Obóz ćwiczebny

Obóz ćwiczebny, obóz ćwiczeń (OC) – miejsce okresowego pobytu wojska poza rejonem stałej dyslokacji, przeznaczone do szkolenia bojowego w warunkach polowych. Obozy ćwiczebne wyposażone są zwykle w strzelnice (poligony), place ćwiczeń, boiska sportowe, kluby, przystanie. Organizuje się je zazwyczaj w lecie, rozmieszczając wojsko w namiotach lub barakach; niekiedy urządza się obozy ćwiczebne również w zimie. W obozach ćwiczebnych, w których rozmieszczone są różne oddziały i związki taktyczne, wyznacza się dowódcę OC, jego zastępców oraz, w razie potrzeby, inne osoby funkcyjne; w obozie ćwiczebnym zajętym tylko przez jeden związek taktyczny (oddział) obowiązki dowódcy OC sprawuje dowódca danego związku taktycznego (oddziału). Porządek wewnętrzny, służbę wewnętrzną i wartowniczą w obozie reguluje dowódca OC w myśl zasad obowiązujących w garnizonie i przystosowanych do warunków polowych.

W dwudziestoleciu międzywojennym w Wojsku Polskim funkcjonowały następujące komendy obozów ćwiczeń, zaliczane do władz garnizonowych, obok komend miast i komendantów placów:

Komenda Obozu Ćwiczeń „Barycz”,
Komenda Obozu Ćwiczeń „Biedrusko”,
Komenda Obozu Ćwiczeń „Brześć”,
Komenda Obozu Ćwiczeń „Czerwony Bór”,
Komenda Obozu Ćwiczeń „Grupa”,
Komenda Obozu Ćwiczeń „Leśna”,
Komenda Obozu Ćwiczeń „Pohulanka”,
Komenda Obozu Ćwiczeń „Powórsk”,
Komenda Obozu Ćwiczeń „Raducz”.

Aktualnie Siły Zbrojne RP korzystają z obozów ćwiczebnych położonych na terenie ośrodków szkolenia poligonowego rodzajów wojsk, np. OC „Karliki” na terenie Ośrodka Szkolenia Poligonowego Wojsk Lądowych Żagań.

Zobacz też

Poligony wojskowe w Polsce

Bibliografia

Mała Encyklopedia Wojskowa, tom II (K – P), Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1970, wyd. I.
Rocznik Oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932.