Platerówka
51°03′37″N 15°10′18″E/51,060278 15,171667| wieś | |
 Kościół Niepokalanego Serca NMP w Platerówce | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
280–320[2] m n.p.m. |
| Liczba ludności (III 2011) |
603[3] |
| Strefa numeracyjna |
75 |
| Kod pocztowy |
59-816[4] |
| Tablice rejestracyjne |
DLB |
| SIMC |
0191997 |
Położenie na mapie gminy Platerówka  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu lubańskiego  | |
| 51°03′37″N 15°10′18″E/51,060278 15,171667[1]
| |
Platerówka (niem. Nieder Linde, w 1945 Platerowo, potem Lipy Dolne, następnie do 29 marca 1962 Zalipie Dolne[5]) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lubańskim, w gminie Platerówka.
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Platerówka to wieś łańcuchowa o długości około 1,5 km, leżąca na Pogórzu Izerskim, w dolinie strumienia Lipa, na wysokości około 280–320 m n.p.m.[2]
Podział administracyjny
[edytuj | edytuj kod]W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Powstała najprawdopodobniej w XIII wieku, chociaż pierwsze wzmianki o niej pochodzą z 1334 roku[2]. W latach 1945–1954 siedziba gminy Zalipie Dolne[2]. Miejscowość jest miejscem osiedlenia żołnierek 1. Samodzielnego Batalionu Kobiecego im. Emilii Plater[2]. W Szkole Podstawowej w Platerówce znajduje się Izba Pamięci Samodzielnego Batalionu Kobiecego im. Emilii Plater.
Współczesność
[edytuj | edytuj kod]Większość mieszkańców pracuje w sąsiedniej Kopalni i Elektrowni Turów. Na terenie gminy działa straż pożarna, która posiada dwa wozy strażackie.
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są obiekty[6]:
- kościół Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny w Platerówce, wczesnogotycki z XVI w., przebudowany w XVIII w. Wewnątrz figura Madonny z pocz. XVI w. oraz całopostaciowe nagrobki rycerskie renesansowe, manierystyczne i barokowe. Bogato zdobiona ambona, płaskorzeźby z wizerunkami ewangelistów[7]
- pastorówka, obecnie szkoła, murowano-drewniana, z 1713 r., XIX–XX w.
- dwór, obecnie magazyn, gotycki, powstały z 1510 r. – XVI w., XVII w., XVIII w., później funkcjonujący jako spichlerz
Inne zabytki[2]:
- leśniczówka z 1812 r.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 101941
- ↑ a b c d e f Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 2: Pogórze Izerskie. Cz. 2: M-Ż. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, s. 194-200. ISBN 83-85773-61-4.
- ↑ GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 943 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Zarządzenie nr 29 Prezesa Rady Ministrów z dnia 21 marca 1962 r. w sprawie zmiany nazw niektórych miejscowości. M.P. z 1962 r. nr 28, poz. 118
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 104. [dostęp 2012-09-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
- ↑ Janusz Czerwiński, Ryszard Chanas, Dolny Śląsk – przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka, 1977, s. 318.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 2: Pogórze Izerskie (M–Ż). Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, ISBN 83-85773-61-4.