Roman Żaba
generał dywizji | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1885–1922 |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
7 Pułk Ułanów Arcyksięcia Franciszka Ferdynanda |
Stanowiska |
dowódca pułku kawalerii |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Roman Żaba herbu Kościesza (ur. 9 sierpnia 1864 w Zbylitowskiej Górze, zm. 3 października 1945 w Krakowie) – pułkownik kawalerii Cesarskiej i Królewskiej Armii, generał dywizji Wojska Polskiego, uczestnik I wojny światowej i wojny polsko-bolszewickiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 9 sierpnia 1864 w Zbylitowskie Górze[1] w powiecie tarnowskim, w majątku rodzinnym, gdzie wychował się[2][3], jako jedno z pięciorga dzieci Stanisława, oficera armii brytyjskiej, i hrabianki Marii Moszczeńskiej. W 1874 zdał egzamin z zakresu czterech klas szkoły ludowej i rozpoczął naukę w I Gimnazjum w Tarnowie.
W sierpniu 1885 rozpoczął pełnić zawodową służbę wojskową w Cesarskiej i Królewskiej Armii. Służbę pełnił m.in. w garnizonie Stockerau pod Wiedniem, w 7 Pułku Ułanów Arcyksięcia Franciszka Ferdynanda (niem. Ulanenregiment Erzherzog Franz Ferdinand Nr. 7), wchodzącym w skład 10 Brygady Kawalerii. 31 grudnia 1916 mianowany został dowódcą 3 Pułku Ułanów Arcyksięcia Karola (niem. Ulanenregiment Erzherzog Carl Nr. 3).
Z dniem 1 listopada 1918 przyjęty został do Wojska Polskiego, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia pułkownika, i przydzielony do Komendy 2 Pułku Ułanów w Krakowie[4]. Został pierwszym dowódcą i organizatorem wspomnianego oddziału, który w styczniu 1919 przemianowany został na 2 Pułk Szwoleżerów Rokitniańskich. Od stycznia 1919 służył na froncie czeskim pod dowództwem bardzo cenionego przez siebie brygadiera Franciszka Latinika. W lipcu 1919 objął dowództwo IV Brygady Jazdy. 10 stycznia 1920 mianowany został Inspektorem Wyszkolenia Frontu Pomorskiego i komendantem Centrum Wyszkolenia Oficerów w Grudziądzu. Od 15 marca do 25 sierpnia 1920 przebywał w Londynie jako szef Polskiej Misji Zakupów. Po powrocie do kraju wyznaczony został na stanowisko zastępcy szefa Naczelnej Kontroli Wojskowej. 14 października 1920 zatwierdzony został z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu generała podporucznika. Następnie pełnił służbę na stanowisku zastępcy Generalnego Inspektora Jazdy, gen. dyw. Tadeusza Rozwadowskiego, a od 1 października 1921 do 30 maja 1922 – zastępcy dowódcy Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie. Z dniem 1 czerwca 1922 przeniesiony został w stały stan spoczynku z prawem noszenia munduru, w stopniu generała porucznika[5]. 26 października 1923 roku Prezydent RP zatwierdził go w stopniu generała dywizji ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 w korpusie generałów. Po przejściu na emeryturę osiadł w Krakowie.
W latach 30. był prezesem rady wyższej Towarzystwa św. Wincentego à Paulo w Krakowie oraz członkiem zamiejscowym rady wyższej w Warszawie[6].
Zmarł 3 października 1945 w Krakowie-Górce Narodowej[1]. Pierwotnie został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie 5 października 1945[1]. Później szczątki przeniesiono do grobowca rodzinnego na cmentarz w Zbylitowskiej Górze.
Rodzina
[edytuj | edytuj kod]6 października 1900 roku we Lwowie zawarł związek małżeński z Anną Oczosalską, która przez wiele lat pełniła funkcję prezesa Związku Sodalicji Inteligencji Żeńskiej w Polsce. Z tego związku urodziło się troje dzieci: Olga i Maria, wychowanki sióstr Zgromadzenia Najświętszego Serca Jezusa (fr. Sacré Coeur) w Zbylitowskiej Górze, oraz Franciszek Żaba.
