Przejdź do zawartości

Pop-rap

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pop-rap
Pochodzenie

pop, hip-hop

Czas i miejsce powstania

lat 80. XX w. (Stany Zjednoczone)

Instrumenty

sampler, keyboard, automat perkusyjny

Pop-rap (hip-pop) – gatunek muzyczny będący pochodną popu i hip-hopu. Powstał pod koniec lat 80. XX w. w Stanach Zjednoczonych.

Charakterystyczną cechą gatunku są teksty o miłości lub relacjach międzyludzkich, wyraźna linia melodyczna oraz śpiewane refreny budzące skojarzenia z muzyką popową[1][2].

Geneza

[edytuj | edytuj kod]

Zainicjowanie pop-rapu przypisuje się takim wykonawcom jak Run DMC, Beastie Boys, czy LL Cool J[3][2]. Miano pierwszego „popowego rapera” pod koniec lat 80. zyskał LL Cool J za sprawą debiutanckiego albumu Radio z 1985 roku. Zawierający wpływy popu i R&B album był efektem współpracy z wytwórnią Def Jam Recordings należącą wówczas do Russella Simmonsa. Według stacji telewizyjnej MTV singel LL Cool J-a „I Need Love” z 1987 był pierwszym hitem stanowiącym mariaż popu i rapu[4].

W latach późniejszych szybko zyskali na popularności tacy wykonawcy jak Tone Loc, Young MC, oraz Fresh Prince, których twórczość była oparta na „storytellingu” oraz odniesieniach do rozrywkowego trybu życia. W latach 90. pop-rap zaczął czerpać w jeszcze większym stopniu z R&B, a także z muzyki dance[2][3]. Wówczas szczyt popularności osiągnęli tacy wykonawcy jak MC Hammer oraz Vanilla Ice, za sprawą, odpowiednio, piosenek „U Can’t Touch This” oraz „Ice Ice Baby”[5]. W połowie lat 90. tacy wykonawcy jak MC Hammer obnażyli ułomność stylistki pop-rapu, szybko tracąc na popularności, spotykając się z krytyką, zyskując miano artysty jednego przeboju. Z końcem dekady gatunek zyskał na świeżości za sprawą gangsta rapu czerpiącego z soulu i muzyki popularnej[2].

W Polsce pop-rap zaistniał w pierwszej dekadzie XXI w., jednakże termin wyparło obraźliwe określenie hip-hopolo, które było stosowane zarówno w odniesieniu do wykonawców, którzy odnieśli sukces komercyjny lub tworzyli w stylistyce innej od hardcore rapu, który dominował w kraju[6][7]. Przedstawicielami pop-rapu w Polsce są m.in. tacy wykonawcy jak: Mezo, Jeden Osiem L i Liber.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. What Is Pop Rap, And Why Do We Hate It?. Prefix Mag, 25 maja, 2011. (ang.).
  2. a b c d Pop-Rap. AllMusic. [dostęp 2014-12-21]. (ang.).
  3. a b Too Legit: The Neglected Legacy of Pop-Rap. Jonathan Bogart, 24 lutego, 2012. [dostęp 2014-12-21]. (ang.).
  4. LL Cool J Bio | LL Cool J Career. MTV. [dostęp 2014-06-05]. (ang.).
  5. The Year Onyx's 'Slam' Crashed Pop Radio. NPR, 17 października, 2013. [dostęp 2014-12-21]. (ang.).
  6. Michał Stankiewicz: Kto i dlaczego nie lubi hip-hopolo?. apeironmag.pl. [dostęp 2012-06-16]. (pol.).
  7. Andrzej Cała, Radek Miszczak: Beaty, rymy, życie. Leksykon muzyki hip-hop. Poznań: Kurpisz S.A., 2005, s. 590. ISBN 83-89738-75-9.