkarzy CSKA Sofia
- Selekcjonerzy reprezentacji Bułgarii w piłce nożnej mężczyzn
- Medaliści Letnich Igrzysk Olimpijskich 1956
- Ludzie urodzeni w Sofii
- Urodzeni w 1923
- Zmarli w 2014