Magurki (polana)
49°31′48″N 20°11′12″E/49,530000 20,186667
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
ok. 1080–1090 m n.p.m. |
| Zagospodarowanie |
nieużytki |
Położenie na mapie gminy Ochotnica Dolna  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu nowotarskiego  | |
| 49°31′48″N 20°11′12″E/49,530000 20,186667
| |
Magurki – polana na szczycie Magurek w Gorcach. Zajmuje płaski, południowo-wschodni grzbiet Magurek, na wysokości około 1080–1090 m[1].
Opis polany
[edytuj | edytuj kod]Dawniej była to hala pasterska mieszkańców Ochotnicy Górnej. W sezonie letnim na polanie tej, podobnie, jak i na innych gorczańskich polanach i halach prowadzono wypas bydła i owiec. Ze względu na duże odległości i uciążliwe dojście do wysoko w górach położonych pastwisk nie opłacało się codziennie przepędzać bydła. Na czas wypasu rodziny z Ochotnicy wraz z bydłem i niezbędnym dobytkiem przenosiły się ze stałych domów położonych w dolinie rzeki Ochotnica do szałasów na tych pastwiskach. Domy stałe pozostawiano pod opieką sąsiadów, któregoś z domowników, bądź “na Bożą łaskę”. Do szałasów na polanach uciekano także czasami w okresie zagrożenia[2]. W 1930 r. na hali Magurka i okolicznych pastwiskach pasło się 300 owiec i 70 sztuk bydła[3].
Po II wojnie światowej ze względu na nieopłacalność ekonomiczną zaprzestano wypasu na większości gorczańskich polan i hal. Pozostawione swojemu losowi drewniane szałasy na polanie Magurki uległy naturalnemu zniszczeniu[4].
Polana Magurki znajduje się we wsi Ochotnica Górna w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, w gminie Ochotnica Dolna[1].
Turystyka
[edytuj | edytuj kod]Polana Magurki była turystom nieznana, nie prowadził bowiem przez nią żaden szlak turystyczny[4]. W 2015 r. pod szczytem Magurek wybudowano wieżę widokową, a na polanie Magurki postawiono nowy drewniany szałas w typowym dla Gorców stylu budownictwa. Poprowadzono też z doliny Potoku Forędówki nową ścieżkę edukacyjną i połączono ją ze ścieżką „Dolina potoku Jaszcze”. Na polanie ustawiono ławy dla turystów i tablice informacyjne. Dzięki tym działaniom polana Magurki została turystycznie udostępniona.
Ścieżka edukacyjna tworzy zamkniętą pętlę (start i koniec w tym samym miejscu):
ścieżka edukacyjna „Dolina Potoku Jaszcze”: Jaszcze Duże (parking) – Jaszcze Małe – Łonna – Pańska Przehybka – Tomaśkula – Magurki – Kurnytowa Polana – Jaszcze Duże[5].
-
Widok z wieży widokowej na polanę Magurki -
Nowy szałas -
Polana Magurki i wieża widokowa -
Polana Magurki
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2022-01-01].
- ↑ Kurnytowa Koliba z 1839 roku. Unikatowy relikt dawnej zabudowy polaniarskiej. Baza partyzancka z lat 1944 i 1946 [online] [dostęp 2016-09-07].
- ↑ Józef Nyka, Gorce. Przewodnik, Sport i Turystyka, 1965.
- ↑ a b M. Cieszkowski, P. Lubieński, Gorce – przewodnik dla prawdziwego turysty, P. Lubieński (red.), Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2004, ISBN 83-89188-19-8.
- ↑ Dolina potoku Jaszcze [online], Gorczański Park Narodowydata dostępu = 2022-01-01.