Przejdź do zawartości

Sphenomorphus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sphenomorphus[1]
Fitzinger, 1843[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – samiec S. cumingi
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Rząd

łuskonośne

Infrarząd

Scincomorpha

Rodzina

scynkowate

Podrodzina

Sphenomorphinae

Rodzaj

Sphenomorphus

Typ nomenklatoryczny

Gongylus (Lygosoma) melanopogon A.M.C. Duméril & Bibron, 1839

Gatunki

zobacz opis w tekście

Sphenomorphusrodzaj jaszczurek z podrodziny Sphenomorphinae w rodzinie scynkowatych (Scincidae).

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące głównie w Azji oraz w Oceanii i jeden w Ameryce Środkowej (Panama)[3].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]

Sphenomorphus: gr. σφην sphēn, σφηνος sphēnos „klin”[4]; μορφη morphē „postać, forma”[5].

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[3]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Sphenomorphus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. L.J.F.J. Fitzinger: Systema reptilium. Fasciculus primus, Amblyglossae. Vindobonae: Braumüller et Seidel, 1843, s. 31. (łac.).
  3. a b P. Uetz & J. Hallermann: Genus: Sphenomorphus. The Reptile Database. [dostęp 2019-02-01]. (ang.).
  4. Jaeger 1944 ↓, s. 217.
  5. Jaeger 1944 ↓, s. 139.
  6. a b L. Lee Grismer, Perry L., Jr. Wood, Evan S. H. Quah, Shahrul Anuar, Nikolay A. Poyarkov, Neang Thy, Nikolai L. Orlov, Panupong Thammachoti i Hun Seiha. Integrative taxonomy of the Asian skinks Sphenomorphus stellatus (Boulenger, 1900) and S. praesignis (Boulenger, 1900) with the resurrection of S. annamiticus (Boettger, 1901) and the description of a new species from Cambodia. „Zootaxa”. 4683 (3), s. 381–411, 2019. DOI: 10.11646/zootaxa.4683.3.4. (ang.). 
  7. L. Lee Grismer, Roman A. Nazarov, Vladimir V. Bobrov i Nikolay A. Poyarkov. A new species of Sphenomorphus (Squamata: Scincidae) from Phu Quoc Island, Vietnam with a discussion of biogeography and character state evolution in the S. stellatus group. „Zootaxa”. 4801 (3), s. 461–487, 2020. DOI: 10.11646/zootaxa.4801.3.3. (ang.). 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]