Mięguszowiecka Baszta
Mięguszowiecka Baszta (2410 m[1]) – turnia w masywie Mięguszowieckiego Szczytu w Tatrach Wysokich. Znajduje się w grani głównej Tatr na granicy polsko-słowackiej. Od wschodniego wierzchołka Mięguszowieckiego Szczytu oddziela ją Mięguszowiecka Szczerbinka (2400 m[1]). W zestawieniu najwyższych szczytów Polski Mięguszowiecka Baszta jest na 8. miejscu (biorąc pod uwagę wszystkie nazwane, również te mało wybitne wierzchołki)[2].
Na szczyt lub grań Mięguszowieckiej Baszty prowadzi wiele dróg wspinaczkowych, zarówno po polskiej (ściana wschodnia), jak i słowackiej stronie (ściana południowa)[3]:
- Ściana wschodnia
- Droga Smólskiego (z Dolnego Tarasu); V w skali tatrzańskiej, 5 godz.
- Droga Sokołowskiego (z Bańdziocha); IV, miejsca V, 3 godz.
- Droga Surdela (z Bańdziocha); IV, miejsca V, 3 godz.
- Lewa droga Mączki (z Bańdziocha przez Półki Ratowników); IV, 3 godz.
- Droga Hobrzańskiego (z Bańdziocha); IV, miejsce VI-, 3 godz.
- Ściana południowa
- Prawym żebrem południowej ściany (z Wielkiej Mięguszowieckiej Ławki); IV-, 2 godz.
- Środkiem południowej ściany Mięguszowieckiej Baszty (z Wielkiej Mięguszowieckiej Ławki); IV, miejsce V+, 2 godz. 30 min
- Przez Komin Komarnickiego (z lewej gałęzi Żlebu Franza); III, 2 godz.[3]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky. Produkty leteckého laserového skenovania.
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza [online] [dostęp 2020-10-01].
- ↑ a b Władysław Cywiński, Mięguszowieckie Szczyty, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2003, ISBN 83-7104-031-8.