Przejdź do zawartości

Karol Korecki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karol Jan Korecki
Karol Jan Korecki
Herb
Pogoń (Pogonia)
Rodzina

Koreccy herbu Pogoń (Pogonia)

Data urodzenia

1588

Data śmierci

4 maja 1633

Ojciec

Joachim Korecki

Matka

Anna Korecka z Chodkiewiczów

Żona

Anna z Potockich

Dzieci

Samuel Karol, córka Eufryzyna

Karol Jan Korecki (ur. ok. 1588, zm. 4 maja 1633) – książę, starosta winnicki, kasztelan wołyński.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Karol Korecki urodził się około 1588 w książęcej rodzinie Koreckich herbu Pogoń (Pogonia)[1][2]. Był wnukiem Bohusza, synem Joachima Koreckiego i Anny z Chodkiewiczów. Jego starszym bratem był sławny zagończyk Samuel Korecki.

W 1604 rozpoczął razem z Samuelem naukę w uniwersytecie w Lejdzie. Po zakończeniu edukacji zaciągnął się do armii holenderskiej (ok.1608). W bliżej nieznanych okolicznościach, na morzu, w okolicach Amsterdamu dostał się do niewoli szwedzkiej. Do kraju powrócił w 1613, wymieniony za Karla Karlssona Gyllenhielma. Podczas 5-letniego więzienia stracił zdrowie oraz zmienił wiarę z prawosławnej na unicką. Nie brał już potem osobiście udziału wyprawach wojennych, podczas wojny polsko-tureckiej w 1621 wystawił własnym kosztem 8 chorągwi lekkiej jazdy. W 1622 otrzymał starostwo winnickie. W następnym roku, sejm wyznaczył Koreckiego na komisarza do ordynowania kozaków na przyszłą wojnę, na Zaporożu był powszechnie szanowany i lubiany. W tymże roku król Zygmunt III Waza mianował go kasztelanem wołyńskim.
Po zamordowaniu w Stambule jego brata Samuela wystąpił zbrojnie przeciw Przerębskim i Potockim, którzy zajęli należące do Samuela dobra Uście. Jako spadkobierca sądził się też z Cieciszewskimi. Walczył także z łupiącymi województwo ruskie lisowczykami, w bitwie pod Tuczynem rozbił i rozproszył elearów Wierzbowskiego, pod Uściem pokonał ich po raz drugi[3]. W bieżącą politykę angażował się rzadko, wobec dworu królewskiego był lojalny.

Karol Korecki był żonaty z Anną z Potockich, kasztelanką kamieniecką, wdową po Stanisławie Golskim i księciu Konstantynie Zasławskim. Z tego związku synowie Samuel Karol i Aleksander (zmarły w dzieciństwie) oraz córka Eufryzyna[4]. Anna Korecka zmarła w 1623, została pochowana w Korcu. Córka Eufryzyna w 1647 została żoną starosty włodzimierskiego Daniela Stempkowskiego, zmarła bezpotomnie w tym samym roku[5].

Karol Korecki zmarł 4 maja 1633, został pochowany 7 listopada w rodowym Korcu.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Franciszek Piekosiński: Herbarz Kojałowicza - Ks. Wojciecha Wijuka Kojałowicza Herbarz Rycerstwa W.X.Litewskiego tak zwany Compendium. Kraków, 1897, s. 9.
  2. Seweryn Uruski: Rodzina. Herbarz szlachty polskiej tom VII. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1910, s. 208.
  3. Herbarz polski Kaspra Niesieckiego powiększony dodatkami z późniejszych autorów, rękopismów, dowodów urzędowych i wydany przez Jana Nep. Bobrowicza, tom V Lipsk 1840, s.236
  4. Seweryn Uruski: Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, t. VII, Gebethner i Wolff, Warszawa 1910, s. 209.
  5. Adam Boniecki, Herbarz polski, tom XI, Warszawa 1907, str.148

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]