Kopciucha
część miasta Zwolenia | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Miasto | |
W granicach Zwolenia |
1 lipca 1925[1] |
SIMC |
0974104[2] |
Strefa numeracyjna |
48 |
Kod pocztowy |
26-700 |
Tablice rejestracyjne |
WZW |
Położenie na mapie Zwolenia | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |
Położenie na mapie powiatu zwoleńskiego | |
Położenie na mapie gminy Zwoleń | |
51°22′48″N 21°34′38″E/51,379935 21,577320 |
Kopciucha – północna część miasta Zwoleń w województwie mazowieckim, w powiecie zwoleńskim, w gminie Zwoleń[2].
Rozpościera się w wzłuż ulicy Kopciucha na północnych rubieżach miasta.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Kopciucha to dawna wieś. W latach 1867–1870 należała do gminy Tczów w powiecie kozienickim w guberni radomskiej. 13 stycznia 1870 weszła w skład nowej gminy Zwoleń w tymże powiecie, utworzonej ze zniesionego miasta Zwolenia oraz wsi Praga i Kopciucha[3]
W 1915 roku austriackie władze okupacyjne wprowadziły administrację cywilną i przekształciły wiejską gminę Zwoleń ponownie w miasto, liczące, przez co Kopciucha – jako składowa gminy Zwoleń – przejściowo stała się obszarem miejskim[4]. Władze polskie nie uznały jednak Zwolenia za miasto w 1919 roku, przez co Zwoleń powrócił do statusu gminy wiejskiej, a Kopciucha znów stała się wsią[5].
W okresie międzywojennym należała do powiatu kozienickiego w woj. kieleckim. Gmina Zwoleń przestała funkcjonować 1 lipca 1925 w związku z ponownym nadaniem Zwoleniowi praw miejskich i przekształceniu jednostki w gminę miejską, przez co Kopciucha stała się ponownie obszarem miejskim[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Dz.U. z 1925 r. nr 62, poz. 435
- ↑ a b TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). GUS. [dostęp 2021-01-09].
- ↑ Postanowienie z 24 października (5 listopada) 1869, ogłoszone 1 (13 stycznia) 1870 (Dziennik Praw, rok 1869, tom 69, nr 239, s. 419)
- ↑ Stan szkolnictwa powszechnego w grudniu 1917 r. na terytorjum obu byłych jeneralnych gubernatorstw: Warszawskiego i Lubelskiego
- ↑ Dz.U. z 1919 r. nr 13, poz. 140