Pułk Strzelców im. Bartosza Głowackiego
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1917 |
| Rozformowanie |
1918 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
płk Kazimierz Majewski |
| Działania zbrojne | |
| I wojna światowa wojna domowa w Rosji | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Formacja | |
Pułk Strzelców Polskich im. Bartosza Głowackiego – oddział piechoty Wojska Polskiego na Wschodzie.
Formowanie i zmiany organizacyjne
[edytuj | edytuj kod]Na początku listopada 1917 powstała w Moskwie Komendantura Naczelnego Polskiego Komitetu Wojskowego dla okręgu moskiewskiego. Komendantura zaczęła formować Polski Rezerwowy Pułk. Dzięki zaangażowaniu komendanta ppłk. Wincentego Podgurskiego i wyznaczonego dowódcy pułku płk. Kazimierza Majewskiego, pomimo przeszkód ze strony bolszewików, formowanie, acz powoli, postępowało systematycznie. Z rozkazu komendanta ppłk. Wincentego Podgurskiego w styczniu 1918 przemianowano pułk na „Batalion Obrony Skarbów Narodu Polskiego w Moskwie”[1].
13 lutego aresztowano ppłk. Podgurskiego i kilkunastu oficerów, zmuszając komendanturę do zwinięcia. Płk Majewski przemianował batalion na „Pułk Strzelców Polskich im. Bartosza Głowackiego”. W końcu marca pułk liczył około 850 żołnierzy[2].
Przeciwnicy pułku, głównie socjaldemokratyczna Trybuna i Komisariat do Spraw Polskich, jako polscy komuniści, wymogli na rządzie bolszewickim rozbrojenie pułku. 6 kwietnia o 6:00 koszary, w których stacjonowali żołnierze, zostały otoczone przez samochody opancerzone, stanowiska karabinów maszynowych i działa wojsk Wszechrosyjskiej Nadzwyczajnej Komisji Śledczej do Walki z Kontrrewolucją, Sabotażem i Spekulacją, aresztowano płk. Majewskiego i oficerów, a na żołnierzy nałożono areszt domowy. Po czterech dniach koszary zajęto, zrabowano z kasy pieniądze, a żołnierzom nakazano rozejście się w dowolne miejsca. Jako przyczynę podano kontrrewolucyjność manifestującą się odmową zorganizowania komitetów żołnierskich na wzór wojska bolszewickiego. 23 kwietnia 1918 pułk został formalnie rozwiązany[2].
Dowództwo pułku
[edytuj | edytuj kod]- dowódca – płk Kazimierz Majewski
- adiutant – ppor. Władysław Brejdygand[3]
Skład organizacyjny
[edytuj | edytuj kod]- dowództwo
- dwanaście kompanii piechoty
- kompania karabinów maszynowych
- kompania inżynieryjna
- kompania kolejowa i samochodowa
- bateria artylerii
- szwadron jazdy
- szkoła podoficerska
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Bagiński 1921 ↓, s. 416–417.
- ↑ a b Bagiński 1921 ↓, s. 417.
- ↑ Bagiński 1921 ↓, s. 416.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Henryk Bagiński: Wojsko Polskie na Wschodzie 1914-1920. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1921.
- Polskie formacje wojskowe w Rosji 1914-1920 w świetle dokumentów CAW. caw.wp.mil.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-17)]. dostęp 2008-10-11