Ruby Braff

Ruby Braff
	; Ruby Braff (1957)
Imię i nazwisko	Reuben Braff
Data i miejsce urodzenia	16 marca 1927 ; Boston
Data i miejsce śmierci	9 lutego 2003 ; Chatham
Instrumenty	kornet
Gatunki	jazz (dixieland, swing)
Zawód	muzyk
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kwartet Ruby’ego Braffa i George’a Barnesa – od lewej: Michael More, Wayne Wright, Braff i Barnes, ok. 1974

Reuben Braff (ur. 16 marca 1927 w Bostonie, zm. 9 lutego 2003 w Chatham)^[1] – amerykański kornecista jazzowy. Reprezentant stylów: dixieland i swing.

Garry Moore: Ruby Braff to Louis Armstrong Ligi Bluszczowej^[2].

Życiorys

Był samoukiem muzycznym i w prostej linii następcą Louisa Armstronga i Bixa Bederbecke’a^[3]. W latach 40. XX wieku występował w imprezach okolicznościowych i klubach Bostonu. Na przełomie dziesięcioleci 40./50. występował w zespołach klarnecistów Edmonda Halla i Pee Wee Russella^[3]. W 1953 przeniósł się do Nowego Jorku. Dzięki swojej biegłości instrumentalnej bez trudu znajdował zatrudnienie w zespołach grających jazz tradycyjny lub swing^[3]. Współpracował m.in. z puzonistami Vicem Dickensonem i Urbiem Greenem, oraz pianistą i bandliderem Natem Piercem. Był jedną z gwiazd sesji nagraniowych formacji trębacza Bucka Claytona. Nagrywał również jako lider dla wytwórni Vanguard^[1]. W połowie lat 50. grał w zespole „Króla swingu” Benny’ego Goodmana. Mimo renomy świetnego instrumentalisty, był uważany za muzyka staroświeckiego^[3]. Jako że stare style jazzowe przeżywały wówczas kryzys, przez szereg następnych lat miał kłopoty ze znalezieniem dłuższego zatrudnienia^[1]. W latach 60. grał na koncertach organizowanych przez pianistę i producenta George’a Weina w ramach skupionej wokół niego grupy muzyków, tzw. Newport All-Stars. Ponadto często wyjeżdżał do Wielkiej Brytanii na tournées z zespołem szkockiego trębacza Alexa Welsha^[3].

W 1973 założył kwartet razem z gitarzystą swingowym Georgem Barnesem^[1]. Grupa otrzymywała angaże i dzięki temu ustabilizował się zawodowo. Wziął nawet udział w powstaniu ścieżki dźwiękowej do komedii erotycznej The Switch or How to Alter Your Ego^[4]. Później z powodzeniem współpracował z wieloma małymi grupami. M.in. grał w duetach z pianistami Dickiem Hymanem i Ellisem Larkinsem, oraz gitarzystą Howardem Aldenem^[1]. Przez dłuższy czas także występował z kwintetem saksofonisty Scotta Hamiltona. Ponadto regularnie pojawiał sie w studiach nagraniowych.

Dużą część życia spędził w Riverside w nowojorskim Bronksie. W ostatnich latach mieszkał samotnie w miejscowości Harwich w stanie Massachusetts. Nigdy się nie ożenił^[3]. Przez długi okres cierpiał na rozedmę płuc i dolegliwości serca. Borykał się też z jaskrą. Zmarł wskutek szeregu powikłań chorobowych. Miał 75. lat.