Franciszek Żaba ps. „Kość” urodził się 17 września 1906 roku w Podkamieniu koło Brodów. Był inżynierem i oficerem Armii Krajowej. Jako abiturient Gimnazjum w Krakowie rozpoczął studia na Wydziale Rolnym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Studia ukończył w 1929 roku i rozpoczął pracę w rodzinnym majątku Zbylitowska Góra. W 1940 roku został właścicielem majątku. Ożenił się w 1934 roku z Ireną Malczyk, z którą miał trzy córki: Teresę, Annę i Martę. Wiosną 1939 roku objął posadę administratora gospodarstwa rolnego przy Zakładach Azotowych w Mościcach. Podczas okupacji był komendantem Placówki Armii Krajowej w Mościcach. W latach 1941–1944 między innymi z jego inicjatywy w Zakładach Azotowych funkcjonowała tajna fabryczna liga piłkarska. W rozgrywkach ligi uczestniczyli sportowcy klubu Unia Tarnów pozostający na „dwóch etatach”: jawnym w fabryce i konspiracyjnym w ruchu oporu. W lutym 1945 roku wraz z innymi żołnierzami AK zatrzymany i osadzony w więzieniu w Tarnowie. W tym samym czasie, w wyniku reformy rolnej Żabiowie tracą dwór i majątek w Zbylitowskiej Górze. W więzieniu spędził 6 tygodni. Wypuszczony dzięki poręczeniu pracowników gospodarstwa rolnego. Otrzymał zakaz osiedlenia w rejonie tarnowskim. Wyjechał do Krakowa i objął posadę administratora (później dyrektora) Stacji Hodowli Buraka Cukrowego w Górce Narodowej. W 1960 roku podjął pracę w Instytucie Hodowli i Aklimatyzacji Roślin w Krakowie. W instytucie prowadził hodowlę żyta tetraploidalnego. Równocześnie rozpoczął pracę dydaktyczną na Akademii Rolniczej. W 1968 roku wraz z żoną wyjechał do Brazylii. Do przyjazdu zaprosił go przyjaciel i dawny sąsiad z Gumnisk – książę Roman Władysław Sanguszko - osiadły w São Paulo. W Brazylii przebywał blisko 10 lat. Po powrocie podjął pracę w Państwowym Gospodarstwie Rolnym w Urbanowicach. Działalność zawodową zakończył w 1980 roku i skoncentrował się na pracy naukowej i pisaniu wspomnień zatytułowanych „Gawędy z córkami”. Należał do Korporacji Akademickiej Corolla. Zmarł 11 lutego 1982 roku w Krakowie[7].
Awanse
[edytuj | edytuj kod]- Podporucznik (Leutnant) – 1887
- Porucznik (Oberleutnant) - 1 listopada 1890[8]
- Rotmistrz (Rittmeister II kl.) - październik 1898[9]
- Rotmistrz (Rittmeister I kl.)
- Major - 25 października 1910[10]
- Podpułkownik (Oberstleutnant) – 1 maja 1914[11]
- Pułkownik (Oberst) – listopad 1915[12] lub listopad 1916[13]
- Generał podporucznik – zatwierdzony 14 października 1920 z dniem 1 kwietnia 1920[14]
- Generał porucznik – 1 czerwca 1922[15]
- Generał dywizji – zatwierdzony 26 października 1923 ze starszeństwem 1 czerwca 1919
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Złoty Krzyż Zasługi
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Krzyż Rycerski Orderu Leopolda z Mieczami
- Order Żelaznej Korony III klasy z Mieczami
- Signum Laudis (Wojskowy Medal Zasługi z Mieczami)
- Krzyż Zasługi Wojskowej z Mieczami
- Krzyż Wojskowy Karola
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Roman Żaba. Nekrolog. „Dziennik Polski”, s. 4, Nr 241 z 5 października 1945.
- ↑ Rodzina Żabów od lat siedemdziesiątych XIX w. do 1945 sprawowała patronat nad kościołem w Jodłówce-Szczepanowicach.
- ↑ Piotr Stawecki, Słownik biograficzny (...) s. 372 błędnie podaje jako miejsce urodzenia generała Zbychowską Górę.
