Scaphisoma funereum
Scaphisoma funereum | |
Löbl, 1977 | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Gromada | |
Rząd | |
Podrząd | |
Rodzina | |
Podrodzina | |
Plemię | |
Rodzaj | |
Gatunek |
Scaphisoma funereum |
Scaphisoma funereum – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych, podrodziny łodzikowatych i plemienia Scaphisomatini.
Gatunek ten opisany został w 1977 roku przez Ivana Löbla[1].
Chrząszcz o ciele długości od 1,25 do 1,4 mm, ubarwiony ciemnobrązowo do czarnego z jasnoochrowymi końcowymi segmentami odwłoka, niekiedy rudymi hypomerami oraz ochrową lub żółtawą plamą przedwierzchołkową na pokrywach lub takąż całą wierzchołkową ¼ lub ⅓ pokryw. Oczy są silnie wcięte. Trzeci człon czułków jest około trzykrotnie dłuższy niż szerszy i łącznie z członem czwartym mają mniej więcej długość członu piątego. Punktowanie pokryw, bocznych części zapiersia (metawentrytu) i pierwszego widocznego sternitu odwłoka jest bardzo delikatne, a na tym ostatnim równomierne. Tylna para skrzydeł jest w pełni wykształcona. Linie zabiodrowe bioder tylnych są silnie łukowato zakrzywione. Samiec ma smukłe paramery z przezroczystą apofizą, a edeagus z silnie zredukowaną nabrzmiałą częścią nasadową i łukowatym wyrostkiem dystalnym[1].
Owad endemiczny dla krainy australijskiej, znany z Wyspy Północnej Nowej Zelandii oraz Nowej Południowej Walii i Queensland w Australii. Żeruje na podstawczakach, w tym na muchomorze czerwonym[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Ivan Löbl , Richard A.B. Leschen , Scaphidiinae (Insecta: Coleoptera: Staphylinidae), „Fauna of New Zealand”, 48, Lincoln, Canterbury, New Zealand: Manaaki Whenua Press, 2003, ISBN 0-478-09353-5 .