Przejdź do zawartości

Ignacy Dembiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ignacy Dembiński
Ilustracja
Herb
Nieczuja
Rodzina

Dembińscy herbu Nieczuja

Data i miejsce urodzenia

1753
Kraków

Data i miejsce śmierci

1799
Kraków

Ojciec

Arnolf Stefan Dembiński

Matka

Kunegunda Aksak

Dzieci

Henryk Dembiński

Odznaczenia
Order Orła Białego

Ignacy Dembiński herbu Nieczuja (ur. 1753 w Krakowie, zm. tamże w 1799) – chorąży krakowski w latach 1785-1799, cześnik krakowski w latach 1784-1785, łowczy krakowski w latach 1780-1784, szambelan królewski w 1777 roku[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Arnolfa Stefana i Kunegundy Aksak, herbu Aksak. Ojciec Henryka Dembińskiego – uczestnika powstania listopadowego. Poseł na sejm 1778 roku z województwa krakowskiego[2]. W roku 1778 był szambelanem Stanisława Augusta, w 1784 – łowczym, zaś rok później – chorążym krakowskim. Poseł z województwa krakowskiego na sejm 1784 roku[3]. Był komisarzem Sejmu Czteroletniego z powiatu krakowskiego województwa krakowskiego do szacowania intrat dóbr ziemskich w 1789 roku[4]. W 1790 roku posłował na Sejm Czteroletni z województwa krakowskiego[5], gdzie opowiadał się za Konstytucją 3 Maja. W 1790 roku był członkiem Komisji Porządkowej Cywilno-Wojskowej województwa krakowskiego dla powiatów proszowskiego i krakowskiego[6].

29 kwietnia 1791 roku przyjął obywatelstwo miejskie na Ratuszu Miasta Warszawy[7]. 2 maja 1791 roku podpisał asekurację, w której zobowiązał się do popierania projektu Ustawy Rządowej[8]. Członek Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej, w czasie insurekcji kościuszkowskiej zasiadał w Komisji Porządkowej Województwa Krakowskiego[9].

Ignacy Dembiński był między innymi dziedzicem majątku ziemskiego Góry, gdzie znajdowała się siedziba rodowa Dembińskich[10].

W ścianę kościoła w Sędziejowicach, których był właścicielem, po jego śmierci wmurowano tablice marmurową o treści, cyt. "Ignacy Dembiński kawaler orderu Orła Białego dziedzic tutejszy umarł 20 lipca R-u 1799."

Gdy po insurekcji kościuszkowskiej caryca Katarzyna skazała go na wygnanie na Syberię, zbiegł z rodziną do Galicji.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Urzędnicy województwa krakowskiego XVI-XVIII wieku. Spisy". Oprac. Stanisław Cynarski i Alicja Falniowska-Gradowska. Kórnik 1990, s. 220.
  2. Dyaryusz Seymu Walnego Ordynaryinego Warszawskiego Szescio Niedzielnego Roku Panskiego MDCCLXXVIII. Dnia V. Miesiąca Pazdziernika Odprawuiącego się, Warszawa 1779, s. 2, był podczaszycem krakowskim, tu mylnie nazwany podczaszym krakowskim.
  3. Dyaryusz Seymu Wolnego Ordynaryinego Grodzienskiego Szescioniedzielnego Roku Panskiego MDCCLXXXIV. Dnia 4. Miesiąca Pazdziernika Oprawującego Się. Warszawa 1785, s. 3.
  4. Volumina Legum, t. IX, Kraków 1889, s. 77.
  5. Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 315.
  6. Dziennik rządowo-ekonomiczno handlowy. Zaymuiący różne Wiadomości, Rządowe, Handlowe, Ekonomiczne, Fbryczne, Kontraktowe na Dobra, Summy, i Produkta.Zajmujący 3 miesiące kwiecień may czerwiec 1790. R.5. T. II., s. 377.
  7. Leon Potocki, Wincenty Wilczek i pięciu jego synów, dwa tomy w jednym, Poznań 1859, s. 143.
  8. Bronisław Dembiński, W przededniu 3-maja 1791 roku, w: Tygodnik Ilustrowany, nr 1 13 stycznia 1906 roku, s. 10.
  9. Adam Skałkowski, Towarzystwo przyjaciół konstytucji 3 maja, Kórnik, 1930, s. 69.
  10. Za witryną urzędu gminy Michałów. [dostęp 2009-10-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-19)].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]