Wybrana dyskografia

Jako lider lub współlider

1954 Buck Meets Ruby – Buck Clayton–Ruby Braff (Vanguard Records)
1955
- Jazz at Storyville, Volume 1 – Pee Wee Russell & Ruby Braff (Savoy)
- Jazz at Storyville, Volume 2 – Pee Wee Russell & Ruby Braff (Savoy)
- Ruby Braff Swings (Bethlehem)
- Holiday in Braff (Bethlehem)
- Ball at Bethlehem with Braff (Bethlehem)
- Storyville Presents Ruby Braff (Storyville Records)
- Ruby Braff–Ellis Larkins – 2 Part Inventions in Jazz, Vol. 1 (Vanguard)
- Ruby Braff–Ellis Larkins – 2 Part Inventions in Jazz, Vol. 2 (Vanguard)
1956
- Hustlin’ And Bustlin' (Storyville)
- The Ruby Braff Special (Vanguard)
- Braff!! (Epic)
- Ruby Braff featuring Dave McKenna (ABC Records/Paramount)
- Hi-Fi Salute to Bunny (RCA Victor)
- Ruby Braff–Ellis Larkins – Pocket Full of Dreams (Vanguard)
1957 The Ruby Braff Octet with Pee Wee Russell & Bobby Henderson at Newport (Verve)
1958 Ruby Braff Goes „Girl Crazy” (Warner Bros.)
1959
- Easy Now (RCA)
- You’re Getting to Be a Habit with Me (Stere-O-Craft)
- Blowing Around the World (United Artists Records)
1961 The Ruby Braff–Marshall Brown Sextet (United Artists)
1972 Ruby Braff & Ellis Larkins – The Grand Reunion (Chiaroscuro)
1974
- The Ruby Braff–George Barnes Quartet (Chiaroscuro Records)
- The Ruby Braff-George Barnes Quartet Salutes Rodgers and Hart (Concord Jazz)
- The Ruby Braff–George Barnes Quartet – Live at the New School (Chiaroscuro)
- The Ruby Braff–George Barnes Quartet Plays Gershwin (Concord Jazz)
1975 To Fred Astaire with Love – The Ruby Braff/George Barnes Quartet (RCA)
1984 Ruby Braff–Dick Hyman – America the Beautiful (Arbors Records)
1987 Dick Hyman & Ruby Braff – Manhattan Jazz (Musicmasters)
1989 Ruby Braff/Dick Hyman – Music from My Fair Lady (Concord Jazz)
1991 Ruby Braff–Dick Hyman – Music from South Pacific (Concord Jazz)
1992 Ruby Braff and His New England Songhounds – Volume Two (Concord Jazz) – 2 CD
1994
- Ruby Braff and His – Live at the Regattabar (Arbors)
- Ruby Braff and His Buddies – Controlled Nonchalance At The Regattabar (Vol. 1) (Arbors)
1995 Ruby Braff and Ellis Larkins – Calling Berlin, Vol. 1 (Arbors)
1996
- Ruby Braff and Ellis Larkins – Calling Berlin, Vol. 2 (Arbors)
- Ruby Braff and Dick Hyman Play Nice Tunes (Arbors)
1997 Being with You – Ruby Braff Remembers Louis Armstrong (Arbors)
1998 You Can Depend on Me (Arbors)
1999 Born to Play (Arbors)
2000
- Ruby Braff and Strings – In the Wee, Small Hours in London and New York (Arbors)
- The Cape Godfather (Arbors)
2001 Music for the Still of the Night (Arbors)
2002
- I Hear Music (Arbors, 2002)
- Relaxing at the Penthouse with the John Pizzarelli Trio (Victoria)
- Variety Is the Spice of Braff (Arbors)
2003 Watch What Happens (Arbors)
2005
- You Brought a New Kind of Love (Arbors)
- Ruby Braff & Ellis Larkins – The Complete Duets (Definitive Records) – 2 CD
2006 Controlled Nonchalance at the Regattabar, Vol. 2 (Arbors)
2007
- C'est Magnifique! – Ruby Braff and the Flying Pizzarellis (Arbors)
- Little Things – Live in Dublin 1976 (Nagel-Heyer Records)
2008 For the Last Time – Ruby Braff's Historic Final Performance with Scott Hamilton (Arbors)
2010 Our Love is Here to Stay (Arbors)

Jako sideman

Z Larrym Adlerem

1959 Larry Adler Again! (Audio Fidelity)

Z Louisem Armstrongiem

1970 Louis Armstrong and His Friends (Flying Dutchman)

z Tonym Bennettem

1976 Tony Bennett Sings 10 Rodgers & Hart Songs (Improv)
1977 Tony Bennett Sings More Great Rodgers & Hart (Improv)

Z Buckem Claytonem

1955 Jumpin’ at the Woodside (Columbia)
1956 All the Cats Join In (Columbia)

Z Woodym Hermanem

1988 It Had to Be Us (Chiaroscuro)

Z Miltem Hintonem

2001 The Judge at His Best (Chiaroscuro)

Z różnymi wykonawcami

1969 Newport All Stars in Japan – Barney Kessel–Ruby Braff–Red Norvo–Cliff Leeman–George Wein–Larry Ridley–Joe Venuti (Union Records)

Z Pee Wee Russellem

1958 A Portrait of Pee Wee (Counterpoint)
1978 The Individualism of Pee Wee Russell (Savoy)

Zestawienie wg dat wydania płyt

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Ruby Braff. allmusic.com. [dostęp 2024-10-26]. (ang.).
↑ Garry Moore, 78, the Cheery Host of Long Running Tv Series, Dies. „The New York Times”. [dostęp 2024-10-27]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Obituary – Ruby Braff. „The Guardian”. [dostęp 2024-10-26]. (ang.).
↑ Ruby Braff w bazie IMDb (ang.)

Bibliografia

Ruby Braff, allmusic.com
Ruby Braff w bazie IMDb (ang.)
Obituary – Ruby Braff, „The Guardian”

Linki zewnętrzne

Ruby Braff – dyskografia, Discogs

[am-1] Ruby Braff. allmusic.com. [dostęp 2024-10-26]. (ang.).

[2] Garry Moore, 78, the Cheery Host of Long Running Tv Series, Dies. „The New York Times”. [dostęp 2024-10-27]. (ang.).

[tg-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Obituary – Ruby Braff. „The Guardian”. [dostęp 2024-10-26]. (ang.).

[imdb-4] Ruby Braff w bazie IMDb (ang.)

[1]

[2]

[3]

[4]