Przejdź do zawartości

SM UB-6

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
SM UB-6
Ilustracja
Bliźniak UB-6, SM UB-5 w czasie służby we Flotylli Szkolnej, około 1918 roku
Klasa

okręt podwodny

Typ

UB I

Historia
Stocznia

Friedrich Krupp Germaniawerft, Kilonia

Początek budowy

1914

Położenie stępki

22 listopada 1914

Wodowanie

marzec 1915

 Kaiserliche Marine
Wejście do służby

8 kwietnia 1915

Wycofanie ze służby

18 marca 1917

Los okrętu

zatopiony u wejścia do Hellevoetsluis

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

127 ton ↑
142 tony ↓

Długość

28,1 m

Szerokość

3,2 m

Zanurzenie

3 m

Zanurzenie testowe

50 m

Napęd
na powierzchni: silnik diesla o mocy 60 KM
pod wodą: silnik elektryczny o mocy 120 KM
Prędkość

6,5 węzła ↑
5,5 węzła ↓

Zasięg

1650 Mm (przy prędkości 5 węzłów) ↑
45 Mm (przy prędkości 4 węzłów) ↓

Uzbrojenie
2 torpedy, karabin maszynowy kal. 8 mm
Wyrzutnie torpedowe

2 dziobowe wyrzutnie torpedowe kal. 450 mm

Załoga

14

SM[1] UB-6niemiecki okręt podwodny typu UB I zbudowany w stoczni Friedrich Krupp Germaniawerft w Kilonii w latach 1914-1915. Wodowany w marcu 1915 roku, wszedł do służby w Cesarskiej Marynarce Wojennej 8 kwietnia 1915 roku. Pierwszym dowódcą został Erich Haecker[2]. 19 kwietnia 1915 roku okręt został przydzielony do Flotylli Flandria. UB-6 w czasie 60 patroli zatopił 14 statków nieprzyjaciela o łącznej wyporności 5 896 BRT, dwa uszkodził, jeden zajął jako pryz oraz zatopił jeden okręt wojenny[3].

Pierwszą zatopioną jednostką był zbudowany w 1896 roku brytyjski niszczyciel HMS „Recruit” o wyporności 335 ts. Okręt został storpedowany i zatopiony 1 maja 1915 roku około 30 mil na południowy zachód od płycizny Galloper u wybrzeży Suffolk[4].

1 czerwca 1915 roku UB-6 zatopił największy statek w swojej historii. SS „Saidieh” o nośności 3 303 BRT został zatopiony około 6 mil na północny wschód od boi nawigacyjnej Elbow leżącej u ujścia Tamizy. Statek płynął z ładunkiem nasion bawełny oraz cebulą z Aleksandrii do Hull. W wyniku ataku śmierć poniosło 8 członków załogi[5].

13 listopada 1915 roku nowym kapitanem UB-6 został mianowany Ernst Voigt[6]. Pod jego dowództwem UB-6 zatopił dwa statki oraz jeden uszkodził.

15 grudnia 1915 roku nowym dowódcą okrętu został Karl Neumann[7]. 12 marca 1917 roku UB-6, z powodu błędu nawigacyjnego, osiadł na mieliźnie u ujścia Mozy w okolicach Hellevoetsluis. 17 marca 1917 roku UB-6 został zatopiony przez załogę, która została internowana w Holandii. W 1919 roku wrak został przekazany Francji i w 1921 roku został rozebrany w Breście.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. SM - Seiner Majestät.
  2. Erich Haecker (30 czerwca 1886 - 27 kwietnia 1957) pierwszy dowódca okrętu UB-6. Od 22 stycznia 1916 roku dowodził SM UC-79 - Uboat.net WWI U-boat commanders (ang.) [dostęp 7-06-2013]
  3. Ships hit by UB 6 - Uboat.net (ang.) [dostęp 6-06-2013]
  4. Ships hit during WWI HMS Recruit - Uboat.net (ang.) [dostęp 7-06-2013]
  5. SS Saidieh (+1915) - wrecksite.eu (ang.) [dostęp 7-06-2013]
  6. Ernst Voigt (31 lipca 1890 - 21 sierpnia 1917) pierwszy dowódca okrętu UB-6. Od 13 marca 1916 roku dowodził SM UB-23, a następnie SM UC-72. Łącznie pod jego dowództwem trzy okręty zatopiły 80 statków o łącznej wyporności 71 956 BRT. - Uboat.net WWI U-boat commanders (ang.) [dostęp 7-06-2013]
  7. Karl Neumann (22 grudnia 1887 -?) wcześniej dowodzący SM UB-2, SM UB-13 następnie dowódca SM UB-40, SM UC-67 oraz UB-139. Pod jego dowództwem wymienione powyżej okręty zatopiły 67 statków o łącznej wyporności 104 034 BRT, jeden okręt wojenny (834 ts), uszkodziły 3 statki (8249 BRT) oraz zajęły jeden jako pryz. – Uboat.net WWI U-boat commanders.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. Londyn: Greenhill Books Lionel Leventhal Ltd., 2004, s. 43. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
  • Robert Gardiner (red.): Conway's All the World Fighting Ships 1906-1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 180. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
  • Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, marzec 2007, s. 99. ISBN 1-85367-623-3.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]