Przejdź do zawartości

Krawczyki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krawczyki
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 warmińsko-mazurskie

Powiat

bartoszycki

Gmina

Bartoszyce

Liczba ludności (2022)

233[2]

Strefa numeracyjna

89

Kod pocztowy

11-200[3]

Tablice rejestracyjne

NBA

SIMC

0470622

Położenie na mapie gminy wiejskiej Bartoszyce
Mapa konturowa gminy wiejskiej Bartoszyce, na dole znajduje się punkt z opisem „Krawczyki”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Krawczyki”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Krawczyki”
Położenie na mapie powiatu bartoszyckiego
Mapa konturowa powiatu bartoszyckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Krawczyki”
Ziemia54°11′09″N 20°46′52″E/54,185833 20,781111[1]

Krawczyki (do 1945 r. niem. Kraftshagen[4]) – wieś w Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie bartoszyckim, w gminie Bartoszyce[5][6].

W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.

We wsi znajdują się gospodarstwa agroturystyczne, piekarnia z cukiernią oraz szkoła podstawowa[7].

Integralne części wsi

[edytuj | edytuj kod]
Integralne części wsi Krawczyki[5][6]
SIMC Nazwa Rodzaj
0470639 Klekotki część wsi

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Wieś czynszowa lokowana w 1336 r. Kościół wybudowano już w XIV w. W czasie wojny polsko-krzyżackiej wieś została mocno zniszczona a kościół został spalony, w 1414 r. straty wyliczono na 2000 grzywien. W XVI w. wieś została nadana Denhoffom.

W 1889 r. majątek ziemski w Krawczykach, znajdujący się we władaniu grafów Denhoffów (Dönhoddów), razem z folwarkami: Klekotki i Szwarunki, obejmował 1143 ha ziemi. Na początku XX w. ziemia została rozparcelowana i przekazano chłopom.

Szkoła wiejska powstała już w XVIII wieku. W 1935 r. pracowało w niej trzech nauczycieli a uczyło się 94 dzieci. W 1939 r. we wsi mieszkało 484 osób.

Po drugiej wojnie światowej pierwsi osadnicy (m.in. Aleksander Brygoła i Wacław Kulesza - późniejsi wójtowie gminy Galiny, Jan Gróda, Toedor Guzanka - późniejsi radni powiatowi) pojawili się już w 1945 r., a szkołę uruchomiono w 1946 r., a jej organizatorem i pierwszym kierownikiem był Jan Gabirel. W późniejszych latach duże zasługi w rozwoju szkoły wniósł nauczyciel Edward Szołoch. Początkowo szkoła było czteroklasowa, w 1950 r. powstała klasa piąta. Początkowo w budynku szkolnym mieścił się Dom Wczasów Dziecięcych, prowadzony przez Towarzystwo Przyjaciół Dzieci, a turnusy trwały cały rok z dwutygodniową zmianą. W późniejszych latach Towarzystwo Przyjaciół Dzieci organizowało wakacyjne kolonie letnie. W roku 1951 szkołę przeniesiono do pałacu. W tym czasie była to szkoła siedmioklasowa, w której pracowało 4 nauczycieli. W tamtym okresie szkoła była głównym ośrodkiem kultury dla środowiska wiejskiego. Organizowano koncerty orkiestry wojskowej, działało młodzieżowe kółko teatralne, kierowane przez Irenę Wasilewską. W tamtym czasie członkami kółka teatralnego byli: Zdzisław Brygoła, Tadeusz Chadaj, Janina Czarnota, Wiktor Chilimończyk, Janina Kulesza, Henryk Masiulaniec, Maria Masiulaniec, Łucja Prońska, Alicja Wójtowicz, Marian Wasilewski, Wiesław Wasilewski, Bogdan Szczepanik. Spektakle wystawiane były w Krawczykach oraz innych miejscowościach. Ścisłą współpracą utrzymywano z Domem Kultury w Batroszycach oraz teatrem im. S. Jaracza w Olsztynie, skąd wypożyczano stroje do przedstawień. W 1958 r. zakupiono dla szkoły telewizor. Był to pierwszy telewizor we wsi. W grudniu 1961 r. spaliła się część szkoły. Od 1967 r. szkoła była ośmioklasowa.

W 1983 r. we wsi były 62 domy z 68 mieszkaniami i 279 mieszkańcami. W tym czasie było tu 59 indywidualnych gospodarstw rolnych, uprawiających łącznie 702 ha ziemi. W gospodarstwach hodowano 414 sztuk bydła (w tym 224 mleczne krowy) 546 sztuk nierogacizny, 45 koni i 23 owce. We wsi była szkoła, punkt biblioteczny, boisko sportowe, sala kinowa na 60 miejsc, sklep wielobranżowy, kuźnia.

W 1997 r. do szkoły w Krawczykach zaczęły uczęszczać dzieci z Mint oraz Galin. W tym czasie w szkole w Krawczykach uczyło się ponad 120 dzieci. Od 2000 r. szkoła była sześcioklasowa, w roku szkolnym 2003/ 2004 zdobyła certyfikat „Szkoły z klasą” pod patronatem pana prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego oraz „Gazety Wyborczej”. W 2004 r. w szkole uruchomiono nową pracownię komputerową. W szkole organizowanych jest wiele imprez środowiskowych dla mieszkańców wsi.

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]
  • Dwukondygnacyjny pałac, wybudowany na planie litery L, z półkolistym ryzalitem w narożu. Mocno przebudowany po II wojnie światowej i stracił walory zabytku. W budynku pałacu obecnie mieści się szkoła podstawowa.
  • Fragmenty dawnego, rozległego parku, sąsiadującego z pałacem.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 61588
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 618 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
  5. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. a b GUS. Rejestr TERYT
  7. Szkoła Podstawowa w Krawczykach [online] [dostęp 2021-02-24] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Bartoszyce. Z dziejów miasta i okolic. Wyd. drugie zmienione. Wyd. Pojezierze, Olsztyn 1987, 480 str., ISBN 83-7002-239-1
  • Historia Szkoły Podstawowej im. Janusza Korczaka w Krawczykach [1](dostęp: wrzesień 2012)
  • Małgorzata Jackiewicz-Garniec, Mirosław Garniec, Pałace i dwory dawnych Prus Wschodnich. Dobra utracone czy ocalone?, Wydanie III poszerzone i uzupełnione, Studio Arta, Olsztyn 2001, ISBN 83-912840-2-6.