Przejdź do zawartości

Kazimierz Karolczak (historyk)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Karolczak
Data i miejsce urodzenia

27 lutego 1954
Bożacin

Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia Polski i powszechna XIX w.
Alma Mater

Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Krakowie

Doktorat

1986 – historia
Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Krakowie

Habilitacja

2001 – historia
Uniwersytet Pedagogiczny im. KEN w Krakowie

Profesura

2 kwietnia 2014

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie

Stanowisko

profesor

Rektor Uniwersytetu Pedagogicznego im. KEN w Krakowie
Okres spraw.

2016–2020

Poprzednik

Michał Śliwa

Następca

Piotr Borek

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej

Kazimierz Karolczak (ur. 27 lutego 1954[1] w Bożacinie) – polski historyk, profesor nauk humanistycznych, dziekan Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie, następnie prorektor, a w kadencji 2016–2020 rektor uczelni.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1977 ukończył studia z zakresu historii w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie[1]. Na tej samej uczelni w 1986 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych na podstawie pracy pt. Właściciele domów w Krakowie 1890–1914 w świetle akt hipoteczno-notarialnych, a w 2001 habilitował się w oparciu o rozprawę zatytułowaną Dzieduszyccy. Dzieje rodu. Linia poturzycko-zarzecka. 2 kwietnia 2014 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych[2].

Od ukończenia studiów zawodowo związany z krakowską WSP, przekształcaną kolejno w Akademię Pedagogiczną i Uniwersytet Pedagogiczny[1], dochodząc w 2002 do stanowiska profesora tej uczelni[1][2]. Był również pracownikiem naukowym Instytutu Historii Polskiej Akademii Nauk[1]. Na macierzystej uczelni od 2005 do 2012 był dziekanem Wydziału Humanistycznego. W 2009 został kierownikiem Katedry Historii XIX wieku. W 2012 objął stanowisko prorektora ds. nauki i współpracy międzynarodowej. 20 kwietnia 2016 został wybrany na stanowisko rektora Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie na czteroletnią kadencję[1] (od 1 września 2016). W 2021 został zwolniony z Uniwersytetu Pedagogicznego bez podania przyczyny. W 2023 sąd pracy orzekł w I instancji, że było to niezgodne z prawem[3].

Powoływany w skład Komitetu Nauk Historycznych Polskiej Akademii Nauk[2], w latach 90. był przewodniczącym uczelnianej struktury Związku Nauczycielstwa Polskiego[1].

Swoje zainteresowania badawcze koncentruje na strukturach społecznych XIX wieku i I połowy XX wieku, ze szczególnym uwzględnieniem ziemiaństwa i mieszczaństwa. Zajmuje się również tematyką arystokracji galicyjskiej, genealogii, dziejami Lwowa i Krakowa, kulturą mieszczaństwa i ziemiaństwa, parlamentaryzmem, problemami narodowościowymi i wyznaniowymi w wiekach XIX i XX. Współautor koncepcji otwartego w 2008 Muzeum Dzieduszyckich w Zarzeczu[1].

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
Ordery i odznaczenia
Nagrody i wyróżnienia

W 1992 za współautorstwo książki Żydzi w Małopolsce otrzymał Nagrodę Ministra Edukacji Narodowej[5].

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Właściciele domów w Krakowie na przełomie XIX i XX wieku, Kraków 1987.
  • Ludność żydowska w Krakowie na przełomie XIX i XX wieku, [w:] Feliks Kiryk (red.), Żydzi w Małopolsce, Przemyśl 1991.
  • Galicyjskie dylematy: zbiór rozpraw (współredaktor), Kraków 1994.
  • Lwów. Miasto, społeczeństwo, kultura. Studia z dziejów Lwowa, t. I (współredaktor), Kraków 1995.
  • Lwów. Miasto, społeczeństwo, kultura. Studia z dziejów Lwowa, t. II (współredaktor), Kraków 1998.
  • Wielka Historia Polski, 5 (1696–1815) (współautor), Kraków 1998.
  • Wielka Historia Polski, 6 (1815–1848) (współautor), Kraków 1999.
  • Dzieduszyccy. Dzieje rodu. Linia poturzycko-zarzecka, Kraków 2000.
  • Lwów. Miasto, społeczeństwo, kultura. Studia z dziejów Lwowa, t. IV (red.), Kraków 2002.
  • Lwów. Miasto, społeczeństwo, kultura. Studia z dziejów Lwowa, t. V (red.), Kraków 2005.
  • Lwów. Miasto, społeczeństwo, kultura. Studia z dziejów Lwowa, t. IX (współredaktor), Kraków 2014.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h Prof. Kazimierz Karolczak rektorem Uniwersytetu Pedagogicznego im. KEN w Krakowie. perspektywy.pl, 20 kwietnia 2016. [dostęp 2016-04-20].
  2. a b c Prof. dr hab. Kazimierz Karolczak, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2023-07-18].
  3. Anna Gmiterek-Zabłocka: Były rektor Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie wygrywa w sądzie pracy. „Na uczelni pojawiła się polityka”. TOK FM, 12 lipca 2023. [dostęp 2023-07-18].
  4. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 8 stycznia 2013 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2013 r. poz. 343).
  5. a b Leksykon… 2006 ↓, s. 215.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Leksykon Profesorów Akademii Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej 1946–2006. Feliks Kiryk, Józef Hampel, Iwona Pietrzkiewicz (red.). Kraków: Wydawnictwo Naukowe Akademii Pedagogicznej, 2006. ISBN 83-7271-395-2.