Jules Laroche

Jules Laroche
Data i miejsce urodzenia	4 listopada 1877 ; Paryż
Data i miejsce śmierci	13 lipca 1961 ; Dinard
	dyrektor Departamentu Politycznego Ministerstwa Spraw Zagranicznych Republiki Francuskiej
Okres	od 1924; do 1926
	Ambasador Republiki Francuskiej w Rzeczypospolitej Polskiej
Okres	od 26 czerwca 1926; do 29 maja 1935
Poprzednik	Hector André de Panafieu
Następca	Leon Noël
	Ambasador Republiki Francuskiej w Królestwie Belgii
Okres	od 12 marca 1935; do październik 1937
Poprzednik	Paul Claudel
Następca	Paul Bargeton
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jules Laroche (ur. 4 listopada 1877 w Paryżu, zm. 13 lipca 1961 w Dinard) – francuski dyplomata, dyrektor Departamentu Politycznego Ministerstwa Spraw Zagranicznych Francji w latach 1924–1926, ambasador w Polsce od 26 czerwca 1926 do 29 maja 1935^[1]. Następca Hectora André de Panafieu.

Członek Komisji do Spraw Polskich na konferencji pokojowej w Paryżu^[2].

Laroche jest autorem pamiętników La Pologne de Pilsudski: souvenirs d'une ambassade 1926–1935 (pol. Polska lat 1926–1935: wspomnienia ambasadora francuskiego) wydanych w Paryżu w 1953, w których opisywał politykę zagraniczną II Rzeczypospolitej pod kierownictwem Józefa Piłsudskiego, widzianą oczami zagranicznego dyplomaty^[3].

Odznaczenia

Order Orła Białego (1935)
Odznaka Honorowa Polskiego Czerwonego Krzyża I stopnia (1935)^[4]

Przypisy

↑ Sebastian Drabik: Stosunki polsko-francuskie w roku 1936 – próba krótkiego zarysu w oparciu o „Diariusz” i „Teki” Jana Szembeka oraz wspomnienia „Dyplomata w Paryżu 1936–1939” Juliusza Łukasiewicza, ambasadora RP w Paryżu w latach 1936–1939. [dostęp 2010-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 grudnia 2013)]. (pol.).
↑ Piotr S. Wandycz, France and Her Eastern Allies, 1919-1925: French-Czechoslovak-Polish Relations from the Paris Peace Conference in Locarno, Minneapolis 1962, p. 35.
↑ Sygnatura publikacji na stronie Niemieckiego Instytutu Historycznego w Warszawie. [dostęp 2010-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 grudnia 2013)].
↑ Polski Czerwony Krzyż. Sprawozdanie za 1935. Warszawa: 1936, s. 11.

[1] Sebastian Drabik: Stosunki polsko-francuskie w roku 1936 – próba krótkiego zarysu w oparciu o „Diariusz” i „Teki” Jana Szembeka oraz wspomnienia „Dyplomata w Paryżu 1936–1939” Juliusza Łukasiewicza, ambasadora RP w Paryżu w latach 1936–1939. [dostęp 2010-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 grudnia 2013)]. (pol.).

[2] Piotr S. Wandycz, France and Her Eastern Allies, 1919-1925: French-Czechoslovak-Polish Relations from the Paris Peace Conference in Locarno, Minneapolis 1962, p. 35.

[3] Sygnatura publikacji na stronie Niemieckiego Instytutu Historycznego w Warszawie. [dostęp 2010-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 grudnia 2013)].

[4] Polski Czerwony Krzyż. Sprawozdanie za 1935. Warszawa: 1936, s. 11.

[1]

[2]

[3]

[4]

I Rzeczpospolita	Gilles de Noailles (1573) Jean de Montluc (1573) Jean Choisnin (1574) Jacques de Faye (1575) baron de Charnacé (1629) Claude de Mesmes (1633) baron Claude de Rorté (1636) Charles de Bretagne-Dubois d’Avaugour (1640–1646) Renée Dubec Crespin (1644) wicehrabia Louis d'Arpajon (1648) Antoine de Lombres (1655–1665) Pierre de Bonzy (1664) Toussaint Forbin de Janson (1674) François-Gaston de Béthune-Sully (1676–1692) Robert Leroux d'Esneval (1692) Melchior de Polignac (1693–1696) de Forval (rezydent) i abbé de Castagneres de Chateauneuf (1697) Charles de Caradas (1700–1702) Jean Casimir Baluze (1702–1703) Jean Louis d’Usson de Bonnac (1707–1710) Jean Victor de Besenval (1710–1721) François Sanguin de Livry (1726) Michel (1728) markiz Antoine-Felix de Monti (1729–1736) Alphonse Marie Louis de Saint-Séverin (1744–1745) Charles-Hyacinthe, markiz Des Issards (1746–1752) Charles François de Broglie (1752–1756) Antoine-René de Voyer de Paulmy, markiz d’Argenson (1762–1764) Jean Antoine Monnet (1764) Louis Gabriel Conflans (1766) Jean-Claude Gérault i Wojciech Jakubowski (1766) Bonneau (1770–1787) Marie Louis Descorches (1791–1792) Bonneau (Chargé d’affaires) (1794)
Księstwo Warszawskie	Étienne Vincent (1807–1809) Jean-Charles Serra (1809–1811) Louis Pierre Édouard Bignon (1811) Dominique Dufour de Pradt (1812) Louis Pierre Édouard Bignon (1813)
Królestwo Polskie	Raymond Durand (1827–1837) Charles de Théis (1840)
II Rzeczpospolita	Eugène Pralon (1919) Hector André de Panafieu (1919–1926) Jules Laroche (1926–1935) Léon Noël (1935–1940) Emmanuel Lancial (1942–1944)
Polska Ludowa	Christian Fouchet (1944) Roger Garreau (1945) Jean Baelen (1947) Étienne Dennery (1950) Pierre de Leusse (1954) Éric de Carbonnel (1956) Étienne Burin des Roziers (1958) Pierre Charpentier (1962) Arnauld Wapler (1966) Augustin Jordan (1970) Louis Dauge (1973) Serge Boidevaix (1977) Jacques Dupuy (1980) Jean-Bernard Raimond (1982) Jean-François Noiville (1985) Claude Harel (1986)
Rzeczpospolita Polska	Claude Harel (do 1990) Alain Bry (1990–1994) Daniel Contenay (1994–1997) Benoît d’Aboville (1997–2002) Patrick Gautrat (2002–2004) Pierre Ménat (2004–2007) François Barry Delongchamps (2007–2012) Pierre Buhler (2012–2016) Pierre Lévy (2016–2019) Frédéric Billet (od 2019)