Powódź nad Missisipi (1927)
 Arkansas City podczas powodzi w 1927. | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejsce |
Arkansas, Illinois, Kansas, Kentucky, Luizjana, Missisipi, Missouri, Oklahoma, Tennessee, Teksas |
| Rodzaj zdarzenia | |
| Data | |
| Ofiary śmiertelne |
246 osób |
Powódź nad Missisipi – najbardziej niszczycielska powódź w historii Stanów Zjednoczonych, miała miejsce w 1927 roku[1].
Wydarzenia
[edytuj | edytuj kod]Powódź rozpoczęła się, gdy wystąpiły ulewne deszcze nad centralną częścią Missisipi w lecie 1926. Do września w dopływach Missisipi w stanach Kansas i Iowa zanotowano o wiele wyższy poziom wody.
Wały przeciwpowodziowe położone wzdłuż Missisipi pękły w 145 miejscach, woda zalała obszar o powierzchni 70.000 km². Obszar został zalany w niektórych miejscach do głębokości 10 m. Straty wywołane przez powódź zostały wycenione na ponad 400 mln USD. Łącznie zginęło 246 osób w siedmiu stanach.
Powódź dotknęła następujące stany: Arkansas, Illinois, Kentucky, Luizjana, Missisipi, Missouri, Tennessee, Teksas, Oklahoma i Kansas. Najbardziej ucierpiał stan Arkansas, gdzie zalane zostało 14% obszaru. W maju 1927 rzeka Missisipi w okolicach Memphis osiągnęła szerokość 97 km.
W ramach ochrony Nowego Orleanu przed powodzią użyto 30 ton dynamitu w celu wysadzenia części walu w okolicach Caernarvon. Skutkiem tego Nowy Orlean doświadczył tylko niewielkich szkód, natomiast parafia St. Bernard Parish oraz inne przylegające do niej tereny na wschodnim brzegu zostały zalane.
W sierpniu 1927 poziom wody zaczął opadać. Podczas katastrofy 700 tys. ludzi zostało wysiedlonych, w tym 330 tys. Afroamerykanów, którzy trafili do 154 obozów pomocy. Ponad 13 tys. osób zostało ewakuowanych w rejonie Greenville, zabierane były osoby z obszarów gospodarczych i zostały ewakuowane ma grzbiet powyżej poziomu wody, jednak przez kilka dni nie było tam dostępu do jedzenia i czystej wody, łodzie były używane do ewakuowania białych kobiet i dzieci. Wielu Murzynów zostało zatrzymanych i zmuszonych do pracy podczas powodzi.
Skutki
[edytuj | edytuj kod]Po wielkiej powodzi zaczęła się budowa najdłuższego na świecie systemu zapór przed powodziami, prace były prowadzone przez Korpus Inżynieryjny Armii Stanów Zjednoczonych[2].
Po powodzi wiele tysięcy Afroamerykanów migrowało do miast położonych na północy, zwłaszcza do Chicago.
Powódź w znaczący sposób wpisała się w kulturę. Wielu bluesowych muzyków pisało piosenki o tamtej katastrofie, m.in.: Charley Patton, Bessie Smith i Barbecue Bob. Kansas Joe McCoy i Memphis Minnie napisali piosenkę pt. When the Levee Breaks, która odnosiła się do tamtych wydarzeń, następnie została spopularyzowana przez grupę Led Zeppelin. William Faulkner odniósł się do wydarzeń w krótkiej powieści pt. Old Man (w książce If I Forget Thee Jerusalem), która opowiada o więzieniu Parchman Penitentiary podczas powodzi. Amerykański kompozytor i wokalista Randy Newman napisał piosenkę Louisiana 1927, która wspomina tamte wydarzenia.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Mississippi River Flood of 1927
- Disaster Response and Appointment of a Recovery Czar: The Executive Branch's Response to the Flood of 1927
- Delta Geography
- PBS American Experience: Fatal Flood
- U.S. Army Engineers periodical "ESPRIT", March, 2002. mvs.usace.army.mil. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-13)].
- The Final Report of the Colored Advisory Commission