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 9 z 28.01.1919.
- ↑ Dekret Naczelnika Państwa i Naczelnego Wodza z dnia 18 lutego 1922, Oddział V SG WP L. 6437 E. G. w: Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 3 z 25 lutego 1922. Piotr Stawecki przypuszczał, że przeniesienie w stan spoczynku miało miejsce w 1923.
- ↑ Pod egidą św. Wincentego à Paulo. „Kurier Warszawski”, s. 7, Nr 9 z 9 stycznia 1937.
- ↑ Opracowano na podstawie wspomnień Anny o ojcu, Franciszku Żaba [1].
- ↑ R. Żaba, Wspomnienia z lat ubiegłych 1864-1937. Wyd. II, 2020, s. 199
- ↑ R. Żaba, Wspomnienia z lat ubiegłych 1864-1937. Wyd. II, 2020, s. 253
- ↑ R. Żaba, Wspomnienia z lat ubiegłych 1864-1937. Wyd. II, 2020, s. 364. Autor wspomnień nie wspomina w ogóle awansu na rotmistrza I klasy, wyliczając przy okazji, jak długo pełnił służbę w danej randze "Byłem (...) 12 lat rotmistrzem (...)"
- ↑ R. Żaba, Wspomnienia z lat ubiegłych 1864-1937. Wyd. II, 2020, s. 391
- ↑ R. Żaba, Wspomnienia z lat ubiegłych 1864-1937. Wyd. II, 2020, s. 451.
- ↑ Marek Popiel, Generał (...), s. 47. Natomiast Piotr Stawecki podaje, że awans na pułkownika otrzymał w 1918.
- ↑ R. Żaba, Wspomnienia z lat ubiegłych 1864-1937. Wyd. II, 2020, s. 543. Autor podaje datę bez dnia - jako "początek października"
- ↑ R. Żaba, Wspomnienia z lat ubiegłych 1864-1937. Wyd. II, 2020, s. 543. Autor twierdzi, iż z tego dnia otrzymał stopień generała dywizji
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Piotr S. Szlezynger (wprowadzenie i opracowanie naukowe): Wspomnienia z lat ubiegłych... Generał Roman Żaba i jego czasy. Kraków: 2009. ISBN 83-915082-7-7.
- Marek Popiel, Generał dywizji Roman Żaba (1864-1945) w: Generałowie Wojska Polskiego synowie Ziemi Tarnowskiej (1918-1945). Materiały pomocnicze do nauczania historii Polski XIX i XX wieku oraz historii regionalnej pod red. Edmunda Juśko, Zeszyt metodyczny nr 63 Samorządowego Centrum Edukacji w Tarnowie, Wydawnictwo Diecezji Tarnowskiej, Tarnów 2007, ISSN 1731-9765
- T. Kryska-Karski, S. Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991
- Henryk P. Kosk, Generalicja Polska, t. 2, Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 2001
- Piotr Stawecki , Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa: „Bellona”, 1994, ISBN 83-11-08262-6, OCLC 830050159 .
- Roman Żaba. sejm-wielki.pl. [dostęp 2017-05-25].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Wspomnienie Anny o ojcu, Franciszku Żabie
- Informacja o patronacie rodziny Żabów nad kościołem w Szczepanowie. slowik-s.fm.interia.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-05-17)].
- Generałowie dywizji II Rzeczypospolitej
- Ludzie związani z gminą wiejską Tarnów
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie kawalerii II Rzeczypospolitej przeniesieni do korpusu generałów
- Pochowani na cmentarzu Rakowickim
- Polacy – oficerowie armii austro-węgierskiej
- Polacy – żołnierze Cesarskiej i Królewskiej Armii w I wojnie światowej
- Polacy odznaczeni Krzyżem Zasługi Wojskowej
- Polacy odznaczeni Orderem Korony Żelaznej
- Polacy odznaczeni Orderem Leopolda (Austria)
- Polacy odznaczeni Medalem Zasługi Wojskowej Signum Laudis
- Polacy odznaczeni Krzyżem Wojskowym Karola
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1864
- Zmarli w 1945
- Żabowie herbu Kościesza
- Dowódcy 2 Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich