Kazimierz Ścibor-Rylski

Kazimierz Ścibor-Rylski
Kasimir Ritter von Groß-Scibor Rylski
	pułkownik dyplomowany piechoty
Data urodzenia	17 grudnia 1875
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 ; USRR, ZSRR
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Jednostki	7 Armia; 54 Pułk Piechoty; Dowództwo Okręgu Korpusu Nr VI; 24 Dywizja Piechoty
Stanowiska	szef sztabu armii; szef sztabu okręgu korpusu; dowódca piechoty dywizyjnej
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia

Kazimierz Ścibor-Rylski^[1] herbu Ostoja (ur. 17 grudnia 1875, zm. 1940 w ZSRR) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Syn Kornela generała-majora armii Austro-Węgier. Był oficerem oficerem Sztabu Generalnego cesarskiej i królewskiej armii. W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. W czasie wojny z bolszewikami był szefem sztabu 7 Armii. 22 maja 1920 roku zatwierdzony został w stopniu pułkownika z dniem 1 kwietnia tego roku^[2]. 3 maja 1922 roku zweryfikowany został w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i wysoką 15. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[3].

W 1923 roku zajmował stanowisko szefa sztabu Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie, pozostając oficerem nadetatowym 54 pułku piechoty w Tarnopolu. 22 sierpnia 1924 roku został przydzielony do 26 pułku piechoty we Lwowie z pozostawieniem w dyspozycji Ministra Spraw Wojskowych^[4]. Z dniem 1 października 1924 roku został mianowany dowódcą piechoty dywizyjnej 24 Dywizji Piechoty w Jarosławiu^[5]. Z dniem 1 sierpnia 1925 roku został zwolniony ze stanowiska i pozostawiony w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu^[6]. Później został przeniesiony w stan spoczynku. Zamieszkiwał we Lwowie. W 1934 roku pozostawał na ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VI. Był wówczas w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI^[7].

Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 na terenach wschodnich II Rzeczypospolitej został aresztowany przez sowietów. Został przewieziony do więzienia przy ulicy Karolenkiwskiej 17 w Kijowie. Tam został zamordowany przez NKWD prawdopodobnie na wiosnę 1940. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 55/5-18 oznaczony numerem 2478)^[8]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Ordery i odznaczenia

Krzyż Walecznych – trzykrotnie (po raz 2 i 3 w 1922)^[9]
Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami^[10]
Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na czerwonej wstążce^[10]
Brązowy Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii^[10]
Krzyż Jubileuszowy Wojskowy^[10]
Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913^[10]

Zobacz też

Przypisy

↑ W ewidencji wojskowych C. K. Armii był określany w języku niemieckim jako „Kasimir Ritter von Groß-Scibor Rylski”.
↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 20 z 29.05.1920 r.
↑ Na liście starszeństwa wyprzedzał między innymi Mariana Kukiela (lok. 16), Józefa Beckera (lok. 19), Bolesława Kraupa (lok. 20), Gustawa Truskolaskiego (lok. 21), Mieczysława Trojanowskiego (lok. 24), czy wreszcie Michała Tokarzewski-Karaszewicza, którzy w następnym roku awansowani zostali na generałów brygady. W 1924 roku na liście starszeństwa oficerów zawodowych piechoty zajmował 10. lokatę.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 81 z 22 sierpnia 1924 roku, s. 460.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 100 z 29 września 1924 roku, s. 553.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 83 z 13 sierpnia 1925 roku, s. 455.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 323, 969.
↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 81. [dostęp 2014-12-10].
↑ Rozporządzenie Kierownika MSWojsk. L. 4597/22 (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 9, s. 315)
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 90.

Bibliografia

Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918.
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
Kazimierz Ścibor-Rylski h. Ostoja. sejm-wielki.pl. [dostęp 2014-12-10].

[1] W ewidencji wojskowych C. K. Armii był określany w języku niemieckim jako „Kasimir Ritter von Groß-Scibor Rylski”.

[2] Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 20 z 29.05.1920 r.

[3] Na liście starszeństwa wyprzedzał między innymi Mariana Kukiela (lok. 16), Józefa Beckera (lok. 19), Bolesława Kraupa (lok. 20), Gustawa Truskolaskiego (lok. 21), Mieczysława Trojanowskiego (lok. 24), czy wreszcie Michała Tokarzewski-Karaszewicza, którzy w następnym roku awansowani zostali na generałów brygady. W 1924 roku na liście starszeństwa oficerów zawodowych piechoty zajmował 10. lokatę.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_81_z_22_sierpnia_1924_roku,_s._460-4] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 81 z 22 sierpnia 1924 roku, s. 460.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_100_z_29_września_1924_roku,_s._553-5] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 100 z 29 września 1924 roku, s. 553.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_83_z_13_sierpnia_1925_roku,_s._455-6] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 83 z 13 sierpnia 1925 roku, s. 455.

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw1934323,_969-7] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 323, 969.

[8] Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 81. [dostęp 2014-12-10].

[9] Rozporządzenie Kierownika MSWojsk. L. 4597/22 (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 9, s. 315)

[CITEREFLista_starszeństwa_c._i_k._Armii191890-10] Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 90.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]