Skarbiec Ateńczyków
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Ukończenie budowy |
490 p.n.e. lub wcześniej |
| Odbudowano |
1903–1906 |
Położenie na mapie Grecji  | |
 38°28′54,6″N 22°30′04,6″E/38,481833 22,501278
| |
Skarbiec Ateńczyków[1] (gr. Θησαυρός των Αθηναίων) – budowla znajdująca się na terenie sanktuarium Apollina w Delfach, w której przechowywano wota składane bogu przez Ateńczyków[2].
Zgodnie z informacją przekazaną przez Pauzaniasza budowla została wzniesiona jako wyraz dziękczynienia po zwycięstwie nad Persami w bitwie pod Maratonem w 490 roku p.n.e.[2][3] Część badaczy podważa jednak wiarygodność tego przekazu, dowodząc, że budowla może być starsza[2][4]. Ruiny skarbca zostały odsłonięte w 1893 roku przez członków francuskiej misji archeologicznej[4]. Jego obecny wygląd jest efektem przeprowadzonych w latach 1903–1906 prac rekonstrukcyjnych[2].
Wzniesiona z marmuru paryjskiego budowla ma formę niewielkiej świątyni doryckiej w antach o wymiarach 6,62×9,69 m, wspartej od frontu na dwóch kolumnach i posadowionej na trójstopniowej krepidomie[3][4]. Wewnątrz znajduje się jedna, duża komnata[4]. Całą budowlę obiega fryz z tryglifami i trzydziestoma metopami ozdobionymi reliefami figuralnymi z przedstawieniami heroicznych czynów Tezeusza oraz Heraklesa[2]. Akroteriony przedstawiały Amazonki na koniach[3]. Przy rekonstrukcji budowli wykonano reprodukcje metop, oryginalne znajdują się na ekspozycji w Muzeum Archeologicznym w Delfach[2].
Na zewnętrznych ścianach budowli zachowały się inskrypcje, w tym dwa pochodzące z I wieku p.n.e. hymny do Apolla z zapisem nutowym[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Polski egzonim wprowadzony na 108. posiedzeniu KSNG.
- ↑ a b c d e f Janina K. Darling: Architecture of Greece. Westport: Greenwood Press, 2004, s. 45–47. ISBN 0-313-32152-3.
- ↑ a b c d Ewdoksia Papuci-Władyka: Sztuka starożytnej Grecji. Warszawa-Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, s. 114–115. ISBN 83-01-13525-5.
- ↑ a b c d Encyclopedia of the History of Classical Archaeology. Edited by Nancy Thomson de Grummond. London: Routledge, 1996, s. 103. ISBN 1-884964-80-X.